بین کودکان و بزرگسالان در یادگیری زبان جدید تفاوت وجود دارد. یادگیری یک زبان جدید مرتبط با نحوه اتصالات مغزی در فرد خردسال است. اما یادگیری زبان جدید در بزرگسالی چگونه است؟ یادگیری زبان متکی به فعل و انفعالات شیمیایی است که از قبل در مغز وجود دارد. توانایی ما برای یادگیری سریع زبان در یک دوره حساس رشد مغزی است که در حدود بزرگسالی به پایان میرسد. مکانیسمهای مغزی و همین طور روشهای یادگیری برای فراگیری زبان بین کودکان و بزرگسالان متفاوت است.
پرنده آوازخوان از جمله گونه های کلاسیک پرندگان است که به عنوان الگویی برای درک دلایل عصب زیستی یادگیری زبان، مورد مطالعه قرار گرفته است. طبق نظریه تکاملی این پرنده از آهنگ و آواز جهت انتقال اطلاعات برای بقای خود استفاده میکند. جالب اینجاست که به نظر میرسد برخی از پرندگان آوازخوان این توانایی یادگیری آهنگهای جدید را در تمام طول عمر با خود حفظ میکنند. به نظر میرسد این فرآیند با توانایی آنها برای تشکیل سلولهای عصبی و سیناپس های جدید حتی در دوران بزرگسالی همراه است.
مانند پرندگان آوازخوان، انسانها نیز از طریق اصوات و معنای کلمات با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند. بدین ترتیب انسان را قادر میسازند تا ایده های خود را بیان کند و برای بقای خود اطلاعات ضروری را به دیگری منتقل کند. با این حال برخلاف پرندگان آوازخوان، توانایی انسانها برای یادگیری سریع زبان به نظر میرسد محدود به یک بازه زمانی حیاتی در رشد مغز است که در حدود بزرگسالی به پایان میرسد.
آیا یادگیری زبان جدید در بزرگسالی دشوارتر است؟
فردی که در بزرگسالی تلاش کرده است و زبان جدیدی را یاد گرفته است ممکن است بر طبق تجربه اش بگوید، یادگیری زبان جدید در مراحل بزرگسالی زندگی چقدر دشوار است. زمانی که میزان عملکرد افراد بررسی میشود بر این موضوع صحه میگذارد که افراد زیر 10 سال میتوانند روی زبان(ها) سریعتر و بدون دردسرتر از بزرگسالان تسلط یابند. بزرگسالانی که در مقایسه با کودکان برای رسیدن به مهارت زبانی به سالهای بیشتری برای یادگیری زبان نیاز دارند. یادگیری زبان در انسان که شامل اجزای مختلف اصوات و معنا میباشد، در اوایل زندگی که جزو مهمترین مرحله زندگی ست، آموخته میشود. در حدود شش سالگی، بیشتر کودکان به نقطه عطف مشابه و ثابتی دست می یابند که میتواند مطابق با این ایده باشد که زبان بطور ژنتیکی با ماهیت رشد مغز مرتبط است.
پیشنهاد میکنیم انجام دهید: تست آنلاین شخصیت NEO
میتوان گفت کودکان دایره لغات کمتری دارند و یادگیری زبان دوم جهت برقراری ارتباط با نیازهایشان راحت تر است. بزرگسالان دایره لغات بسیار بزرگتری دارند و به روشهای پیچیده تری نسبت به کودکان فکر میکنند و میتوانند ارتباط برقرار کنند. این بدان معناست که از آنجایی که هر زبانی سختیهای خاص خود را دارد، بسیاری از اوقات فرد زمان زیادی را برای یادگیری صرف میکند. زمان بیشتری طول میکشد تا افراد توانایی برقراری ارتباط مؤثر در زبان دوم را بدست آورند. به همین دلایل است که کودکان تقریباً در همه موارد تلفظ بسیار بهتری را نسبت به بزرگسالان بدست می آورند و مانند اسفنجی که آب را براحتی در خود جذب میکند، یادگیری زبان در کودک اتفاق میافتد.
با این حال، یک سوال مهم این است: آیا یادگیری زبان میتواند شامل استفاده از یک استراتژی مغزی متفاوت بعد از بازه زمانی خاص باشد؟ تحقیقات علم روانشناسی نشان میدهد که ممکن است چنین موضوعی درست باشد که مکانیسمهای مغز در بزرگسالان برای فراگیری زبان با کودکان متفاوت است. این ایده پیامدهای عملی بسیاری در دنیای واقعی دارد. یعنی نه فقط برای اینکه بزرگسالان چگونه میتوانند یک زبان جدید بیاموزند، بلکه برای در نظر گرفتن نحوه آموزش در افرادی که دچار اختلالات کلامی هستند؛ مانند مواردی که در قربانیان سکته مغزی وجود دارد نیز کاربرد دارد.
یادگیری زبان جدید در بزرگسالان و تقویت اتصالات سیناپس های مغزی
یادگیری زبان دریچه ای است که کودکان از طریق آن با دنیای بیرون ادغام میشوند. از برچسب زدن به اشیا گرفته تا روابط بین فردی و ابراز وجود، نشان میدهد فراگیری زبان برای رشد هر کودکی حیاتی است. چنانچه پیشتر مطرح شد، یادگیری زبان جدید برای بزرگسالان متفاوت به نظر میرسد. این موضوع بدین معنا نیست که آنها نمیتوانند به مهارت زبانی دست یابند. علیرغم این واقعیت که مغز بزرگسالان بسیار توسعه یافته تر از مغز کودکان است، بزرگسالان بهتر است ابتدا یک ساختار ذهنی شناختی را بر اساس یادگیری کلمات جدید در ذهن شان بازسازی کنند تا تسلط بر مهارت زبانی جدید پیدا کنند. از این منظر به نتیجه میرسید که عمل یادگیری زبان به شدت متفاوت از دوران کودکی است.
پیشنهاد میکنیم بخوانید: تفکر خلاق و ارتباط آن با نیمکره های مغز
علاوه بر این، به نظر میرسد یادگیری زبان جدید بین بزرگسالان بر اساس سابقه، تحصیلات و سرعت یادگیری و سایر عوامل فردی نیز متفاوت است. تحقیقات علوم اعصاب نشان میدهد که فراگیری زبان توسط بزرگسالان شامل فعال شدن مناطق مهم مغز برای یادگیری زبان است. با این حال قدرت اتصالات موجود در مغز فردِ بزرگسال، برای یادگیری زبان جدید موثر میباشد. از سوی دیگر، مهارت زبان در دوران کودکی باعث پیدایش و اصلاح مناطق کلامی در داخل مغز میشود. به عنوان مثال در دوران کودکی به نظر میرسد یادگیری زبان باعث شکل دهی شبکه های کلامی در نیمکره چپ مغز میشود و به مرور اتصالات کلامی را تقویت میکند. به بیان ساده تر، زبان باعث ایجاد اتصالات کلامی مغز در دوران کودکی میشود، در حالی که در بزرگسالی یادگیری زبان از چگونگی اتصالات مغزی استفاده میکند.
مطالعات تصویربرداری مغز در بزرگسالان همچنین نشان میدهد که یادگیری زبان میتواند شامل فعالیت در نواحی مغزی غیرمرتبط با کلام هم باشد. شاید به همین دلیل است که درگیریهای فردی و فرهنگی اغلب یادگیری زبان را تسریع می بخشد.
آیا یادگیری یک زبان جدید ارزش تلاش کردن را دارد؟
خُب خبر خوب این است که روانشناسان میگویند شما برای یادگیری زبان جدید هرگز پیر نیستید. هر فردی در هر سنی میتواند یک زبان جدید را یاد بگیرد. در واقع در حال حاضر با تمام فناوریهای پیشرفته موجود در دنیا و انعطاف پذیری مغز، نشان میدهد که صحبت کردن به زبان خارجی حتی آسانتر از قبل شده است. مطالعات روانشناختی نشان میدهد افرادی که به بیش از یک زبان صحبت میکنند، در آزمونهای شناختی که شامل حافظه و یادآوری میباشد، عملکرد بهتری دارند. روانشناسان میگویند که خطر ابتلا به بیماریهای عصبی، افراد دوزبانه را نسبت به افرادی که تنها به یک زبان صحبت میکنند، کمتر تهدید میکند. بنابراین به نظر میرسد چالش یادگیری زبان جدید برای بزرگسالان تاثیر ارزشمندی داشته باشد. نه تنها بینش در فرهنگهای جدید و غنی سازی زندگی به لحاظ فکری و عاطفی را امکان پذیر میکند بلکه به نظر میرسد برای سلامت مغز نیز مفید باشد.
منبع: doi.org
