اختلال افسردگی مداوم چیست؟

دیستایمیا یا افسردگی مداوم یکی از انواع افسردگی ها می باشد که مانند سایر افسردگی ها ابتدا با احساس ناامیدی و غم شروع میشود. این اختلال تاثیر منفی بر احساسات، خلق و خو، رفتار، خواب، اشتها و حتی عملکرد جسمانی افراد می گذارد. بنابراین افرادی که به این نوع افسردگی مبتلا میشوند نسبت به همه چیز بی علاقه شده و دیگر تمایلی به شرکت در جمع های گروهی نخواهند داشت. جالب است بدانید افراد افسرده تمام علائم افسردگی را دارند. ولی کسانی که به اختلال افسردگی مداوم مبتلا هستند علائم را به صورت طولانی مدت نشان می دهند. اما این مشکل با روان درمانی و استفاده از دارو برطرف می شود. در ادامه می خواهیم اطلاعات بیشتری در مورد این بیماری و درمان آن در اختیار شما دوستان عزیز قرار دهیم با ما همراه باشید.

تعریف افسردگی مداوم

در تعریف افسردگی مداوم میتوان گفت این بیماری که به آن دیستایمیا یا افسرده خوئی می گویند نوعی افسردگی مزمن می باشد که به صورت طولانی مدت در فرد دیده می شود. فرد به طور کلی تمایلش را نسبت به انجام فعالیت های روزانه از دست خواهد داد و احساس ناامیدی و پوچی می کنداین افسردگی در سال های طولانی همراه بیمار خواهد بود و در تمامی فعالیت ها مانند ارتباط برقرار کردن با دیگران، درس خواندن، فعالیتهای روزانه و حتی شغل شخص تداخل ایجاد می کند.

افرادی که به افسردگی مداوم مبتلا شده اند به سختی میتوانند این نوع افسردگی را پنهان کنند و حتی نادیده گرفتن علائم در شادی ها نیز غیرممکن می باشد. اما اصلاً جای نگرانی نیست، زیرا امروزه با کمک گفتار درمانی و استفاده از داروهای مناسب این بیماری تا حدودی درمان شده است.

درمان افسردگی مداوم

همانطور که در بالا گفته شد برای درمان افسردگی مداوم روش هایی مانند روان درمانی، گفتار درمانی و داروها استفاده می شود. داروهایی که برای درمان این مشکل مورد استفاده قرار میگیرند معمولاً داروهای مهار کننده نوراپی نفرین و سروتین می باشند و یا اینکه داروهای ضد افسردگی برای بیمار تجویز می شود. یک موضوع بسیار مهم که باید به آن دقت داشته باشید آن است که به هیچ عنوان مصرف این داروها را بدون نظر پزشک قطع نکنید. زیرا ممکن است علائم افسردگی پایدار را تشدید کند.

برای درمان افسردگی مداوم علاوه بر استفاده از داروها باید از گفتار درمانی و رواندرمانی نیز استفاده شود. زیرا این موضوع میتواند تأثیر فوقالعادهای در بهبود وضعیت بیمار داشته باشد.در طی جلساتی که برای بیمار در نظر گرفته میشود چگونگی مقابله با احساسات منفی و همینطور کنترل آنها و جایگزین کردن احساسات مثبت را فرا خواهید گرفت. در بعضی از موارد ممکن است برای درمان سبک زندگی فرد نیز نیاز به تغییر داشته باشدمثلاً پزشک برای بهبودی ورزش کردن، رژیم غذایی مناسب و استفاده از مکمل ها را پیشنهاد می دهد.

به این موضوع دقت داشته باشید که اگر فرد مبتلا به اختلال افسردگی پایدار یا مداوم تحت درمان قرار نگیرد ممکن است به اپیزودهای افسردگی بالینی یا افسردگی حاد دچار شود. در این صورت درمان بسیار سخت خواهد شد. بنابراین در هنگام مشاهده علائم افسردگی بهتر است به یک مشاور یا روان پزشک مراجعه کنید تا در صورت نیاز درمانهای لازم برای شما انجام گردد.

شیوع افسردگی مداوم

در واقع میتوان گفت افسردگی پایدار ترکیبی از افسردگی مزمن DSM_IV و همچنین افسردگی اساسی میباشد. شیوع افسردگی مداوم در آمریکا حدود ۵% می باشد، در صورتی که شیوع افسردگی مزمن حدود ۱/۵% است. همچنین میتوان گفت که شیوع افسردگی مداوم در خانم ها حدود دو برابر بیشتر از آقایان است. به طور کلی تقریباً ۶ درصد از بزرگسالان به این نوع از افسردگی مبتلا می شوند.

تفاوت افسردگی مداوم و افسردگی حاد

شاید این سوال برای شما پیش آید که تفاوت افسردگی مداوم و افسردگی حاد در چیست؟ با یک تعریف ساده از افسردگی حاد میتوان تفاوت های بین این دو اختلال را مشخص کرد.

در واقع در افسردگی حاد فرد دچار غم و ناامیدی بسیار شدید میشود و از هیچ یک از فعالیت های روزانه خود لذت نخواهد برد. افرادی که دچار افسردگی حاد می شوند ممکن است با علائمی همچون تغییر عادات تغذیه و خواب، عدم تمرکز، کمبود انرژی، تحریکپذیری، احساس گناه، فکر به خودکشی یا مرگ روبرو شوند.

درست است که افسردگی حاد علائم بسیار بیشتری نسبت به افسردگی مداوم دارد اما درمان آن راحتتر است و مدت زمانی که فرد به این اختلال مبتلا میشود نسبت به افسردگی پایدار کمتر است. بنابراین میتوان این موارد را به عنوان تفاوت افسردگی مداوم و افسردگی حاد در نظر گرفت.

تفاوت افسردگی مداوم و افسردگی اساسی

در اینجا میخواهیم تفاوت افسردگی مداوم و افسردگی اساسی را به صورت خلاصه بیان کنیم. باید بگوییم که افسردگی اساسی اختلالی است که در آن فرد در بیشتر ساعات روز احساس ناامیدی، غم و خستگی دارد. علاوه بر آن ممکن است فرد دچار بیقراری، خواب آلودگی در طول روز، کاهش یا افزایش وزن، کاهش انگیزه، احساس پوچی و بی ارزشی. داشته باشد.

به طور کلی میتوان گفت افسردگی پایدار و افسردگی اساسی از نظر علائم تقریباً مشابه یکدیگر هستند و تفاوت افسردگی مداوم و افسردگی اساسی در شدت بروز علائم می باشد. در اصل در افسردگی پایدار این علائم با شدت کمتری بروز می کند اما در طولانی مدت باقی میمانند. اما در افسردگی اساسی علائم با شدت بیشتری در فرد دیده میشوند.

سخن آخر

در کل میتوان گفت افسردگی مداوم نوعی اختلال روانی می باشد که به صورت طولانی مدت در فرد بروز میکند. هر چند شدت علائم افسردگی پایدار نسبت به افسردگی حاد و افسردگی اساسی بسیار کمتر است. اما در دوره های طولانی مدت باعث تغییرات خلقی در شخص می گردد. به طور کلی باید گفت افرادی که به افسردگی پایدار یا مداوم مبتلا شدهاند ممکن است بیش از یک سال با این اختلال درگیر باشند پس ممکن است فرد برای انجام فعالیت های روزانه خود عملکرد کافی داشته باشد اما این عملکرد نتایج خوبی به همراه نداشته باشد.

همانطور که گفته شد درمان افسردگی مداوم تنها با دارو امکان پذیر نیست و فرد باید تحت درمان هایی مانند روان درمانی یا گفتار درمانی نیز قرار بگیرد تا بتواند احساسات منفی را به خوبی کنترل کند و آن ها را از بین ببرد.