سندروم کلاین لوین (KLS) نوعی پرخوابی مکرر است. افراد مبتلا به KLS دوره هایی از خواب بیش از حد را تجربه می کنند که بین چند روز تا چند هفته طول می کشد. آنها ممکن است نیاز به 20 ساعت خواب در روز داشته باشند. این اپیزودهای نیاز به خواب اضافی می تواند چندین بار در سال رخ دهد اما در نهایت با گذشت زمان فروکش می کند.
این اختلال یک تا دو نفر در هر یک میلیون نفر و عمدتاً پسران نوجوان را تحت تأثیر قرار می دهد. حدود 70 درصد از افراد مبتلا به KLS مرد هستند. KLS دارای خصوصیاتی شبیه به نارکولپسی است و می تواند باعث خواب آلودگی و گرسنگی مفرط شود.
علائم سندروم کلاین لوین چیست؟
شروع KLS ناگهانی است و ممکن است در ابتدا شبیه آنفولانزا باشد. علامت اولیه خواب آلودگی بیش از حد است که مستلزم آن است که برای مدت زمان بسیار طولانی، اغلب بیش از 18 ساعت در روز بخوابید. تعدادی از تغییرات اضافی در شناخت و رفتار وجود دارد که با نیاز به خواب بیش از حد همراه است:
افزایش اشتها
یکی از علائم رایج KLS، هیپرفاژی یا افزایش تمرکز روی غذا و افزایش مصرف غذا است. به طور معمول، افراد مبتلا به KLS هر غذایی را که به آنها پیشنهاد می شود می خورند به خصوص غذاهای شیرین میل می کنند. آنها ممکن است مصرف غذای خود را به شش تا هشت وعده در روز افزایش دهند.
افزایش میل جنسی
افراد مبتلا به KLS معمولاً بیش از حد میل جنسی را تجربه می کنند، اگرچه این علامت در پسرها بیشتر از دختران است. میل جنسی بیش از حد ممکن است شامل اظهار نظرهای جنسی، خودارضایی مکرر و پیشرفت های جنسی ناخواسته باشد.
توهمات
در طول دوره های KLS، افراد ممکن است دچار غیرواقعی شدن یا احساس جدایی از دنیای اطراف خود شوند.
تحریک پذیری و کودکانه بودن
افرادی که KLS را تجربه می کنند ممکن است به طور غیر مشخصی تحریک پذیر یا پرخاشگر باشند، به خصوص اگر از خوردن غذا خودداری کنند. آنها همچنین ممکن است طغیان های کلامی توهین آمیز، بی ادبانه یا جنسی داشته باشند.
خلق و خوی مضطرب یا افسرده
افراد مبتلا به KLS در طول دوره ها گوشه گیر می شوند، زیرا نمی توانند طبق معمول اجتماعی شوند. حدود 15 درصد از افراد مبتلا به KLS افکار خودکشی را گزارش می کنند.
سردرگمی و فراموشی
برخی از افراد مبتلا به KLS ممکن است تمام تجربیات خود را در طول دوره های KLS به یاد نیاورند. این علائم زمانی که دوره های KLS تمام می شود، فروکش می کنند و فرد به حالت و خلق و خوی معمول خود باز می گردد. برخی ممکن است از دست دادن حافظه مداوم را تجربه کنند.
علل ایجاد سندروم کلاین لوین چیست؟
علت KLS در حال حاضر ناشناخته است. محققان دلایل متعددی را فرض کرده اند، از جمله:
- عفونت
- ضربه جسمی
- اختلال روانی
- سموم
- خودایمنی، که در آن بدن به اندام ها و بافت های خود حمله می کند.
محققان همچنین فرض می کنند که KLS به هیپوتالاموس و تالاموس که خواب، گرسنگی و رفتار جنسی را تنظیم می کنند، مرتبط است.
سندروم کلاین لوین چه کسانی را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد؟
KLS یک اختلال خواب است که در درجه اول نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد. پسران چهار برابر بیشتر از دختران به این اختلال مبتلا می شوند. هشتاد و یک درصد موارد گزارش شده در دهه دوم زندگی شروع می شود. افراد مبتلا به KLS به ندرت اولین دوره بیماری خود را بعد از 30 سالگی تجربه می کنند.
ژنتیک نیز ممکن است یک عامل باشد. حدود 5 درصد از موارد KLS در خانواده ها رخ می دهد. علاوه بر این، KLS در جمعیت یهودی اشکنازی کمی بیشتر است.
عوامل خطر برای سندروم کلاین لوین چیست؟
تعدادی از رویدادهای مرتبط با KLS مستند شده است که شامل موارد زیر می باشد:
- سندورم سرماخوردگی یا آنفولانزا همراه با تب
- ضربه به سر
- کم خوابی
- استرس شدید
- فعالیت بدنی
- مسافرت کردن
- قاعدگی
- واکسیناسیون
- مصرف الکل و ماری جوانا
درمان سندروم کلاین لوین چگونه انجام می شود؟
درمان های KLS به طور مداوم موثر نیستند. مراقبت های حمایتی در خانه، به ویژه از سوی والدین یا سرپرستان، می تواند به تضمین یک محیط امن در طول دوره های KLS کمک کند. داروها فقط به عنوان یک درمان ثانویه توصیه می شوند. برخی از داروها می توانند علائم خاصی را به جای حذف KLS کاهش دهند.
مراقبت حمایتی
حمایت از بیمار برای بهزیستی کلی بسیار مهم است. مراقبین می توانند:
- از یک محیط راحت و امن اطمینان حاصل کنید که در آن فرد مبتلا به KLS می تواند تحت نظارت باشد.
- مدرسه و سایر فعالیت ها را تا پایان قسمت KLS به تأخیر یا به تعویق بیاندازید.
- از کارکردن بیمار با وسیله نقلیه یا ماشین آلات سنگین جلوگیری کنید.
- مراقب علائم اضطراب، افسردگی و رفتار خودکشی باشید.
- بین دوره های KLS روال خواب ثابتی را حفظ کنید.
- فرد مبتلا به KLS را تشویق کنید که از الکل اجتناب کند و از تماس با افراد بیمار خودداری کند.
داروهای سندروم کلاین لوین چیست؟
داروها به طور کامل از اپیزودهای بعدی KLS جلوگیری نمی کنند. تحقیقات نشان می دهد که لیتیوم می تواند تعداد قسمت ها را کاهش دهد، اما نمی تواند آنها را از بین ببرد.
برخی از داروها ممکن است برخی از علائم KLS را بهبود بخشند اما بر برخی دیگر تأثیر منفی میگذارند. به عنوان مثال، آمفتامین ها و مودافینیل می توانند خواب آلودگی را درمان کنند اما تحریک پذیری را بدتر می کنند. استفاده موقت از داروهای ضد افسردگی یا داروهای تثبیت کننده خلق و خو ممکن است علائم روانپزشکی را کاهش دهد. داروهای ضد افسردگی تنها در یک مورد شناخته شده از عود جلوگیری کردند.
منبع: sleepfoundation.org
