مرکز مشاوره اینجامکث
در این مقاله به بررسی نقش ژن ها در تربیت فرزندان می پردازیم. مرکز مشاوره شمال تهران و دکتر روانشناس ما معتقد است: والدین هر کودک از وقتی کوچک است با دقت بسیار از او مراقبت میکنند و چیزهای بسیاری را به او می آموزند و در تربیت فرزندان نقش اساسی دارند؛ آنها بازیگران اصلی خاطرات دوران کودکی فرزندان خود هستند.
DNA فقط برای موهای قهوه ای یا بلوند، چشم های آبی یا قهوه ای رمزگذاری نمی کند، بلکه نحوه شکل گیری مغز کودکان ما را شکل می دهد که بر تمایلات طبیعی آن ها در بسیاری از ویژگی های رفتاری تأثیر می گذارد. به همین دلیل است که برخی از بچه ها به طور طبیعی اجتماعی تر هستند و برخی دیگر زمان بیشتری برای گرم شدن با افراد و موقعیت های جدید نیاز دارند.
همه اینها میتواند درست باشد؛ با این همه امکان دارد هیچگونه تأثیر بلند مدتی بر شخصیت، هوش یا شیوه رفتار فرزندان خود در شرایطی که کنار او نیستند، بر جا نگذاشته باشند؛ در هر صورت ژن پدر و مادر هم تأثیر گزار است.
اینکه لحظاتی بکوشید پیش فرض ها را کنار گذارید و به شواهد توجه کنید. بررسی هایی را در نظر بگیرید که نقش ژن ها را در خارج از محیط خانه بازی میکنند.
بر فرض مثال: شما فرزندتان را در دوران کودکی با قانون و قواعد خودتان با نظم و محبت و انسجام تربیت کرده اید؛ مسلماً انتظار میرود رفتار فرزند شما در هر شرایطی طبق قوانین و چهارچوب خانوادگی خودتان با همان نظم و انسجام خود را نشان دهد اما به یکباره میشنوید که نوجوان شما هر روز با همسالان خود کتک کاری میکند؛ شما حتماً تعجب میکنید، این در حالی است که فرزندتان در خانه خلقی آرام، مؤدب و با احترام دارد. این رفتار در سطحی ترین حالت خود نشان از نقش ژن در افراد دارد.
در حالی که به نظر می رسد والدین قطعاً رفتار کودک را شکل می دهند، والدین نیز تحت تأثیر رفتار کودک می توانند قرار بگیرند. به عبارت دیگر، والدین هم علت و هم پیامد رفتار کودک است. دانشمندان قطعی ترین شواهدی را ارائه کرده اند که نشان می دهد ژن ها نقش مهمی در تربیت فرزند دارند. در واقع این گرفتاری فکری اکثر مواقع برای خانواده ها پیش می آید که چرا خلق و خوی فرزندان ما با این که یک تربیت مشترک داشته اند و در شرایط شبیه به هم بزرگ شده اند، از هم بسیار متفاوت است. اینجا باید به این موضوع اشاره کرد که همان قدر که افراد یک جامعه از نظر خلق و خوی رفتاری با هم متفاوت هستند، دو برادر و یا برادر و خواهرها هم در یک خانه با هم تفاوت دارند.
روی هم رفته نمیتوان انتظار داشت خانواده هایی که اهل مطالعه هستند، حتماً فرزندانی اهل مطالعه و خانواده هایی که سریال های دم دستی نگاه میکنند حتماً فرزندانی سطحی بار می آورند؛ چون این نتایج ها با نظریه های شناخته شده رشد کودک تناسب ندارد.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
بررسی ها نشان داده اند کودکانی که یک تا سه سالگی خود را در مهد کودک سپری کرده بودند با کودکانی که در خانه بودند از نظر رفتار یا سازگاری فرقی نداشتند.
مرکز مشاوره شمال تهران و دکتر روانشناس ما معتقدند کودکانی که باید با خواهران و برادران خود برای جلب توجه والدین رقابت کنند، در دوران کودکی از نظر شخصیتی با تک فرزندان فرق ندارند.
تفاوت رفتارهای دختران با پسران نسل حاضر به اندازه تفاوت های نسل قبل است؛ هر چند که والدین امروزی به شدت سعی میکنند با دختران و پسران خود رفتار مشابهی داشته باشند. در اصل تمام این مثال ها قدرت ژن و نقش ژن را در اخلاق و خلق و خوی انسان بازگو میکند.
ولی در مورد شواهد حاکی از اینکه والدین گرفتار اختلال، فرزندانی گرفتار اختلال پیدا میکنند و کودکانی که با مهر و محبت بزرگ میشوند، بهتر از کودکانی هستند که با والدین خشن بزرگ میشوند؟
البته که باید تمایز بین تأثیرات ارثی از محیط را بدانیم؛ این که آیا اگر کودک دچار اختلال رفتاری و شخصیتی شده، آیا ناشی از محیط نامناسبی است که والدین تدارک دیده اند و یا خصوصیات ارثی آنهاست.
آیا محبت کردن و در آغوش کشیدن کودک باعث رفتار خوشایند اوست و یا همه از تأثیرات ارثی اخلاقی او میباشد؟
مرکز مشاوره شمال تهران و دکتر روانشناس ما معتقدند: تردیدی نیست که والدین بر شیوه های رفتاری کودکانشان در خانه اثر میگذارند ولی کودکان نحوه رفتار در خانه و خارج از خانه را جداگانه می آموزند که از تأثیرات تربیت در خانه شان است.
کودکی که دوره دلبستگی نه وابستگی را پشت سر گذاشته و در خانه با او رفتار محبت آمیز و همدلانه ایی دارند، وقتی در زمین بازی زمین میخورد گریه نمیکند و به دنبال همدلی نمیگردد. یا کودکی که در خانه تحت سلطه خواهران و برادران خود است، در بیرون از خانه رفتار سلطه جویانه تری دارد. این که کودکان، دنیای خود را تقلیدی کمرنگ از دنیای بزرگسالان میدانند، عقیده ایی بزرگسالانه است اما هدف کودک این نیست که شبیه پدر یا مادرش باشد.
کودکان باید نحوه سازگاری با جامعه را از خانه بی آموزند و این که کودکان در دستان والدینشان خمیر نیستند و خودشان نسبت به ژن و شیوه تربیتشان، رفتارشان را بروز میدهند. پس در کنار نقش ژن، تربیت به همان میزان سازگاری و هماهنگی را در رفتار کودکان ایجاد میکند.
ژن های رشد اصلی تأثیر اساسی بر رشد انسان دارند ابتدا شامل ژن های اختلالات غدد درون ریز، اسکلتی و ناهنجاری می شوند. آنها مربوط به نارسایی رشد (یا رشد بیش از حد) هستند که می تواند به عنوان یک اختلال ژنی شناخته شود.
محرومیت زمانمند به عنوان یک روش تربیتی عبارت است از: یک وقفه مختصر در فعالیت های کودک شما.
محرومیت زمانمند، یعنی گذاشتن کودک در یک مکان کسل کننده و ملال آور بلافاصله پس از اینکه رفتار بدی را از خود نشان میدهد. کودک تا زمانی که زنگ ساعت یا زمان سنج پایان زمان محرومیت او را نشان میدهد. کودک تا زمانی که زنگ اتمام محرومیت او به صدا در نیامده است باید در آنجا بماند.
محرومیت زمانمند به معنای حروم کردن کودک از پاداش ها، تقویت ها، توجه و فعالیت های جالب برای او است. شما سریعاً کودکتان را از تقویت یا موقعیت لذت بخشی که سوء رفتار در آن موقعیت بروز کرده است دور می کنید و به آن تقویت منفی میدهید.
ژن ها در مرکز هر چیزی قرار دارند که ما را انسان می سازد. ژن ها مسئول تولید پروتئین هایی هستند که همه چیز را در بدن ما مدیریت می کنند. برخی از پروتئین ها قابل مشاهده هستند، مانند پروتئین هایی که مو و پوست ما را تشکیل می دهند. دیگران خارج از دید کار می کنند و عملکردهای بیولوژیکی اولیه ما را هماهنگ می کنند.
رشد و نمو یک ارگانیسم تا حد زیادی توسط ساختار ژنتیکی آن تعیین می شود. درجه کنترل ژنتیکی را می توان با در نظر گرفتن نقش پروتئین ها در مورفولوژی و فیزیولوژی سلول ها و اندام ها قدردانی کرد. این پروتئین ها تحت کنترل ژن های خاصی سنتز می شوند.
رشد طبیعی بدن در دوران کودکی تحت تأثیر عوامل ژنتیکی و محیطی است. با این حال، مطالعات کمی بررسی کرده اند که آیا اثرات ژنتیکی مشترک بین جنبه های رشد کودک و نتایج بعدی سلامت وجود دارد یا خیر.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.