یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های یک روانشناس زبده و حرفه‌ای، کاربردی بودن اوست. به این معنا که روانشناس باید بتواند مراجعین خود را با گرایشی که انتخاب کرده است، درمان کند. اما در طول این فرآیند، یک روانشناس خوب، ویژگی‌هایی دارد که هم به درمان مراجع کمک می‌کند و هم باعث می‌شود مراجع بتواند با خیال راحت به روانشناس خود اعتماد کند و در پی آن با او شفاف و صادق باشد و بتواند پروسه درمان را طی کند و به انتها برساند.
ویژگی های روانشناس زبده و حرفه ای
اولین و مهم‌ترین ویژگی که یک روانشناس به غیر از مهارت خود می‌تواند داشته باشد، برقراری ارتباط اولیه مناسب با مراجع است. این به این معناست که روانشناس توانایی ایجاد و حفظ ارتباط با مراجع خود را داشته باشد. ممکن است یک روانشناس بسیار ماهر باشد اما در ایجاد ارتباط اولیه با مراجع خود به مشکل بخورد و در نتیجه مراجع تمایلی به ادامه جلسات درمان نداشته باشد یا تلاش زیادی برای برقراری ارتباط با روانشناس متحمل شود تا در نهایت احساس آرامش و رضایتمندی داشته باشد.
نکته مهم در ایجاد این ارتباط اولیه این است که هر فردی که احساس نیاز به درمان می‌کند، مقاومتی در ناخودآگاه خود نیز دارد که این مقاومت باعث می‌شود راه درمان را در بسیاری از موارد، نیمه‌کاره رها کند. بنابراین مهم‌ترین کاری که در ابتدای درمان ممکن است مشاور نسبت به مراجع انجام دهد، ایجاد ارتباط اولیه مؤثر است.
احساس صمیمیت با مشاور روانشناس
پس از آن که درمان شروع می‌شود و مراجع مراحل اولیه را پشت سر می‌گذارد و با مشاور خود احساسی از صمیمیت را تجربه می‌کند، شفافیت و صداقت مراجع با مشاور دلیل مهمی برای برقراری و ادامه درمان است که باز هم می‌تواند به مهارت مشاور مرتبط باشد. مراجع به وسیله مهارت مشاور و نیاز قلبی خود به درمان می‌تواند با مشاور خود در کمال صداقت مراحل درمان را طی کند. مشاور روانشناس خوب یا همان مشاور روانشناس ماهر و زبده، کسی است که تمام فنون و مهارتش را در ایجاد یک رابطه مؤثر بین درمانگر و مراجع به کار گیرد. یک مشاور روانشناس خوب کسی است که راه درمان و پروتکل درمانی مناسبی داشته باشد؛ زیرا در ادامه همه موارد قبل، اگر نتواند مراجع را بر اساس یک پروتکل درمانی مناسب که گرایش و تخصص اوست درمان کند، به هیچ وجه نمی‌توان نام مشاور روانشناس بر او گذاشت.
ماهیت یک روانشناس، مشاوره صحیح و در بیماریها و اختلالات، درمان صحیح و مناسب است.
پروتکل درمانی هر مشاور روانشناس به گرایش او مربوط است. اینکه یک روانشناس چه گرایشی داشته باشد، به انتخاب خود روانشناس است اما اینکه یک مراجع بتواند با چه پروتکلی درمان شود، می‌تواند هم خواست مراجع باشد و هم خواست درمانگر.
برای مثال، برخی از مراجعین با پروتکل درمانی روانکاوی کوتاه‌مدت درمان خوبی را تجربه نمی‌کنند؛ بنابراین ضرورتی ندارد حتما با همین رویکرد درمان خود را ادامه بدهند. می‌توانند با یک روانشناس خوب دیگر درمان خود را دنبال کنند و هر درمانی که بر رویشان اثرگذار است را انتخاب کنند.
بنابراین روانشناس خوب کسی است که درمان خوبی داشته باشد و بتواند مراجعی را که در درمان خود سردرگم است را راهنمایی کند. در واقع در هر رشته و هر گرایشی، هر فردی می‌تواند خوب عمل کند یا بد عمل کند اما نکته مهم این است که به غیر از اشاره به تخصص روانشناس و رفتار حرفه‌ای او، به میزان قابل توجهی انسانیت و رفتار انسانی اثرگذار است. ویژگی‌های روانشناس خوب می‌تواند موارد بسیار دیگری را در بر داشته باشد که سعی می‌کنیم در مقاله‌های دیگر به آن‌ها اشاره کنیم تا در انتخاب یک روانشناس خوب اطلاعات کافی در اختیار داشته باشید.
