اعتیاد روزانه به قهوه و معایب آن

وقتی به صبح فکر میکنید، چه چیزی را تصور میکنید؟ به احتمال زیاد چیزی شبیه به آماده شدن برای روز، درست کردن مقداری صبحانه و البته ریختن فنجان قهوه صبحگاهی است. از نگاه روانشناسان برای بسیاری از مردم، یک فنجان قهوه صبحگاهی یک مراسم آرامش بخش و هیجان آور است که نشانه شروع یک روز جدید است و به آنها انرژی میدهد تا آن روز جدید را شروع کنند. حدود 75 تا 80 درصد از مردم جهان بطور منظم نوشیدنیهای کافئین دار مصرف میکنند. قهوه منبع اصلی کافئین است و پس از آن نوشابه های گازدار و چای. تمام این نوشیدنیهای کافئین دار میتواند منجر به وابستگی به کافئین شود.

کافئین چیست؟

کافئین یک ماده محرک رایج است که در نوشابه های گازدار، قهوه، چای، نوشیدنی های انرژی زا و موارد دیگر یافت می شود. کافئین، محرکی است که باعث افزایش هوشیاری و افزایش تمرکز در مصرف کنندگان می شود. با این حال، مصرف مداوم و به عبارتی اعتیاد به آن، ترکیب شیمیایی مغز را تغییر میدهد و ممکن است منجر به خستگی، سردرد و حالت تهوع در هنگام تلاش برای ترک شود. اگر کافئین در حد معقول استفاده شود، ماده ای است که می تواند به هوشیاری و تمرکز شما کمک کند، انرژی شما را افزایش می دهد و خستگی شما را کاهش دهد.اگر از آن غیر معقولانه استفاده کنید ممکن است خود را وابسته به آن یا با سردرد و بی خوابی ببینید.

اعتیاد به کافئین چیست؟

کافئین، یک محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که توانایی افزایش تمرکز، افزایش متابولیسم و تقویت خلق و خو را دارد. تفاوتی ندارد که از قهوه، چای، نوشیدنی های انرژی زا یا نوشابه تولید شود. بسیاری از مردم احساس می کنند که برای افزایش هوشیاری و انگیزه کار در صبح به کافئین نیاز دارند.در بیشتر موارد، مصرف نوشیدنی های کافئین دار یک عادت نسبتا بی خطر و غیر مضر است.با این حال، زمانی که نیاز به کافئین از خط خوردن لذت بخش به یک نیاز روزانه عبور کند، اعتیاد امکان پذیر است.

پیشنهاد میکنیم بخوانید: کافئین چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟

افراد میتوانند خیلی سریع به قهوه و سایر نوشیدنیهای کافئین دار وابستگی پیدا کنند. این به دلیل تغییرات شیمیایی است که مصرف مداوم در مغز ایجاد میکند. اگر فردی بطور روزانه کافئین بنوشد، درست مانند سایر مواد مخدر یا الکل دچار حالت تحمل میشود. یعنی پس از مدتی فرد برای ایجاد همان اثرات هوشیاری به کافئین بیشتر و بیشتری نیاز دارد. مصرف کنندگان معمولی کافئین به اثر بیداری که این ماده تولید میکند عادت میکنند و به تدریج برای دستیابی به همان تاثیر کافئین به مقادیر بیشتری نیاز دارند. همچنین مانند سایر داروها افرادیکه بطور ناگهانی نوشیدن کافئین را پس از استفاده طولانی مدت متوقف میکنند، از علائم ترک رنج میبرند و هوس میکنند. این باعث میشود که نیاز به مصرف کافئین در بسیاری از افراد در هنگام تلاش برای ترک و از سرگیری نوشیدن قهوه بدون توجه به مشکلات سلامتی مرتبط با مصرف مزمن آن عود کند.

چگونه کافئین بر مغز تأثیر می گذارد؟

کافئین اعتیاد آور است زیرا این دارو بر مغز انسان تأثیر می گذارد و احساس هوشیاری را ایجاد می کند.کافئین، بلافاصله پس از مصرف، از طریق روده کوچک جذب شده و در جریان خون حل می شود. از آنجایی که این ماده شیمیایی هم محلول در آب و هم محلول در چربی است، می تواند به سد خونی مغزی نفوذ کرده و وارد مغز شود. از نظر ساختاری، کافئین بسیار شبیه مولکولی به نام آدنوزین است که به طور طبیعی در مغز وجود دارد.کافئین آنقدر شبیه مولکول است که می تواند به خوبی در گیرنده های آدنوزین سلول های مغز قرار گیرد و به طور موثر آنها را مسدود کند.به طور معمول، آدنوزین تولید شده در طول زمان در این گیرنده ها قفل می شود و احساس خستگی ایجاد می کند.

هنگامی که مولکول های کافئین آن گیرنده ها را مسدود می کنند، از وقوع آن جلوگیری می کنند. تا زمانی که کافئین متابولیزه نشود، احساس هوشیاری و انرژی احساس می شود. علاوه بر این، برخی از محرک های طبیعی خود مغز مانند دوپامین آزاد میشوند و زمانی که گیرنده های آدنوزین مسدود میشوند، مؤثرتر عمل میکنند. آدنوزین اضافی غدد آدرنال را به ترشح آدرنالین، محرک دیگر، تحریک می کند و این باعث افزایش هوشیاری و کاهش احساس خستگی می شود.

در افرادی که به طور منظم کافئین می نوشند، ویژگی های شیمیایی و فیزیکی مغز در واقع در طول زمان تغییر می کند. سلولهای مغز در تلاش برای حفظ تعادل، شروع به رشد گیرنده های آدنوزین بیشتری خواهند کرد.تحمل نسبت به کافئین به این صورت است که از آنجایی که مغز گیرنده های آدنوزین بیشتری دارد، کافئین بیشتری برای مسدود کردن بخش قابل توجهی از آنها و رسیدن به همان اثر مطلوب مورد نیاز است.

نشانه های اعتیاد به قهوه و کافئین

اعتیاد به کافئین، به جای بررسی میزان واقعی کافئین مصرفی در روز، از طریقی که این ماده بر عملکرد روزانه فرد تأثیر می گذارد، تشخیص داده می شود.شدت اعتیاد بر این اساس محاسبه می شود که وقتی فرد کافئین می خواهد و نمی تواند آن را دریافت کند، چقدر احساس ناراحتی می کند و این که چقدر در زندگی روزمره او اختلال ایجاد می کند. ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM-5 اعتیاد به کافئین را به عنوان یک اختلال به رسمیت نمی شناسد، اما آن را به عنوان شرطی برای مطالعات آینده می داند. طبق DSM-5، مصرف مشکل دار کافئین با حداقل سه مورد از معیارهای زیر مشخص می شود:

• تمایل مداوم یا تلاش های ناموفق برای کاهش یا کنترل مصرف کافئین.
• ادامه مصرف کافئین با وجود آگاهی از داشتن یک مشکل جسمی یا روانی مداوم یا مکرر که احتمالاً توسط کافئین ایجاد یا تشدید شده است.
• انصراف با یکی از موارد زیر آشکار می شود:
  • سندرم ترک مشخصه برای کافئین (یا یک ماده نزدیک به آن) که برای تسکین یا جلوگیری از علائم ترک مصرف می شود.
  • کافئین اغلب در مقادیر بیشتر یا در مدت زمان طولانی تر از آنچه در نظر گرفته شده بود مصرف می شود.
  • مصرف مکرر کافئین منجر به ناتوانی در انجام وظایف اصلی در محل کار، مدرسه یا خانه می شود.
  • ادامه مصرف کافئین با وجود داشتن مشکلات اجتماعی یا بین فردی مداوم یا مکرر ناشی از اثرات کافئین یا تشدید آن

پیشنهاد میکنیم بخوانید: تاثیر کافئین بر میگرن و حملات عصبی چگونه است؟

• تحمل توسط یکی از موارد زیر تعریف شده است:
  • نیاز به مقادیر قابل توجهی از کافئین برای دستیابی به اثر مطلوب.
  • با استفاده مداوم از همان مقدار کافئین، اثر آن به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
  • زمان زیادی صرف فعالیت های لازم برای دریافت کافئین، استفاده از کافئین یا بهبودی از اثرات آن می شود.
  • ولع یا میل شدید یا میل شدید به مصرف کافئین.

معایب مصرف کافئین

• اعتیاد آور است.
• باعث بی خوابی می شود.
• خطر ابتلا به پوکی استخوان، بیماری های قلبی و سرطان را افزایش می دهد.
• برای زنانی که قصد باردار شدن دارند مضر است.
• اثر کم آبی دارد.
• به کودکانی که امروزه حتی بیشتر از بزرگسالان مصرف می کنند آسیب می رساند.
• کافئین هیچ مزیتی برای سلامتی ندارد.

مقدار مجاز مصرف کافئین

اکثر متخصصان توصیه می کنند که بزرگسالان نباید بیش از 400 میلی گرم کافئین در روز مصرف کنند.این تقریباً معادل چهار فنجان قهوه است.نوشیدن بیش از این مقدار به طور منظم ممکن است مصرف کننده را در معرض خطر عوارض جانبی منفی قرار دهد.اینها ممکن است شامل اختلال خواب، میگرن و سایر سردردها، تحریک پذیری، تند شدن ضربان قلب، لرزش عضلات، عصبی بودن و حالت تهوع باشد.این عوارض جانبی ممکن است با فنجان های کمتر در برخی افراد ظاهر شود، زیرا تحمل کافئین از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اگر فردی این عوارض جانبی را تجربه می کند، در کنترل مصرف مشکل دارد، آن فرد به احتمال زیاد به کافئین وابسته است و باید مصرف آن را کاهش دهد.

بطور کلی کافئین می تواند ابزار مفیدی برای بزرگسالانی باشد که برای بیدار شدن و تمرکز نیاز به کمک دارند. اما، اگر مراقب آن نباشید، می تواند مشکلاتی نیز ایجاد کند. این ماده دارای خواص اعتیاد آور است که ممکن است منجر به وابستگی فیزیکی شود. افرادی که به طور منظم کافئین مصرف می کنند، باید انتخاب های خوب و مسئولانه ای در مورد مصرف داشته باشند، مانند محدود کردن مصرف فقط به یک یا دو فنجان قهوه در روز.اعتیاد به کافئین بیشتر در افرادی رخ می دهد که از یک اختلال سلامت روانی مشابه رنج می برند، مانند بی خوابی یا اختلال خوردن، و این می تواند ترک آن را برای مصرف کننده سخت تر کند. اگر کسی که دوستش دارید اعتیاد به کافئین یا اختلال پیچیده دیگری دارد، همین امروز با یک درمانگر تماس بگیرید و درباره گزینه های درمانی احتمالی اطلاعات کسب کنید.

منابع: healthline.com و addictioncenter.com و webmd.com و clevelandclinic.org