کسب دانش بیشتر در مورد تصمیم به بارداری و بچه دار شدن و مسائل آن، نتایج بهتر را از هر جهت تسهیل می کند. اکثر متخصصین و مادران موفق بر این نظر متفق القول هستند که بهتر است قبل از تصمیم به بارداری، در مورد بعضی موضوعات مهم تصمیم گیری شود. موضوعاتی مانندنحوه تصمیم به بارداری، پرورش فرزند، تقسیم وظایف مرتبط با مراقبت از کودک، انجام امور مرتبط با شغل در مقابل ماندن در منزلبا روانشناس کودک خود مشورت کرد. البته باید به یاد داشت قبل از وارد شدن در مسیر بچه دار شدن و صحبت درباره پیچیدگی های فرزندپروری، بهتر است در مورد مرحله اول در این راه یعنی تصمیم به بارداری و آماده شدن برای این اتفاق مهم در زندگی خود مشورت کنید. مسئله مهم برای زوجین این است که مشورت های خود را حول محور موضوعاتی چون انتظارات مرد و زن از دوره بارداری، ترس های احتمالی از فرایند قبول نقش والدین و الویت های هر یک از زوجین در این خصوص آغاز کنند.
تصمیم به بارداری و قبول نقش والدین
- امروز؟ فردا؟ هفته بعد؟ دوماه دیگر؟ سال بعد؟ چه زمانی برای باردار شدن و بچه دار شدن مناسب است؟ هدف از بچه دار شدن چیست؟ چه دلیل منطقی برای بچه دار شدن دارم؟
- اگرچه بچه دار شدن دلهره آور، اما این قبیل سوالات در ذهن هر زوجی که تمایلی به داشتن فرزند دارند، دائماً در حال بررسی است. بهترین موقع و شرایط برای بارداری چه زمانی است؟
- چطور می توانید به عنوان یک فرد و همین طور به عنوان یک زوج زمان مناسب برای باردار شدن را تعیین کنید؟
- مسئله دیگر این است که دلایل شما برای بارداری و بچه دار شدن چیست؟
- آیا دلایل منطقی در خصوص تمایل خود نسبت به بچه دارشدن در دست دارید؟
در واقع، از نظر روان شناسان و مشاوران خانواده و از آنجایی که تصمیم به بارداری و بچه دار شدن می تواند امری شخصی و بین فردی باشد. هیچ زمان معیّنی و همین طور شاخص های از پیش تعیین شده ای برای توجیه تصمیم شما نسبت به حاملگی وجود ندارد. همچنین به همان اندازه ای که اتخاذ این تصمیم می تواند شخصی باشد قضاوت در مورد درستی زمان اقدام به حاملگی نیز وابسته به مسائل شخصی افراد است. در مورد زوجینی که نسبت به داشتن فرزند و پرورش آن علاقه ای پیدا کرده اند، قضاوت در مورد آمادگی هیجانی اغلب شامل سوالاتی می شود که می توانید آنها را در مورد خود و همسرتان مورد بررسی قرار دهید.
در این مطلب به سه سوال اساسی می پردازیم:
1. چرا حالا؟ نظر تخصصی کارول ویلکینز در مورد بچه دار شدن چیست؟
اگرچه هیچ فرمولاسیون جاودیی برای اتخاذ زمان درست باردار و بچه دار شدن وجود ندارد. اما اغلب در این مورد دلایلی وجود دارد که علی رغم اینکه ممکن است جذاب به نظر برسند، چندان قانع کننده نیستند؛
بعضی از این دلایل شامل این موارد هستند:
- به این علت تصمیم دارید بچه دار شوید چرا که تمام همکاران و یا دوستانتان بچه دارند و یا برای بارداری اقدام کرده اند.
- والدین شما در حال پیرتر شدن هستند و شما دوست دارید که آنها پدربزرگ و مادربرزگ شوند.
- شما به سن مناسب برای والد شدن رسیده اید و همواره تصمیم داشته اید که یک خانواده بزرگ تشکیل دهید.
الن لفکویتز روان درمانگر، در این مورد پیشنهاد می کند که زوجین در این رابطه از خود بپرسند که «آیا من در زندگی خود در شرایط مناسبی قرار دارم؟». طبق مشاهدات لفکویتز و به طور خوش بینانه، در مورد قسمت بزرگی از زنان جوامع امروزی، به نظر نمی رسد که آنها همچنان بوسیله رسوم از پیش تعیین شده در مورد وظایف زنانگی برای حاملگی و بارداری قانع شوند. بعضی زنان در دهه دوم زندگی خود نقش مادری را اتخاذ می کنند. در صورتی که بسیاری از زنان این نقش را به دهه سوم زندگی خود موکول می کنند. با این وجود بعضی زنان بر پایه بعضی دلایل غیر منطقی و آشفته مانند عدم موفقیت در یافتن شغلی مناسب، یا نیاز به تنوع در زندگی و از همه بدتر برای حفظ یک ازدواج ناموفق اقدام به بچه دار شدن می کنند.
رضایت کافی از شغل و ازدواج، از عوامل اساسی در ایجاد شرایط و زمان مناسب برای تصمیم به بارداری و بچه دار شدن هستند. علی رغم اینکه دوران حاملگی و بچه دار شدن می تواند در هر دو این موقعیت ها تغییرات چشم گیری ایجاد نماید. گذشته از این، هر مقدار که در مورد خود، همسر و موقعیتتان، احساس و نگرش بهتری داشته باشید، نسبت به عشق ورزیدن به شخص دیگر (فرزندتان) توانایی بیشتری خواهید داشت.
کارول ویلکینز پیشنهاد می کند که در رابطه با این تصمیم از خود بپرسید:
- آیا در مبادلات و جایگزینی های موقعیتی که در وظایف والدین بوجود خواهد آمد، آمادگی کافی را دارید یا خیر.
- آیا نسبت به مبادله استقلال و خودمداری با برنامه ریزی و طرح ریزی زندگی آماده هستید؟
- آیا آمادگی این را دارید که لذّت سفر کردن را به خانه نشین شدن و در خانه ماندن ترجیح دهید؟
اگرچه برنامه ریزی کردن برای والد شدن رویاهای شیرینی را در مورد کودکی فرد برمی انگیزد. این امر نیازمند شناخت جدّی این مطلب است که شما اکنون یک فرد بالغ هستید.
2. آیا همسر من آمادگی کافی را برای بچه دار شدن دارد؟
اینکه شما در خصوص بچه دار شدن احساس آمادگی کنید درحالی که هنوز همسرتان در این مورد تردیدهایی داشته باشد، چندان غیر طبیعی و نادر نیست. روزالین بلاگیر روان درمانگر واشنگتن در این خصوص می گوید که این تصمیم نیازمند مقداری موازنه برای هر دو طرف است. به طوری که یکی از طرفین نقش پیشرو را اتخاذ کرده و دیگری بیشتر پشتیبانی کننده و حمایتی رفتار کند. این احتمال وجود دارد که هر دو طرف در شرایطی قرار بگیرند که احساس کنند هر دو در مسیر درستی قرار دارند.
البته بلاگیر به این نکته اشاره می کند در زمان هایی طرفین در شرایط کاملاً متفاوتی قرار خواهند گرفت. این موضوع دارای اهمّیت بسیاری است که هر چه همسرتان دچار تردیدهای بیشتری باشد، تمایل بیشتری نسبت به بررسی نگرانی های شخصی و ایجاد احساس امنیت و راحتی بیشتر خواهد داشت. مشورت با دوستان صمیمی در مورد اینکه آنها چطور توانستند با چنین اختلافاتی در زمان بندی های هر دو طرف کنار بیایند، می تواند کمک بسیاری فراهم آورد. نگرانی اصلی در مورد زوج هایی است که قبل از ازدواج به مسئله و زمان بندی بچه دارشدن نپرداخته اند و بعداً متوجه این اختلاف در خواسته هایشان نسبت به بچه دار شدن می شوند.
3. آیا دلایلی برای به تعویق انداختن بارداری وجود دارد؟
حتی در شرایطی که هر دو طرف به نقطه نظر مشترکی در خصوص زمان بچه دار شدن و حاملگی رسیده اند، سودمند خواهد بود اگر از خود بپرسند که آیا دلایلی برای به تعویق انداختن پذیرش نقش والدین وجود دارد؟
ممکن است بعضی والدین نگران مسائل اقتصادی و شغلی باشند، ممکن است سوالاتی از این دست مطرح شوند: آیا بهتر نیست تا زمانی که بتوانیم یک خانه بخریم امر بچه دار شدن را به تعویق بیندازیم؟ شاید باید تا زمانی که در شغل خود تثبیت نشده ام بچه دار شدن را به تعویق بیاندازیم، این قبیل سوالات می توانند چالش های بزرگی را ایجاد کنند، اما از طرف دیگر بیشتر زوجین نگران بحث باروری هستند. احتمالاً شاهد تلاش های طولانی برخی دوستانتان در استفاده از انواع درمان ها برای بارورسازی بوده اید. خیلی از زوجین دلایل اجتماعی را برای اقدام خود نسبت به بچه دار شدن و یا تعویق آن مطرح می کنند مسائل مرتبط با شغل، خانه، باروری.
سوزان مدوف روان پزشک و مددکار اجتماعی دانشگاه روچستر بر این باوراست که بسیاری از زوجین از مطرح نمودن برخی سوالات ضروری و اولیه که الزاماً باید به آنها پرداخته شود، چشم پوشی می کنند؛ سوالاتی از این قبیل که: آیا رابطه ما آماده پذیرش یک فرزند است؟ به صورت ایده آل، از آنجایی که یک زوج زمان زیادی را با هم زندگی کرده اند و چند سال زندگی متعهدانه را تجربه نموده اند، میتوان انتظار داشت که بتوانند وظایف والدگری خود را بدون احساس قربانی شدن در رابطه زناشویی و خانوادگی دنبال کنند. در همین راستا این مسئله دارای اهمیت فراوان است که زوجین احساس کنند که رابطه آنها دارای بنیان و اساس مستحکمی است.
در نهایت باید گفت که اگر در پی قبول نقش والدگری هستید. باید بدانید که در حال برنامه ریزی برای قبول یک تعهد به درازای عمر خود هستید. اگرچه مخاطره انگیز به نظر می رسد، اما این اتفاقی است که برای بیش از هزاران سال جریان دارد.
