روانشناسی سالمندان زیرشاخه ای از روانشناسی است که در زمینه سلامت روانی و جسمی افراد شامل جنبه های بیولوژیکی، روانی و اجتماعی در مراحل بعدی زندگی تخصص دارد. روانشناسان متخصص این حوزه، انواع تواناییهای روانشناختی را که با افزایش سن کاهش می یابد مانند حافظه، یادگیری و هماهنگی مطالعه میکنند. روانشناسان سالمندان برای انجام تشخیص، مطالعه و درمان برخی بیماریهای روانی در محیط های مختلف با مراجعین سالمند کار میکنند. زمینه های رایج تمرین شامل تنهایی در سنین بالا، افسردگی، زوال عقل، بیماری آلزایمر، زوال عقل عروقی و بیماری پارکینسون است. روانشناسی سالمندی زیر شاخه ای از روانشناسی و بنا به تعریف، رویکرد روانشناختی به مطالعه پیری انسان است. این رشته میکوشد تا از طریق معاینه و درمان بیماریهای روانی و شرایط جسمانی که در جمعیتهای سالمند شایع است، بهترین کیفیت زندگی ممکن را به افراد مسن ارائه دهد.
روانشناسی سالمندان در مقابل روانپزشکی سالمندان
روانشناسی سالمندان
روانشناسی سالمندی مبتنی بر مطالعه عملکردهای ذهنی با افزایش سن است. هدف روانشناس مشاهده چگونگی تأثیر فرآیند عصبی و فیزیولوژیکی مغز سالمندان بر رفتارهای آنها در زندگی روزمره است.متخصصان روانشناسی در زمینه سالمندان برای مراقبت و بهبود عملکردهای مغز فعالیت میکنند.
روانپزشکی سالمندان
روانپزشکی سالمندان یکی از فوق تخصص های روانپزشکی است که به تحقیق، تشخیص و درمان اختلالات روانی در مراحل بعدی زندگی می پردازد. این رشته شامل تشخیص، درمان و مدیریت زمینه هایی مانند افسردگی، زوال عقل و بیماری آلزایمر است. روانپزشک سالمندان همچنین یک پزشک مجاز است که میتواند برای بیماران مسن دارو تجویز کند. روانپزشکان به تحصیلات و مدرک از دانشکده پزشکی نیاز دارند.
نقش حیاتی روانشناسی سالمندان
روانشناسی سالمندان نقش مهمی در سلامت جمعیت سالمند ایفا میکند و راهی است که روانشناسان میتوانند کار خود را مستقیماً بر آخرین مرحله زندگی متمرکز کنند. مشاوره بالینی اغلب با مراجعه کنندگان جدیدتر همراه است، اما روانشناسی سالمندان آنرا با درمان مناسب سن ترکیب میکند تا به کسانی که از مشکلات جسمی و شناختی رنج می برند کمک کند.
روانشناسی سالمندی برای کمک به افراد برای مقابله و درک بیماریهایی که از نظر روحی و جسمی آنها را تحت تاثیر قرار میدهد، نقشی حیاتی در سلامت جمعیت سالمند ایفا میکند. به عنوان مثال، در بیماری آلزایمر، تخریب و مرگ سلول های عصبی باعث مشکلات شناختی و احساسی مانند نارسایی حافظه، تغییرات شخصیتی و مشکلات در انجام فعالیت های روزانه میشود. علاوه بر این، بیماران مبتلا به این بیماری اغلب ممکن است عزیزان خود را با شخص دیگری که می شناسند اشتباه بگیرند یا ممکن است متوجه نباشند که اصلاً روابط شخصی دارند. بنابراین، برای کمک به افراد مبتلا به آلزایمر در مورد زندگی خود مانند تاریخچه پزشکی و تجزیه و تحلیل شبکه های اجتماعی، روانشناسان سالمندان از تکنیک های درمانی مورد استفاده در مشاوره بالینی استفاده میکنند.
اینها نقشهای مهم روانشناسی سالمندی هستند که هم برای بیماران و هم برای مراقبین مفید هستند. زندگی در دوران پیری بسیار متفاوت از زندگی در دوران جوانی است. افزایش سن میتواند مشکلات سلامتی زیادی را به همراه داشته باشد و این مسائل اغلب در کنار تغییرات روانی رخ میدهد. هنگامی که افراد مسن از اختلالات روانی مانند بیماری آلزایمر رنج می برند، باید از پزشکان روانشناسی سالمندان نیز مشاوره بگیرند. علاوه بر این، مشکلات اجتماعی ویا هر نگرانی دیگری که سالمندان ممکن است تجربه کنند معمولاً به مشاوره روانشناس مشاوره نیاز دارند. در نتیجه، نقشی که روانشناسی سالمندان در سلامت جسمی و روانی سالمندان ایفا میکند بسیار ارزشمند شده است.
پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین سلامت روان
روانشناس سالمندان متخصص در درمان سالمندان است. این درمان میتواند شامل مشکلات سلامت روان یا کمک به درک و مقابله با روند پیری باشد. برای تبدیل شدن به یک روانشناس سالمندان، باید مدرک دکترا در روانشناسی دریافت کرد و در رشد بزرگسالان و پیری تخصص داشت. پس از اخذ مدرک، روانشناسان سالمندان معمولاً در بیمارستان ها، کلینیک های سلامت روان، مراکز توانبخشی، خانه های سالمندان و مراکز تحقیقاتی کار میکنند.
روانشناسان سالمندان بیشتر روز کاری خود را صرف رسیدگی به مسائل مربوط به سلامت روان در سالمندان و مشاوره با افرادی میکنند که به آن نیاز دارند. آنها همچنین در تشخیص مشکلات مربوط به سن کمک میکنند. به منظور بررسی مسائل مربوط به سلامت روان، روانشناسان سالمندان مصاحبه های بالینی، تست های عصب روانشناختی و مشاهدات رفتاری را انجام خواهند داد.
احساس تنهایی در افراد مسن
تنهایی یک واکنش عاطفی به فرآیند انزوای اجتماعی است. معمولاً بدلیل فقدان ارتباط اجتماعی یا ارتباط با دیگران، احساس اضطراب را به دنبال دارد. تحقیقات نشان داده است که تنهایی تأثیرات منفی بر عملکرد بیولوژیکی، شناختی و ایمنی دارد. این بیماری در تمام گروه های سنی از کودکی تا پیری شایع است. پرستاران و سایر افرادی که در ارتباط با سالمندان کار میکنند، تئوری های مختلف تنهایی را یاد میگیرند، زیرا ممکن است لازم باشد این دیدگاه ها را برای بهبود زندگی بیماران خود پیاده کنند. آنها به ویژه در دوران سالمندی بدلیل تغییراتی که فرد دچار آن میشود مانند کاهش ثبات اقتصادی و منابع، تغییر در ساختار خانواده، کاهش ارتباطات اجتماعی و مرگ یکی از بستگان یا همسر، مشکل ساز هستند.
بیشترین نتایج تحقیق شده از تنهایی افسردگی و سلامت قلب و عروق است. انزوای اجتماعی و احساس تنهایی نیز از عوامل خطر اصلی برای سلامت شناختی و جسمی ضعیف هستند. احساس ضعف در ارتباط اجتماعی تأثیر منفی بر پردازش عصبی و توانایی های شناختی دارد. در یک مطالعه آینده نگر چهار ساله روی بزرگسالان سالخورده بدون زوال عقل، خطر ابتلا به آلزایمر در افراد تنها در مقایسه با افراد غیر تنهادو برابر بوده است. این مطالعه به این نتیجه رسید که تنهایی منجر به کاهش توانایی های شناختی و کاهش سریع شناخت میشود.
افسردگی (خلق)
افسردگی در جامعه سالمندان میتواند عواقب شدیدی داشته باشد، به همین دلیل است که یک مشکل بهداشت عمومی و حوزه تحقیقاتی مهم است. افراد مسنی که با این وضعیت ناتوان کننده مواجه هستند کمتر احتمال دارد علائم عاطفی را تایید کنند و در عوض تغییرات شناختی، علائم جسمی و از دست دادن علاقه را نسبت به افراد جوان تر نشان میدهند. این بیماری با «بیماری، افزایش خطر خودکشی، کاهش عملکرد جسمی، شناختی و اجتماعی و خود بی توجهی بیشتر» همراه است که همگی با افزایش مرگ و میر مرتبط هستند.
عوامل خطر
یک مسیر رایج افسردگی در افراد مسن ممکن است شامل خطرات مستعد کننده و همچنین تغییرات زندگی در سنین بالا باشد. ایجاد افسردگی در اواخر عمر دارای چندین عامل خطر است که احتمالاً شامل دیاتز شناختی، تغییرات عصبی زیستی مرتبط با سن، آسیب پذیری های ژنتیکی و رویدادهای استرس زای زندگی است. بی خوابی اغلب یک عامل نادیده گرفته شده در افسردگی اواخر زندگی است. اثرات کم خوابی کاهش تحمل گلوکز، افزایش سطح کورتیزول در شب و افزایش فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک است. کیفیت خواب در سنین بالا به اندازه مدت زمان خواب برای جلوگیری از کمبود خواب مهم است. تحقیقات نشان میدهد که احساس تنهایی و افسردگی میتواند منجر به کیفیت پایین خواب و اختلال در عملکرد روزانه شود. این اختلالات در طول روز شامل خستگی جسمی و فکری، تحریک پذیری و تواناییهای شناختی پایین است.
زوال عقل
زوال عقل علائم مختلفی است که در مورد کاهش توانایی ذهنی اعمال میشود، نه یک بیماری خاص. علائم مختلفی وجود دارد که بر رفتار فرد و همچنین حافظه و فرآیندهای فکری تأثیر می گذارد. این اختلالات انجام فعالیت های روزمره را دشوار میکند. آنها همچنین جای خود را به مشکلات عاطفی و همچنین کاهش انگیزه برای زندگی میدهند. بدلیل اینکه زوال عقل یک اختلال هوشیاری نیست، معمولاً هشیاری فرد تحت تأثیر قرار نمیگیرد. روانشناسان سالمندان با کمک به تشخیص این بیماری با زوال عقل کار میکنند. این کار از طریق آزمون ها و ارزیابی های مختلف شناختی انجام میشود. آنها همچنین تحقیقات و درمان احتمالی زوال عقل را بررسی خواهند کرد
بیماری آلزایمر
بیماری آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است که 60 تا 80 درصد موارد زوال عقل را تشکیل میدهد. اثرات آلزایمر در ابتدا ظریف است اما با گذشت زمان بدتر میشود. یک علامت اولیه رایج مربوط به مشکل در یادآوری رویدادهای گذشته نزدیک است. با پیشرفت بیماری علائم متعددی بروز میکند. این علائم عبارتند از مشکلات گفتاری، حالتهای بی جهت، مشکلات خلقی، بی انگیزگی و غیره. مانند زوال عقل، نقش روانشناس سالمندان در مورد بیماری آلزایمر ارزیابی، درمان و تحقیق در مورد بیماری است.
زوال عقل عروقی
زوال عقل عروقی، دومین نوع شایع زوال عقل، نتیجه سکته مغزی است. اغلب اوقات، بدلیل علائم پنهان و آسیب شناسی، تمایز بین انواع مختلف زوال عقل دشوار است. در نهایت، زوال عقل عروقی نتیجه خون رسانی به مغز و مشکلاتی است که این فرآیندها را درگیر میکند. روانشناس سالمندان در ارزیابی، تشخیص، درمان و تحقیق دمانس عروقی کمک میکند.
بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی است که دارای علائمی مانند لرزش، کاهش سرعت، سفتی و اختلال در تعادل است. این در درجه اول بر سیستم حرکتی تأثیر می گذارد، که از عملکردهای حرکتی مورد استفاده برای حرکت پشتیبانی میکند. با پیشرفت بیماری، معمولاً افراد دچار زوال عقل میشوند که بطور خاص با بیماری پارکینسون مرتبط است. کسانی که از این بیماری رنج می برند نیز میتوانند مشکلاتی در سیستم حسی داشته باشند. نقش روانشناس سالمندان برای مبتلایان به بیماری پارکینسون کمک به فرد تشخیص داده شده برای مقابله با استرسی است که ممکن است در مورد بیماری پارکینسون با آن مواجه شود. از آنجایی که این یک اختلال مغزی نیست، روانشناس سالمندان به تشخیص یا درمان بیماری کمک نمیکند.
منبع: wikipedia.org
