اثر منفی دلبستگی ناایمن در رابطه جنسی

اصطلاح دلبستگی باعث میشود تا در مورد پیوند عاطفی بین یک کودک و مراقب اصلی او فکر کنید. اما با گذشت زمان، روانشناسان پیشنهاد کرده اند که میتوان در مورد دلبستگی بین والدین و فرزند برای درک و پیش بینی پیوندهای عاطفی در روابط عاشقانه بزرگسالان استفاده کرد. مطالعات جدید علم روانشناسی نشان میدهد چگونه سبکهای دلبستگی ناایمن با میزان انگیزه فرد برای مشارکت در رابطه جنسی با شریک عاشقانه اش مرتبط است. علاوه بر این، مطالعات شواهدی را ارائه میدهد که نشان میدهد این انگیزه های جنسی نقش مهمی در ارتباط بین سبکهای دلبستگی و تجربیات عاطفی در طول رابطه جنسی ایفا میکنند.

نظریه دلبستگی مطرح میکند که سه سیستم رفتاری (دلبستگی، مراقبت و رابطه جنسی) برای عملکرد مطلوب زوجین نقش اساسی دارند:

• کسانی که دارای ویژگی های دلبستگی اجتنابی هستند، بیشتر متکی به خود هستند و در نتیجه از نزدیکی و صمیمیت اجتناب میکنند. همچنین تمایل کمتری به رابطه جنسی با پارتنرشان دارند و زوجین از سلامت و کیفیت رابطه جنسی رضایتی ندارند.
• افرادی که ویژگی دلبستگی اضطرابی دارند، به شایستگی و لیاقت عشق خود شک میکنند و فعالانه به دنبال مطمئن شدن از شریک زندگی خود میباشند.
• بطور خاص، کسانی که سبک دلبستگی ایمن دارند، معمولاً روابط عاشقانه شادتر و قابل اعتمادتری دارند.

پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین و رایگان شخصیت جنسی

نظریه دلبستگی جان بالبی درباره اینکه چگونه افراد با دیگران ارتباط برقرار میکنند و روابط خود را حفظ میکنند، مطرح شده است. طبق این نظریه، افراد میتوانند در دلبستگیهای خود ایمن یا ناایمن باشند و افراد ناایمن میتوانند مضطرب یا اجتنابی باشند. افراد دارای سبک دلبستگی ناایمن و مضطرب از طرد شدن میترسند و احساس بی لیاقتی دارند. در حالی که افراد دارای سبک دلبستگی اجتنابی، نسبت به دیگران دچار بی اعتمادی هستند و از صمیمیت با افراد دوری میکنند.

نمونه تحقیق انجام شده

برای مثال در یکی از تحقیقاتی که انجام شد، نمونه ای از 149 زوج کانادایی را انتخاب کردیم. برای واجد شرایط بودن در مطالعه، شرکت کنندگان باید حداقل 5 سال در رابطه با یکدیگر بوده باشند و همچنین باید 6 ماه با هم زندگی کرده باشند. شرکت کنندگان در یک ارزیابی بصورت پایه از لحاظ نوع دلبستگی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس از آنها خواسته شد تا هر شب به مدت 21 روز پرسشنامه تنظیم شده را در مورد انگیزه ها و احساسات جنسی خود در طول فعالیت جنسی پر کنند. برای مثال، شرکت کنندگان گزارش دادند که آیا در رابطه جنسی « ابراز عشق و احساس به شریک زندگی » (انگیزه مراقبت) یا «احساس اطمینان در مورد رابطه » (انگیزه دلبستگی) داشته اند.

نتایج حاکی از این است که افرادی که دلبستگی نا ایمن بالایی دارند، به دلایلی که ناشی از احساس ناامنی است، تمایل به مشارکت در رابطه جنسی با پارتنرشان ندارند. روانشناسان کشف کردند افرادی که دارای دلبستگی ناایمن هستند و رفتارهای اجتنابی دارند، کمتر احتمال دارد که برای ابراز عشق به شریک زندگی شان و اهمیت دادن به شریک خود رابطه جنسی داشته باشند. برعکس، افرادی که دلبستگی ناایمن دارند و بیشتر مضطرب هستند، اغلب گزارش دادند برای مطمئن شدن از رابطه شان و نشان دادن احساس صمیمت به شریک زندگی شان، رابطه جنسی داشته اند.

مشارکت در فعالیت جنسی برای افرادی که دچار حس نا امنی هستند با تجربه عواطف منفی (عواطف منفی بیشتر و احساسات مثبت کمتر) در طول رابطه جنسی برای فرد و شریک زندگی آنها همراه بوده است. با این حال، افراد با دلبستگی ناایمن و دارای اضطراب بالا نیز به احتمال زیاد برای انگیزه های مراقبتی (برای نشان دادن عشق و مراقبت از شریک زندگی خود) در رابطه جنسی مشارکت می کردند که با تجربه عواطف مثبتدر خود و همسرشان در طول رابطه جنسی مرتبط بوده است.

این امر نشان میدهد که این افراد هیچ وقت تمرکزی بر تردیدها و ترس های خود ندارند یا تحت تأثیر آنها قرار نمیگیرند، زیرا ممکن است آنها را قادر سازد تا بطور کامل تر در لحظه زندگی کنند و به نشانه های جنسی شریک زندگی خود توجه بیشتری داشته باشند تا بیشتر منجر به تجربیات جنسی مثبت هم برای فرد مضطرب و هم برای شریک زندگی شان شود. به عبارت دیگر، این نتایج بدین معناست که که نوع دلبستگی نشان میدهد که چرا افراد با شریک زندگی خود رابطه جنسی دارند و به همین دلیل است که هنگام مشارکت در فعالیت جنسی، احساس فرد و شریک زندگی اش را هنگام رابطه جنسی شکل میدهد.

چگونه دلبستگی بر روابط صمیمی تأثیر می گذارد

تجزیه و تحلیل نشان میدهد که در همه گرایشها و هویتهای جنسی، افراد با ویژگی دلبستگی ایمن در روابط جنسی و عاشقانه خود رضایت بیشتری داشتند. در حالی که افراد دلبسته مضطرب و اجتنابی رضایت کمتری را در این زمینه ها گزارش دادند. هر دو سبک دلبستگی مضطرب و اجتنابی بصورت معناداری ارتباط منفی با رضایت از رابطه داشتند. یک الگوی نسبتا متفاوتی نیز در رابطه با میل جنسی مشاهده شد. بطور خاص کسانی که سبکهای دلبستگی اجتنابی داشتند سطوح پایین تری از میل جنسی را گزارش کردند، در حالی که آنهایی که دارای ویژگی دلبستگی اضطرابی بالاتری بودند سطح میل جنسی بالاتری را گزارش کردند. با این حال، تنوع به حساب آمده، نسبتاً کم بود.

میل جنسی مردان و زنان با کیفیتِ روابط، آسیبهای جنسی گذشته، نگاه جامعه در مورد رابطه جنسی، سلامت جسمانی، اخلاق شخصی و ارزش ها مرتبط است. یافته های این مطالعه نشان میدهد که ارزش و اهمیت دارد در مورد میزان تأثیر سبک دلبستگی در علاقه تان به رابطه جنسی کنجکاو باشید. اگر متوجه شدید که از فعالیت جنسی اجتناب میکنید یا بی علاقگی شدید نسبت به آن نشان میدهید، ممکن است بررسی تجربیات اولیه دلبستگی و اینکه آیا احساس میکنید از نظر عاطفی از شریک عشقی فعلی تان دور هستید، مفید باشد.

بطور مشابه، اگر شما (یا شریک زندگیتان) سطوح بالاتری از علاقه جنسی را ابراز کردید (به نحوی که برای شما یا رابطه شما نگران کننده یا مشکل ساز باشد)، شاید ارزشش را داشته باشد که این سوال را بپرسید که آیا به صلاحیت عشق خود شک دارید و یا اینکه شریک زندگی تان میخواهد با شما باشد یا خیر. یا اگر از رابطه جنسی به عنوان راهی برای اینکه در مورد احساسات شریک زندگی خود مطمئن شوید استفاده میکنید، میتواند از این منظر مهم باشد.

محدودیت های پژوهشی و تحقیق فراگیر

در این بررسیها برخی محدودیتها را نیز میتوان اشاره کرد. به نظر میرسد که بزرگترین محدودیت در این مطالعه عدم تنوع در نمونه است. به عنوان مثال، شرکت کنندگانی که سطح نسبتاً بالایی از رضایت جنسی داشتند، عمدتا سفیدپوست بودند. یکی از شرکت کنندگان در نمونه واقعا از زندگی خود راضی بود و همچنین از نظر رابطه جنسی بسیار فعال بودند. این نمونه ممکن است به کل جمعیت زوجین در بلند مدت تعمیم داده نشود. در واقع، از آنجایی که عوامل استرس زا (چه در داخل یا خارج از رابطه) تمایل دارند بر آنچه در اتاق خواب میگذرد نیز تأثیر بگذارند؛ پس نتایج ممکن است در زوجینی که پریشانی قابل توجهی در رابطه تجربه میکنند، متفاوت باشد.

دوم، شرکت کنندگان از نظر جنسیت، گرایش جنسی و نژاد بسیار همگن بودند. تکرار مطالعه ما با نمونه های متنوع تر، از جمله تنوع قومی نژادی بیشتر و افراد جامعه LGBTQ2+ ممکن است برخی تفاوتهای ظریف را در نتایج نشان دهد. برای درک بهتر اینکه چگونه سبک های دلبستگی بر روابط عاشقانه و صمیمی افراد LGBTQ+ تأثیر میگذارد، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

منبع: doi.org