مرکز مشاوره اینجامکث
اگرچه گاهی اوقات فرض بر این است که دوران کودکی و نوجوانی دوران سعادت بی دغدغه است، اما گزارشات نشان میدهد تا 20% از کودکان و نوجوانان، یک اختلال روانپزشکی قابل تشخیص دارند که باعث پریشانی و اختلال عملکرد در آنها میشود. مطالعاتی که کودکان را از بدو تولد تا بزرگسالی دنبال می کنند نشان میدهند که بیشتر اختلالات سلامت روان بزرگسالان در اوایل کودکی و نوجوانی شروع میشوند. گزارش شده است که ژن های مرتبط با اختلالات روانپزشکی بیان بالایی را در طول عمر نشان میدهند که از جنین در سه ماهه دوم شروع میشود و بر فرآیندهای رشد عصبی تأثیر میگذارد و ممکن است سنین اولیه شروع را توضیح دهد. بیشتر این اختلالات ممکن است به عنوان اغراق یا تحریف رفتارها و احساسات عادی تلقی شوند.
تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی در کودکان می تواند چالش برانگیز باشد. دانش آموز کلاس دومی پرهیاهو است و همکاری ندارد. یک دانش آموز کلاس ششم مکررا معده درد و سردرد دارد و نمی خواهد به مدرسه برود. یک دانش آموز دبیرستانی در کلاس درس خوب عمل می کند اما در امتحانات مردود می شود. آیا این ها علائم بیماری روانپزشکی در کودکان است؟ تفاوت بین مشکلات معمول و اختلالات روانپزشکی در کودکان چیست؟
کودکان و نوجوانان، مانند بزرگسالان از نظر خلق و خو متفاوت هستند. برخی خجالتی و کم حرف هستند، در حالی که برخی از نظر اجتماعی سرزنده هستند. برخی هوشمند و محتاط هستند و عده ای دیگران تکانشی و بی دقت هستند. اینکه یک کودک مانند یک کودک معمولی رفتار میکند یا یک اختلال روانپزشکی دارد با وجود اختلال و میزان پریشانی مربوط به علائم تعیین میشود. به عنوان مثال، یک دختر 12 ساله ممکن است از ارائه درس در کلاس درس ترسیده باشد. این ترس تنها در صورتی به عنوان اختلال اضطرابی تلقی می شود که ترس های او به اندازه ای شدید باشد که باعث ناراحتی و اجتناب قابل توجه شود.
انجمن روانپزشکی آمریکا پنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی خود (DSM-5) را منتشر کرد. این کتاب حاوی فهرست رسمی اختلالات روانی است که اطلاعات و علائم مربوط به هر کدام نیز در این کتاب آورده شده است. یک دسته کامل به نام اختلالات رشدی عصبی به اختلالات روانی اختصاص دارد که در دوران کودکی شروع می شوند و مانند همه اختلالاتروانی باعث اختلال در عملکرد فردی، اجتماعی و تحصیلی/شغلی می شوند. شایع ترین اختلالات روانپزشکی دوران کودکی و نوجوانی به دسته های زیر تقسیم می شوند:
در دسته بندی متفاوت، DSM-5 همچنین اختلالات مخرب، کنترل تکانه و رفتار را مشخص میکند:
علاوه بر این در حالی که DSM-5 بطور خاص مقوله ای را بعنوان اختلالات روانی دوران کودکی طبقه بندی نمیکند، اما کودکان زیر 18 سال میتوانند اختلالات بزرگسال مانند اختلالات خلقی و اضطراب را تجربه کنند. روانپزشکان و محققان در حالی که به توصیفات و علائم بیماری روانی در کودکان پایبند هستند، گاهی اوقات مشکلات را کمی متفاوت تصور می کنند، اغلب به گونه ای که کاربردهای عملی تری برای والدین و معلمانی دارد که می خواهند اختلالات روانی در کودکان را شناسایی کنند.
مقوله هایی وجود دارد که به طور خلاصه ماهیت مشکلات کودکان مبتلا به اختلال روانی را نشان می دهند. هر یک از این پنج ناحیه دارای علائم و نشانه های متمایز هستند.
همه علائم در یک زنجیره خفیف تا شدید قرار می گیرند. شناخت علائم و نشانه های اختلالات روانی در کودکان و نوجوانان به والدین و متخصصان در درمان کودکان مبتلا به این اختلالات کمک می کند.
طیف گسترده ای از روش ها برای درمان اختلالات روانی در کودکان وجود دارد (راهنمای درمان برای کودکان با نیازهای سلامت روان). از آنجا که اختلالات و افراد منحصر به فرد هستند، درمان ها نیز باید منحصر به فرد باشند. یک درمان ممکن است برای یک کودک بسیار خوب باشد اما برای کودک دیگر اصلاً کارساز نباشد.یافتن و اجرای درمان ها می تواند دارای یک فرآیند آزمون و خطا تا حدودی طولانی باشد و در این مدت، علائم اختلالات روانی باقی می مانند. در نظر گرفتن روند درمان به عنوان یک کار محبت آمیز می تواند به الهام بخشیدن به صبر و استقامت در طول این فرآیند کمک کند، فرآیندی که مستلزم پیشرفت است.
شاید مهمترین نقطه شروع هر گونه درمان اختلالات روانی در کودکان، رابطه درمانی باشد. ضروری است که یک رابطه قوی بین روانپزشک یا روانشناس کودک ایجاد شود. اگر فرزندتان بعد از مدتی که باید ارتباط برقرار کردن را شروع کند، با اولین پزشک مشاور خود ارتباط نگیرد، اشکالی ندارد که به دنبال رابطه دیگری باشید. این یک مسئله شخصیتی است.
اختلالات روانی در کودکان می توانند ناامید کننده و ترسناک باشند.اینکه والدین، مراقبان و معلمان احساس ناامیدی کنند، غیر عادی نیست و قابل درک است. ارزیابی کودکان مبتلا به اختلالات روانی معمولاً پیچیده تر از بزرگسالان است. اما شناخت انواع اختلالات روانی در کودکان و نوجوانان و نشانه های آنها می تواند منجر به درمان مناسب و بهبود کیفیت زندگی برای همه افراد، از جمله بزرگسالان و کودکان شود. با این حال، اکثر موارد اختلالات روانی در کودکان شدید نیستند و می توانند توسط یک روانپزشک مراقبت های اولیه آموزش دیده مناسب مدیریت شوند. با این حال، بهتر است موارد نامشخص یا شدیدتر، به کمک روانشناس یا روانپزشک کودک و نوجوان مدیریت شود.
منابع: healthyplace.com و merckmanuals.com
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.