رویدادهای آسیب زا - مانند تصادف، حمله، جنگ نظامی یا بلایای طبیعی - می توانند اثرات ماندگاری بر سلامت روان فرد داشته باشند. در حالیکه بسیاری از مردم به رویدادهای تهدید کننده زندگی پاسخ های کوتاه مدت خواهند داشت، برخی علائم طولانی مدتی را بروز می دهند که می تواند منجر به تشخیص اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود. علائم PTSD اغلب با شرایط دیگری مانند اختلالات مصرف مواد، افسردگی و اضطراب همراه است.
PTSD حدوداً 3.6% از جمعیت بزرگسال ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد - حدود 9 میلیون نفر. 37 درصد از افراد مبتلا به PTSD به عنوان مبتلایان دارای علائم شدید طبقه بندی می شوند. زنان به طور قابل توجهی بیشتر از مردان در معرض PTSD هستند.
علائم اختلال استرس پس از سانحه
تشخیص PTSD مستلزم گفتگو با یک متخصص آموزش دیده است. علائم PTSD به طور کلی در این دسته بندی های گسترده قرار می گیرند:
تجربه مجدد علائم مانند خاطرات ناراحت کننده مکرر، غیر ارادی و مزاحم، که می تواند شامل بازگشت به عقب تروما، رویاهای بد و افکار مزاحم باشد. اجتناب که می تواند شامل دوری از مکان ها یا اشیاء خاصی باشد که یادآور رویداد آسیب زا هستند. یک فرد ممکن است فعالانه از مکان یا شخصی که ممکن است علائم شدید را فعال کند اجتناب کند.
علائم شناختی و خلقی که می تواند شامل مشکل در یادآوری رویداد، افکار منفی در مورد خود باشد. همچنین ممکن است فرد احساس بی حسی، گناه، نگرانی یا افسردگی کند و در به خاطر سپردن رویداد آسیب زا مشکل داشته باشد. علائم شناختی در برخی موارد می تواند شامل تجارب خارج از بدن یا احساس «واقعی نبودن» جهان (غیرواقعی) شود. علائم برانگیختگی، مانند هوشیاری بیش از حد. به عنوان مثال ممکن است توسط محرک هایی شبیه تروما به شدت مبهوت شوید.
کودکان خردسال نیز ممکن است دچار PTSD شوند و علائم آن با بزرگسالان متفاوت است. (این شناخت اخیر یک گام بزرگ به جلو است و تحقیقات در حال انجام است.) کودکان خردسال توانایی انتقال برخی از جنبه های تجربه خود را ندارند. رفتار (مثلاً چسبیدن به والدین) اغلب سرنخ بهتری نسبت به کلمات است و دستاوردهای رشدی در یک کودک آسیب دیده ممکن است عقب نشینی کند (مثلاً بازگشت به عدم آموزش توالت در یک کودک 4 ساله).
ضروری است که یک کودک توسط متخصص که در پاسخ های رشدی به رویدادهای استرس زا مهارت دارد ارزیابی شود. یک متخصص اطفال یا پزشک سلامت روان کودک می تواند شروع خوبی باشد.
علل اختلال استرس پس از سانحه
PTSD می تواند در هر سنی رخ دهد و مستقیماً با قرار گرفتن در معرض تروما مرتبط است. بزرگسالان و کودکان مبتلا به PTSD بخش نسبتاً کوچکی از کسانی هستند که در معرض تروما قرار گرفته اند. این تفاوت هنوز به خوبی درک نشده است، اما ما می دانیم که عوامل خطری وجود دارد که می تواند احتمال ابتلای فرد به PTSD را افزایش دهد. عوامل خطر می تواند شامل تجارب قبلی تروما و عواملی باشد که ممکن است تاب آوری را تقویت کند، مانند حمایت اجتماعی.
برای برخی، غرایز بیولوژیکی «جنگ یا گریز» می تواند در طول یک بحران نجات بخش باشد. از آنجایی که بدن مشغول افزایش ضربان قلب، پمپاژ خون به ماهیچه ها، آماده سازی بدن برای مبارزه یا فرار است، تمام منابع فیزیکی و انرژی ما بر روی خروج از مسیر آسیب متمرکز شده است. بنابراین، این بحث وجود دارد که پاسخ استرس پس از سانحه ممکن است به خودی خود یک اختلال نباشد، بلکه نوعی پاسخ انسانی به تروما باشد.
فرقی نمیکند این علائم را یک نوع واکنش استرس یا PTSD میدانید، آن را نتیجه ناتوانی بدن ما در بازگشت مؤثر به حالت عادی در ماه های پس از واکنش فوق العاده اش به یک رویداد آسیب زا در نظر بگیرید.
تشخیص اختلال استرس پس از سانحه
علائم PTSD معمولاً در عرض سه ماه پس از تجربه یا قرار گرفتن در معرض یک رویداد آسیب زا شروع می شود. گاهی اوقات علائم ممکن است سالها بعد ظاهر شوند. برای تشخیص PTSD، علائم باید بیش از یک ماه طول بکشد. PTSD اغلب با علائم افسردگی، اضطراب یا مصرف مواد همراه است.
درمان PTSD
اگرچه PTSD قابل درمان نیست، اما میتوان آن را به روش های مختلفی درمان و مدیریت کرد.
- روان درمانی، مانند درمان پردازش شناختی یا گروه درمانی
- داروها
- راهبردهای خودمدیریتی، مانند خودآرام بخشی و تمرکز حواس، برای استقرار یک فرد و بازگرداندن او به واقعیت پس از فلاش بک مفید هستند.
شرایط مرتبط
فرد مبتلا به PTSD ممکن است اختلالات اضافی و همچنین افکار یا تلاش برای خودکشی داشته باشد:
- اختلالات اضطرابی
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- اختلال شخصیت مرزی
- افسردگی
- اختلالات مصرف مواد / تشخیص دوگانه
این بیماری ها می توانند درمان PTSD را چالش برانگیز کنند. به عنوان مثال، داروهای مورد استفاده برای درمان OCD یا افسردگی ممکن است علائم PTSD را بدتر کنند. درمان موفقیت آمیز PTSD تقریباً همیشه این بیماری های مرتبط را بهبود می بخشد.
منبع: nami.org
