اوتیسم یک بیماری نیست، اوتیستیک بودن به این معنی نیست که شما بیمار هستید، این بدان معناست که مغز شما به روشی متفاوت از افراد دیگر کار می کند. این چیزی است که شما با آن متولد شده اید. علائم اوتیسم ممکن است زمانی که شما خیلی جوان هستید یا در کودکی مشاهده شود. اوتیسم یک وضعیت پزشکی حاد نیست،اما برخی از افراد در موارد خاصی نیاز به حمایت دارند. افراد اوتیستیک می توانند زندگی کاملی داشته باشند اوتیستیک بودن نباید مانع از داشتن یک زندگی خوب شود. مانند همه افراد، افراد اوتیستیک هم توانایی هایی دارند که در آنها خوب هستند و هم مشکلاتی که با آنها مبارزه می کنند. اوتیستیک بودن به این معنا نیست که هرگز نمی توانید دوست پیدا کنید، رابطه داشته باشید یا شغلی پیدا کنید. اما ممکن است در این موارد به کمک بیشتری نیاز داشته باشید.
اوتیسم طیف گسترده ای دارد است، بدان معنی که همه افراد مبتلا به اوتیسم علائم یکسانی ندارند. برخی از افراد اوتیستیک نیاز به حمایت کم یا اصلا نیازی به حمایت ندارند. برخی ممکن است هر روز به کمک والدین یا مراقب نیاز داشته باشند. نام های دیگری برای بیان یا توصیف اختلال اوتیسم وجود دارد مانند اختلال طیف اوتیسم (ASD). آسپرگر یا سندرم آسپرگر توسط برخی افراد برای توصیف افراد اوتیستیک با هوش متوسط یا بالاتر از متوسط استفاده می شود.
علت اختلال اوتیسم
هیچ کس نمی داند چه چیزی باعث اوتیسم می شود و علتی دارد یا خیر اما زمینه ژنتیک و خانوادگی می تواند در بروز این اختلال تأثیر گذار باشد. والدین بد، عفونت های ویروسیهوش پایین ارتباطی در ایجاد یا بروز این اختلال ندارد. برخی از افراد اوتیستیک دارای اختلال یادگیری هستند. این بدان معناست که ممکن است در زندگی روزمره و آموزش به کمک نیاز داشته باشند.
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب علائم دیگری نیز دارند مانند:
خصوصیات افراد اوتیستیک
- برقراری ارتباط و تعامل با افراد دیگر برایشان سخت است.
- افکار و احساسات دیگران را به خوبی درک نمی کنند.
- نورهای روشن یا صداهای بلند و طاقت فرسا، برایشان استرس زا و ناراحت کننده است.
- در مورد موقعیت های ناآشنا و رویدادهای اجتماعی مضطرب یا ناراحت می شوند.
- درک اطلاعات در این افراد زمان بسیاری می برد.
- کارهای مشابه را بارها و بارها انجام میدهند یا بسیار به آن فکر می کنند.
علائم اوتیسم در کودکان
علائم اوتیسم در کودکان خردسال عبارتند از:
- به نام خود پاسخ نمی دهد
- از تماس و ارتباط چشمی اجتناب می کنند.
- وقتی به آنها لبخند می زنید لبخند نمی زنند.
- اگر طعم بو یا صدای خاصی را دوست نداشته باشند بسیار ناراحت می شوند.
- حرکات تکراری، مانند تکان دادن دست، تکان دادن انگشتان یا تکان دادن بدنشان انجام می دهند.
- به اندازه بچه های دیگر صحبت نمی کنند.
اوتیسم در نوجوانان
علائم اوتیسم در کودکان بزرگتر عبارتند از:
- افکار و احساسات دیگران را به سختی درک می کنند.
- گفتار غیر معمول، مانند تکرار عبارات و صحبت کردن دارند.
- به یک یک روال روزانه عادت دارند و در صورت تغییر بسیار ناراحت می شوند و تغییر برایشان سخت است.
- علاقه بسیار شدید به موضوعات یا فعالیت های خاص دارند.
- اگر از آنها بخواهید کاری انجام دهند یا درخواستی از آنها داشته باشید ناراحت می شوند.
- دوست یابی برایشان سخت است یا ترجیح می دهند تنها باشند.
- درک صحیحی از عبارات و اتفاقات ندارند، برای مثال، آنها ممکن است عباراتی مانند شکستن پا را درک نکنند. این احساس برایشان سخت است.
اوتیسم در دختران و پسران
اوتیسم گاهی اوقات می تواند در دختران و پسران متفاوت باشد. دختران اوتیسم ممکن است:
- برخی از علائم اوتیسم را با کپی کردن رفتار و بازی با کودکان دیگر پنهان کنند.
- در موقعیت هایی که برایشان مشکل است کناره گیری می کنند.
- به نظر می رسد که با موقعیت های اجتماعی بهتر کنار می آیند
- رفتارهای تکراری کمتری از خود نشان می دهند.
این بدان معناست که تشخیص اوتیسم در دختران دشوارتر است.
پیشنهاد میکنیم بخوانید: اختلالات طیف اوتیسم، علل و علائم آن چیست؟
نحوه تشخیص اوتیسم
اگر شما یا فرزندتان علائم اوتیسم دارید، قدم اول این است که با کسی در مورد آن صحبت کنید. می توانید با یک پزشک عمومی یا یک درمانگر کودک (برای کودکان زیر 5 سال) یا متخصص بهداشت دیگری که شما یا فرزندتان می بینید، مانند پزشک یا درمانگر از آنها در مورد ارجاع شما یا فرزندتان برای ارزیابی اوتیسم اطلاعات دریافت کنید. ارزیابی اولیه توسط متخصصان درمانگر اوتیسم انجام می شود. تنها راه برای تشخیص اینکه آیا شما یا فرزندتان اوتیستیک هستید یا خیر مراجعه به مراکز پزشکی و درمانی است.
فهرستی از علائم اوتیسم را که فکر می کنید خود یا فرزندتان دارید بنویسید و همراه خود داشته باشید. از افرادی که شما یا فرزندتان را به خوبی می شناسند مانند (دوستان، خانواده یا معلمان) بپرسید آیا متوجه علائم احتمالی شده اند که می توانید در لیست خود قرار دهید. یک قلم و کاغذ همراه داشته باشید تا بتوانید یادداشت برداری کنید. اگر فکر می کنید ممکن است کسی کمکتان کند، فرزند دیگر، دوست و یا کسی که شما را خوب می شناسد همراه خود بیاوریدهر چند ضروری نیست.
مرکز ارزیابی اوتیسم
مرکز ارزیابی اوتیسم مکانی است که تیمی از متخصصان روانشناس کودک و درمانگران اوتیسم علائم شما یا فرزندتان را از نظر علائم این اختلال بررسی می کنند.
یک تیم ارزیابی ممکن است:
- در مورد هر مشکلی که شما یا فرزندتان دارید سوال بپرسند.
- درباره مراقبت از نحوه تعامل شما یا فرزندتان اطلاعاتی جویا شوند.
- با افرادی که شما یا فرزندتان را به خوبی می شناسند، مانند خانواده، دوستان، پزشک عمومی یا معلمان فرزندتان صحبت کنند.
- در پایان ارزیابی، گزارشی به شما داده می شود که می گوید آیا شما یا فرزندتان اوتیستیک هستید یا خیر.
تشخیص به موقع این اختلال می تواند برای شما بسیار کمک کننده باشد:
- نیازهای فرزندتان را درکمیکنید و می آموزید چگونه می توانید به فرزندتان کمک کنید.
- درباره حمایت از فرزندتان در مدرسه راهنمایی دریافت خواهید کرد.
- درک کنید که فرزند شما فقط بازیگوشیا خسته کننده نیست.
تشخیص اوتیسم در بزرگسالان
در برزگسالان، تشخیص می تواند به شما کمک کند:
- درک کنید که چرا ممکن است بعضی چیزها را سخت تر از افراد دیگر بیابید
- به دیگران توضیح دهید که چرا دنیا را به گونه ای متفاوت می بینید و احساس می کنید
- در دانشگاه یا محل کار پشتیبانی دریافت خواهید کرد. ارزیابی اوتیسم همیشه آسان نیست و ممکن است زمان بر باشد. فراموش نکنید صحبت با افراد دیگری که در موقعیت مشابهی بوده اند کمک کننده است.
راهبردهای درمانی اوتیسم
اوتیسم جایی است که مغز شما متفاوت از افراد غیر اوتیستیک رشد می کند. این یک بیماری نیست و هیچ درمانی ندارد. اگر مبتلا به اوتیسم هستید.یک روانشناس یا روانپزشک ممکن است روش هایی را پیشنهاد کند که می تواند به شما کمک کند:
- مهارت های زندگی روزمره را توسعه دهید
- توسعه مهارت های ارتباطی
- سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی مانند درد یا اضطراب را مدیریت کنید
- رفتارهای مضر را مدیریت کنید
اما درمان ها و رویکردهایی نیز وجود دارد که توصیه نمیشود. زیرا تحقیقات و شواهد هیچ فایده ای از این درمان ها برای افراد اوتیستیک نشان نمیدهد و هیچ تحقیق و منبع علمی در مورد آنها وجود ندارد.
نمونه هایی از این موارد عبارتند از:
- تزریق هر گونه داروی بدون مجوز ساخته شده از سلول های خونی
- بلیچینگ: همچنین به نام دی اکسید کلر (CD) یا محلول معجزه معدنی (MMS)
- کیلاسیونن: حذف سموم فلزات سنگین از خون
- سکرتین: هورمونی که در بدن یافت می شود
- برخی از ویتامین ها، مواد معدنی و مکمل های غذایی
- شیر خام شتر
از هیچ کدام از اینها برای درمان اوتیسم استفاده نکنید.
هنر درمانی در اوتیسم
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم از طریق خلاقیت هایی که با هنر درمانی همراه است، می توانند از تخیل خود برای بهبود مهارت ها، کار بر روی احساسات، کاهش استرس، بهبود رفاه و ابراز وجود به دنیا استفاده کنند. طبق گفته مرکز اوتیسم مونارک هنر فرصت هایی برای تجربیات مثبت فراهم می کند که می تواند به بهبود عملکرد کلاس درس و افزایش توانایی برای به دست آوردن خدمات آموزشی تبدیل شود. هنر درمانی همچنین می تواند برای حمایت از اهداف و مقاصد تحصیلی، اجتماعی، گفتاری و زبانی یا احساسی سازگار باشد.
مهم است که به یاد داشته باشید که هر کودک توانایی ها، نقاط قوت و نیازهای منحصر به فردی دارد. زیبایی هنر در این است که همه کودکان زمانی می توانند احساس موفقیت کنند که به آنها فرصت بیان آزادانه داده شود. هنر باید برای همه کودکان لذت بخش و قابل دسترس باشد.درمانگرانی که از هنر برای درمان افراد مبتلا به اوتیسم استفاده می کنند، می توانند با این کار تحمل افراد اوتیستیک را نسبت به محرک هایی که معمولاً از آنها اجتناب می کنند، افزایش دهند. البته، مهم است تکنیک هایی را در نظر بگیرید که برای نیازهای افراد اوتیسم بهترین کارایی را دارند.
تکنیک رنگ آمیزی و نقاشی
این فعالیت موثرترین تکنیک پیشنهاد شده برای کودکان اوتستیک میباشد که شامل نشان دادن تصاویر چهره هایی است که احساسات مختلف را به افراد نشان میدهد، کاوش احساسات، شکل ظاهری آنها و نحوه شناسایی و کنار آمدن با آنها از مهارت هایی است که کودکان و افراد مبتلا به اوتیسم می آموزند.
