تفکر روزانه افراد شاید اینگونه توجیه شده باشد که مادر نمونه کسی است که همه تلاش خود را برای رفاه حال فرزندانش به کار گرفته باشد، خوراک و پوشاک مناسبی برایشان تهیه دیده باشد تا کودک رشد جسمی مناسبی داشته باشد، بتواند با همسالان خود بازی کند، احساس کمبود نداشته باشد، حسرت هیچ چیز به دل او باقی نماند و این احساسات و تفکراتی است که همه ما با آن مواجه هستیم.
نقشهای مادری
بله، در همه این مواردی که اشاره کردیم یک مادر باید نسبت به وظیفه مادری خود تلاش و کوشش کند تا حداکثر امکانات و آسایش را برای کودک خود فراهم کند. وقتی احساس میکنیم نیاز روحی و جسمی به تولید مثل داریم و توانایی داشتن یک کودک را چه از لحاظ روانی و چه از لحاظ روحی داریم، میتوانیم فرزندی را به دنیا بیاوریم و او را در آرامش و آسایش رشد و پرورش دهیم.
وقتی نقش و هدف مادر بودن را برای خودمان انتخاب میکنیم، باید تمام تلاشمان در جهت رشد این نقش باشد. از آنجایی که غریزه مادری به قدری قوی عمل میکند که حتی اگر میل به انجام برخی ازخودگذشتگی ها را هم نداشته باشیم، محبور به گذشت هستیم، بنابراین از لحاظ روحی یک نیروی درونی اعجاب انگیز ما را به عنوان مادر در نقش خود پیش میبرد تا تلاش خود را برای سلامت روح و جسم فرزندمان چندین برابر کنیم.
اما نکته مهم از نظر دکتر روانشناس در مسئله مادری و لطف و محبت مادرانه این است که یک مادر به غیر از آماده کردن وسایل رفاه و آسایش کودک خود، بیش از همه باید به روح کودک بپردازد و این پرداختن به آسایش روحی کودک به قدری پر رنگ است که میتواند برای از دست ندادن این آرامش و آسایش روحی، از برخی از امکانات مادی برای کودک گذر کند.
خطاهای مادرانه
در واقع میتوانیم به بیانی ساده تر بگوییم، اگر کودکی لباس هایی یک دست، از یک برند مخصوص نداشته باشد، یا در یک مجموعه رفاهی آنچنانی تفریح نکند هیچ مشکلی برای روح و روان او پیش نمیاید. یا اگر چندین بار در هفته وسایل بازی متفاوت و به روز برای او نگرفتیم، اشکال و ایرادی در خلاقیت و رشد او به وجود نمیاید. در واقع چیزی که امروزه کودکان را بیش از قبل درگیر کرده، چشم و هم چشمی بزرگسالانی است که نداشته های خود را با خواسته های کودکانشان یکی میکنند.
چگونه مادر نمونه ای باشم؟
برای اینکه چگونه مادر نمونه ای باشیم لازم است بدانیم، با هر روشی که کودک را با دنیای پیرامون خود مواجه کنیم کودک رشد میکند، اگر او را مدام درگیر بهتر بودن از لحاظ پوشاک و خوراک کنیم و در مدارس و مجتمع های متفاوت او را سرگرم کنیم، حتماً کودکی سطحی، خودخواه و مضطرب خواهیم داشت که دغدغه بهتر بودن و خواستنی بودن را در خرید کردن، پوشیدن و خوردن پیدا میکند.
بنابراین تعاریف باید بدانیم مادرانی که همه تلاش خود را برای اینگونه آسایش کودک میکنند، اگر در چند سال بعدی با کودکی خودخواه و سرکش مواجه شدند نباید تعجب کنند و از خود بپرسند مگر من چه چیزی برای او کم گذاشتم؟ بله، جواب اینجاست که آنچه را که روح یک کودک به آن نیاز دارد را برای او کم گذاشته ایم.
مشکلات مادران کمال گرا و نظر دکتر روانشناس
مادری که برای دستاورد مالی بیشتر تا قبل از ۲ سالگی کودک، بیرون از منزل کار میکند و احساس میکند اگر کودک در مهد کودک پر از امکانات تفریحی، رفاهی و یا آموزشی دو زبانه مشغول رشد است، باید بداند هیچ امکاناتی در جهان هستی تا قبل از دو سالگی بیشتر از آغوش مادر برای کودک نمی باشد و اگر به فکر رویاها و کمال گرایی شخص خود باشد فرزندش آسیب پذیر خواهد شد.
در واقع کودکی که احساس نیاز میکند تا مادر خود را بی هیچ بهانه ایی در آغوش بکشد و ببوسد، اگر لباس کهنه ایی هم به تن داشته باشد و تا حدودی تغذیه مناسب هم نداشته باشد باز هم شادترین کودک است و هیچ مقایسه ایی با کودک مضطربی که با ندیدن مادر خود در یک مهدکودک بی نظیر است، ندارد و همچنان از دو سالگی به بعد نیز کودک احساس قوی رشد و توجه را با هم تجربه میکند.
در واقع در کنار همسالان خود و با توجه و اطمینان خاطر از حضور مادر در کنار کودکان هم سال خود میتواند به رشد و خلاقیت دست پیدا کند و سالهای کودکی خود را با مهر و محبتی بی نظیر که باز دارنده هر نوع آسیبی در بزرگسالی است را پشت سر بگذارد.
پس با کمی دقت می توانیم بفهمیم که می توانیم چگونه مادر نمونه ای باشیم.
