حریم خصوصی هر فرد یکی از مهمترین حقوقی است که در جامعه و خانواده دارد.در واقع حریم خصوصی به معنی مرزهایی است که هر فرد با توجه به ویژگی های شخصیتی خود از لحاظ فیزیکی، روانی و احساسی برای خود تعیین کرده است. واقعیت این است که نمیتوان قانون مشخصی برای مرزهای حریم خصوصی در انسان ها تعریف کرد و این موضوع کاملاً بستگی به ویژگی های شخصیتی، نوع تربیت، فرهنگ، درون گرایی یا برون گرایی افراد دارد. ممکن است مطرح شدن یک موضوع با یک فرد کاملاً عادی به نظر برسد و او به شکل معمولی و راحت با موضوع مطرح شده برخورد کند. گاهی اوقات طرح همان موضوع با فرد دیگری می تواند رابطه با او را به چالش بکشد و به او حس از دست رفتن آزادی و تجاوز به حریم شخصی را القاء کند.
روانشناسی حریم خصوصی
تعریف حریم خصوصی برای خود و نشان دادن اهمیت توجه دیگران به رد نشدن از آن، یک مهارت است. معمولاً اگر افراد زمینه های روانشناسی قوی داشته باشند، تعیین مرزهای حریم خصوصی برای آنها راحت تر است. توانایی هایی مانند داشتن اعتماد به نفس، نداشتن ویژگی های غیر معمول مهرطلبی، توانایی غلبه بر اضطراب های درونی، غلبه بر ترس از تنها ماندن، ارزشمند دانستن خود، پذیرش بی نقص نبودن خود، از جمله بحث های مهم روانشناختی برای تعیین حریم خصوصی در افراد است.
به عنوان مثال افرادی که دائماً به دلیل کوچک انگاری خود تلاش می کنند به هر شکلی در رابطه ای باقی بمانند، ممکن است برای حفظ یک رابطه حتی نامطلوب از نظر روانی، مرزهای حریم خصوصی خود را نادیده بگیرند و به شخصی که با او قصد ازدواج یا برقراری رابطه طولانی مدت را دارند اجازه عبور از مرزهای حریم خصوصی خود را بدهند. این موضوع ممکن است در ابتدای رابطه چندان برای آنان ناخوشایند نباشد، اما به مرور زمان از بین رفتن حریم خصوصی این افراد باعث می شود حتی به صورت نامحسوس آسیب های جدی روانی به آنان وارد شود و در نهایت این موضوع تا حدی آزار دهنده باشد که یا باعث فروپاشی آن رابطه گردد یا اینکه آن فرد را دچار اختلالات روانی همچون افسردگی، اضطراب مزمن و خود کم بینی کند.
حریم خصوصی در خانواده زوج ها
این واقعیت که پس از ازدواج هر فرد یک خانواده دوم دارد برای همه قابل قبول است. اما باید توجه داشت که اعضای خانواده همسران ممکن است از اینکه برخی مسائل شخصی آنها با همسر خواهر یا برادرشان مطرح شده باشد، احساس ناخوشایندی داشته باشند. توجه به این موضوع ضروری است که پس از ازدواج، حفظ حریم شخصی اعضا خانواده و احترام به خواسته های آنان درباره حفظ محرمانگی و رازهای فردی یا برخی موضوعات شخصی آنها حق طبیعی هر کدام از اعضا خانواده است و لازم است هر کدام از همسران به آن احترام بگذارند.
بین زن و شوهر تلفن همراه حریم خصوصی است؟
پاسخ اینکه آیا بین زن و شوهر تلفن همراه حریم خصوصی است می تواند بله باشد. با توجه به مسائل فرهنگی و مذهبی در ایران، میتوان درباره بیشتر افراد موضوع حریم خصوصی را برای تلفن همراه قابل قبول دانست. درباره تلفن همراه و حریم خصوصی مربوط به آن، بسیاری از افراد محدودیت های مذهبی و فکری خاصی را تعریف می کنند.
به عنوان مثال برخی افراد نمی خواهند شخصی نامحرم، حتی اگر همسر یکی از نزدیکان آنها است در جریان برخی موضوعات خصوصی و خانوادگی آنها قرار گیرد. از نظر این افراد رعایت موضوع حریم خصوصی درباره تلفن همراه، به خاطر حفظ صمیمیت با اعضا خانواده خود در کنار رازداری، برای هر کدام از همسران قابل قبول است. اما باید توجه داشت که این ترسیم مرز درباره تلفن همراه به معنای پنهان کاری یا فریب دادن همسر نیست، ترسیم این مرز برای حفظ حقوق اخلاقی اعضا خانواده یا دوستان هر کدام از همسران است.
حریم خصوصی تلفن همراه تا کجا؟
اگرچه ازدواج به معنای پیوندی همه جانبه با یکفرد است، اما هر کدام از همسران لازم است برای حفظ آرامش و القا حس آزادی به همسر خود به حریم خصوصی او احترام بگذارند. این واقعیت که ازدواج سالم زمانی شکل می گیرد که همسران به یکدیگر اعتماد دارند همیشه وجود دارد. میزان حساسیت افراد با یکدیگر متفاوت است و همسران لازم است با مطرح نمودن چنین موضوعاتی به صورت شفاف برای یکدیگر، از اینکه ناخواسته باعث رنجش یا بی اعتمادی در همسر خود شوند پیشگیری کنند.
در حالت کلی معمولاً برای همه افراد حریم خصوصی شامل تلفن همراه آنها خواهد بود. ممکن است اعضا خانواده یا دوستان یکی از همسران موضوعات شخصی و خصوصی خود را از طریق تلفن همراه با او در میان بگذارند. اینکه یکی از همسران بخواهد از این دست موضوعات در تلفن همراه خود برای احترام به اعضا خانواده یا دوستانش محافظت کند و از همسر خود در مورد احترام به حفظ حریم خصوصی درباره این موضوعات انتظاراتی داشته باشد، یک موضوع خارج از استاندارد نیست.
اگر هر کدام از همسران این را به عنوان یک اصل بپذیرند باعث آرامش آنها خواهد بود. اما اینکه همسر شما به هیچ عنوان اجازه دسترسی به گوشی همراه را نداشته باشد، ممکن است برای او ناراحت کننده یا شک برانگیز باشد. شاید بهترین ایده درباره حریم شخصی همسران این است که به شکل واضح در این باره با یکدیگر توافقاتی داشته باشند که از رنجش احتمالی همسر یا خانواده و دوستان جلوگیری شود.
