اختلال مسخ شخصیت یک وضعیت سلامت روانی است که اکنون به طور رسمی به عنوان اختلال مسخ شخصیت-واقعیت (DDD) شناخته می شود. این نام به روز شده منعکس کننده دو مشکل اصلی افراد با تجربه DDD است:
- مسخ شخصیت بر نحوه ارتباط شما با خودتان تأثیر می گذارد. این می تواند باعث شود که احساس کنید واقعی نیستید.
- غیرواقعی سازی بر نحوه ارتباط شما با افراد و چیزهای دیگر تأثیر می گذارد. این می تواند به شما این احساس را بدهد که اطرافتان یا افراد دیگر واقعی نیستند.
این مسائل در کنار هم باعث می شود احساس دوری یا جدا شدن از خود و دنیای اطرافتان داشته باشید. این غیرعادی نیست که هر از گاهی چنین احساسی داشته باشید. اما اگر اختلال مسخ شخصیت-واقعیت (DDD) دارید، این احساسات می توانند برای مدت طولانی باقی بمانند و مانع از فعالیت های روزمره شوند.
علائم اختلال مسخ شخصیت-واقعیت (DDD) چیست؟
علائم DDD به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند: علائم مسخ شخصیت و مسخ واقعیت. افراد مبتلا به DDD می توانند علائم فقط یکی یا هر دو را تجربه کنند.
علائم مسخ شخصیت
- احساس می کنید بیرون از بدن خود هستید، گاهی اوقات انگار از بالا به خود نگاه می کنید.
- احساس جدا شدن از خود، گویی که خود واقعی ندارید.
- بی حسی در ذهن یا بدن شما، گویی حواس شما خاموش است.
- احساس می کنید که نمی توانید کاری را که انجام می دهید یا می گویید کنترل کنید.
- احساس می کنید که قسمت هایی از بدن شما اندازه اشتباهی دارند.
- مشکل در پیوند دادن احساسات به خاطرات.
علائم مسخ واقعیت
- در تشخیص محیط اطراف یا یافتن محیط اطرافتان مشکل دارید.
- احساس می کنید که یک دیوار شیشه ای شما را از جهان جدا می کند - می توانید آنچه را فراتر است ببینید اما نمی توانید به هم وصل شوید.
- احساس می کنید اطراف شما واقعی نیست یا صاف، تار، خیلی دور، خیلی نزدیک، خیلی بزرگ یا خیلی کوچک به نظر نمی رسد.
- تجربه یک حس تحریف شده از زمان - گذشته ممکن است بسیار جدید به نظر برسد، در حالیکه رویدادهای اخیر به نظر می رسد که مدت ها پیش اتفاق افتاده اند.
شما تنها نیستید
برای بسیاری از افراد، بیان علائم DDD در کلمات و برقراری ارتباط با دیگران دشوار است. این می تواند به احساس عدم وجود شما یا به سادگی احساس «دیوانه شدن» را بدهد. اما این احساسات احتمالاً بیشتر از آنچه فکر می کنید رایج هستند. طبق آخرین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نزدیک به 50 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده در مقطعی از زندگی خود یک دوره مسخ شخصیت یا غیرواقعی شدن را تجربه می کنند، اگرچه تنها 2 درصد معیارهای تشخیص DDD را دارند.
چه چیزی باعث اختلال مسخ شخصیت-واقعیت می شود؟
هیچکس در مورد علت دقیق DDD مطمئن نیست. اما برای برخی از افراد، به نظر می رسد که با تجربه استرس و تروما، به خصوص در سنین پایین مرتبط است. برای مثال، اگر با خشونت یا فریاد زیاد بزرگ شده اید، ممکن است از نظر ذهنی خود را از آن موقعیت ها به عنوان یک مکانیسم مقابله حذف کرده باشید. به عنوان یک بزرگسال، ممکن است در موقعیت های استرس زا به این تمایلات جداکننده بازگردید.
استفاده از داروهای خاص نیز ممکن است در برخی افراد علائمی بسیار شبیه به علائم DDD ایجاد کند. این داروها عبارتند از:
- توهم زاها
- MDMA
- کتامین
- مریم گلی
- ماری جوانا
یک مطالعه کوچک در سال 2015، 68 نفر را در بهبودی از اختلالات مصرف مواد که حداقل به مدت شش ماه پرهیز کرده بودند، با 59 نفر که هرگز اختلال مصرف مواد را تجربه نکرده بودند، مقایسه کرد. بیش از 40 درصد از کسانی که در حال بهبود بودند حداقل علائم خفیف DDD را داشتند.
اختلال مسخ شخصیت-واقعیت چگونه تشخیص داده می شود؟
به یاد داشته باشید، طبیعی است که گاهی اوقات کمی احساس «خارج شدن» یا دور شدن از دنیا داشته باشید. اما در چه نقطه ای این احساسات شروع به علامت دادن به وضعیت سلامت روان می کنند؟ به طور کلی، اگر علائم شما شروع به تداخل با زندگی روزمره شما کند، ممکن است نشانه ای از DDD باشد. قبل از تشخیص DDD، ارائه دهنده مراقبت های اولیه (PCP) ابتدا از شما می پرسد که آیا:
- دوره های منظم مسخ شخصیت، غیرواقعی شدن یا هر دو را داشته اید؟
- از علائمتان رنج می کشید؟
- آیا در هنگام تجربه علائم از واقعیت آگاه هستید یا خیر؟
افراد مبتلا به DDD به طور کلی می دانند که آنچه آنها احساس می کنند کاملاً واقعی نیست. اگر در آن لحظات از واقعیت آگاه نباشید، ممکن است شرایط دیگری داشته باشید.
آنها همچنین می خواهند تأیید کنند که علائم شما:
- را نمیتوان با مصرف داروهای تجویز شده یا تفریحی یا یک وضعیت سلامت توضیح داد.
- ناشی از یک بیماری روانی متفاوت، مانند اختلال هراس، PTSD، اسکیزوفرنی یا اختلال تجزیه ای دیگر نیست.
مطالعه ای در سال 2003 با بررسی 117 مورد اختلال مسخ شخصیت-واقعیت نشان داد که افراد مبتلا به DDD اغلب افسردگی، اضطراب یا هر دو نیز دارند.
DDD چگونه درمان می شود؟
مؤثرترین درمان برای DDD معمولاً شامل نوعی از درمان است، به ویژه درمان روان پویشی یا درمان شناختی رفتاری (CBT). با کمک یک درمانگر، میتوانید در مورد DDD بیاموزید، آسیب های گذشته یا عوامل خطر را کشف کنید و روی آن کار کنید، استراتژی های مقابله ای را برای عبور از قسمت های آینده بررسی کنید.
پیدا کردن یک درمانگر می تواند دلهره آور باشد، اما لازم نیست. با پرسیدن چند سوال اساسی از خود شروع کنید:
- به چه مسائلی می خواهید بپردازید؟ اینها می توانند خاص یا مبهم باشند.
- آیا ویژگی خاصی وجود دارد که در یک درمانگر می خواهید؟ به عنوان مثال، آیا با کسی که جنسیت شما را به اشتراک می گذارد راحت تر هستید؟
- واقعاً چقدر می توانید در هر جلسه هزینه کنید؟
- درمان کجا در برنامه شما قرار می گیرد؟ آیا به درمانگری نیاز دارید که بتواند شما را در روز خاصی از هفته ببیند؟ یا کسی که جلسات شبانه دارد؟
برای برخی، دارو نیز ممکن است مفید باشد، اما داروی خاصی که برای درمان DDD شناخته شده باشد، وجود ندارد. داروهای ضد افسردگی ممکن است مفید باشند، به خصوص اگر افسردگی یا اضطراب زمینه ای نیز داشته باشید. اما برای برخی از افراد، اینها در واقع می توانند علائم DDD را افزایش دهند، بنابراین مهم است که در تماس نزدیک با PCP یا درمانگر خود در مورد هرگونه تغییر در علائم خود باشید.
منبع: healthline.com
