اگرچه گاهی اوقات فرض بر این است که دوران کودکی و نوجوانی دوران سعادت بی دغدغه است، اما گزارشات نشان میدهد تا 20% از کودکان و نوجوانان، یک اختلال روانپزشکی قابل تشخیص دارند که باعث پریشانی و اختلال عملکرد در آنها میشود. مطالعاتی که کودکان را از بدو تولد تا بزرگسالی دنبال می کنند نشان میدهند که بیشتر اختلالات سلامت روان بزرگسالان در اوایل کودکی و نوجوانی شروع میشوند. گزارش شده است که ژن های مرتبط با اختلالات روانپزشکی بیان بالایی را در طول عمر نشان میدهند که از جنین در سه ماهه دوم شروع میشود و بر فرآیندهای رشد عصبی تأثیر میگذارد و ممکن است سنین اولیه شروع را توضیح دهد. بیشتر این اختلالات ممکن است به عنوان اغراق یا تحریف رفتارها و احساسات عادی تلقی شوند.
تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی در کودکان می تواند چالش برانگیز باشد. دانش آموز کلاس دومی پرهیاهو است و همکاری ندارد. یک دانش آموز کلاس ششم مکررا معده درد و سردرد دارد و نمی خواهد به مدرسه برود. یک دانش آموز دبیرستانی در کلاس درس خوب عمل می کند اما در امتحانات مردود می شود. آیا این ها علائم بیماری روانپزشکی در کودکان است؟ تفاوت بین مشکلات معمول و اختلالات روانپزشکی در کودکان چیست؟
تفاوت کودکان و بزرگسالان از نظر روانپزشکی
کودکان و نوجوانان، مانند بزرگسالان از نظر خلق و خو متفاوت هستند. برخی خجالتی و کم حرف هستند، در حالی که برخی از نظر اجتماعی سرزنده هستند. برخی هوشمند و محتاط هستند و عده ای دیگران تکانشی و بی دقت هستند. اینکه یک کودک مانند یک کودک معمولی رفتار میکند یا یک اختلال روانپزشکی دارد با وجود اختلال و میزان پریشانی مربوط به علائم تعیین میشود. به عنوان مثال، یک دختر 12 ساله ممکن است از ارائه درس در کلاس درس ترسیده باشد. این ترس تنها در صورتی به عنوان اختلال اضطرابی تلقی می شود که ترس های او به اندازه ای شدید باشد که باعث ناراحتی و اجتناب قابل توجه شود.
انواع اختلالات روانپزشکی در کودکان
انجمن روانپزشکی آمریکا پنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی خود (DSM-5) را منتشر کرد. این کتاب حاوی فهرست رسمی اختلالات روانی است که اطلاعات و علائم مربوط به هر کدام نیز در این کتاب آورده شده است. یک دسته کامل به نام اختلالات رشدی عصبی به اختلالات روانی اختصاص دارد که در دوران کودکی شروع می شوند و مانند همه اختلالاتروانی باعث اختلال در عملکرد فردی، اجتماعی و تحصیلی/شغلی می شوند. شایع ترین اختلالات روانپزشکی دوران کودکی و نوجوانی به دسته های زیر تقسیم می شوند:
در دسته بندی متفاوت، DSM-5 همچنین اختلالات مخرب، کنترل تکانه و رفتار را مشخص میکند:
- اختلال نافرمانی مقابله ای
- اختلال سلوک انفجاری
- اختلال پیرومانیا (آتش سوزی)
- دزدی مکرر
علاوه بر این در حالی که DSM-5 بطور خاص مقوله ای را بعنوان اختلالات روانی دوران کودکی طبقه بندی نمیکند، اما کودکان زیر 18 سال میتوانند اختلالات بزرگسال مانند اختلالات خلقی و اضطراب را تجربه کنند. روانپزشکان و محققان در حالی که به توصیفات و علائم بیماری روانی در کودکان پایبند هستند، گاهی اوقات مشکلات را کمی متفاوت تصور می کنند، اغلب به گونه ای که کاربردهای عملی تری برای والدین و معلمانی دارد که می خواهند اختلالات روانی در کودکان را شناسایی کنند.
پنج نوع اصلی از مشکلات روانی در کودکان
- رفتار مخرب
- بد خلقی
- ترس
- ناتوانی های یادگیری
- رشد نابهنجار
علائم اختلالات روانی در کودکان
مقوله هایی وجود دارد که به طور خلاصه ماهیت مشکلات کودکان مبتلا به اختلال روانی را نشان می دهند. هر یک از این پنج ناحیه دارای علائم و نشانه های متمایز هستند.
- نافرمانی: شامل نافرمانی از والدین، معلمان و مقامات عمومی، تقلب، دروغ گفتن، دزدی، تکانشگری و خطر مصرف مواد است.
- بدخلقی: شامل علائم اختلالات خلقی مانند اختلالات افسردگی و اختلال دوقطبی، تحریک پذیری و شکایت های مکرر است.
- ترس: شامل علائم اختلالات اضطرابی است و در کودکان اغلب شامل عصبی شدن، ترس، گریه، عصبانیت و گوشه گیری است.
- ناتوانی های یادگیری: که اغلب گسترده هستند و شامل مشکلات تحصیلی می شوند.
- رشد غیرعادی: زمانی نشان داده می شود که کودک در مهارت ها، بسیار از دیگر کودکان در گروه سنی خود عقب باشد. توانایی های فیزیکی، تنظیم عاطفی و/یا عملکرد اجتماعی.
همه علائم در یک زنجیره خفیف تا شدید قرار می گیرند. شناخت علائم و نشانه های اختلالات روانی در کودکان و نوجوانان به والدین و متخصصان در درمان کودکان مبتلا به این اختلالات کمک می کند.
درمان اختلالات روانی در کودکان
طیف گسترده ای از روش ها برای درمان اختلالات روانی در کودکان وجود دارد (راهنمای درمان برای کودکان با نیازهای سلامت روان). از آنجا که اختلالات و افراد منحصر به فرد هستند، درمان ها نیز باید منحصر به فرد باشند. یک درمان ممکن است برای یک کودک بسیار خوب باشد اما برای کودک دیگر اصلاً کارساز نباشد.یافتن و اجرای درمان ها می تواند دارای یک فرآیند آزمون و خطا تا حدودی طولانی باشد و در این مدت، علائم اختلالات روانی باقی می مانند. در نظر گرفتن روند درمان به عنوان یک کار محبت آمیز می تواند به الهام بخشیدن به صبر و استقامت در طول این فرآیند کمک کند، فرآیندی که مستلزم پیشرفت است.
شاید مهمترین نقطه شروع هر گونه درمان اختلالات روانی در کودکان، رابطه درمانی باشد. ضروری است که یک رابطه قوی بین روانپزشک یا روانشناس کودک ایجاد شود. اگر فرزندتان بعد از مدتی که باید ارتباط برقرار کردن را شروع کند، با اولین پزشک مشاور خود ارتباط نگیرد، اشکالی ندارد که به دنبال رابطه دیگری باشید. این یک مسئله شخصیتی است.
درمان انواع اختلالات روانپزشکی کودکان
- داروهای روانپزشکی
- بازی درمانی
- درمان شناختی-رفتاری یا CBT (فرآیندی که شامل کمک به کودکان در شکل دادن به افکارشان می شود)
- توسعه روتین و ایجاد یک ساختار
- ایجاد برنامه های اصلاح رفتار مبتنی بر پاداش کتاب درمانی(خواندن کتاب های کودکان در مورد موضوعات مرتبط)
- آموزش شناسایی هیجانات و رفتارهای واکنشینظارت بر چک لیست های خود
- یادگیری، تنظیم و رعایت محدودیت ها
- آموزش و تمرین مهارت های اجتماعی
- توسعه و استفاده از سیگنال های ظریف
- خانواده درمانی
- و موارد دیگر
اختلالات روانی در کودکان می توانند ناامید کننده و ترسناک باشند.اینکه والدین، مراقبان و معلمان احساس ناامیدی کنند، غیر عادی نیست و قابل درک است. ارزیابی کودکان مبتلا به اختلالات روانی معمولاً پیچیده تر از بزرگسالان است. اما شناخت انواع اختلالات روانی در کودکان و نوجوانان و نشانه های آنها می تواند منجر به درمان مناسب و بهبود کیفیت زندگی برای همه افراد، از جمله بزرگسالان و کودکان شود. با این حال، اکثر موارد اختلالات روانی در کودکان شدید نیستند و می توانند توسط یک روانپزشک مراقبت های اولیه آموزش دیده مناسب مدیریت شوند. با این حال، بهتر است موارد نامشخص یا شدیدتر، به کمک روانشناس یا روانپزشک کودک و نوجوان مدیریت شود.
منابع: healthyplace.com و merckmanuals.com
