میسو، کلمه یونانی به معنی میکروب و فوبوس به معنای ترس است. بنابراین، میسوفوبیا ترس بیش از حد و اغلب غیرمنطقی از میکروب ها یا آلوده شدن به میکروب هاست. میسوفوبیا به نام میکروفوبیا نیز شناخته می شود. افرادی که ترس بیش از حد از میکروب ها دارند، معتقدند دنیا «مکانی کثیف» است و ممکن است به اختلالات وسواس فکری و عملی مبتلا شوند. در نتیجه، آنها همیشه در حال شستن یا تمیز کردن هستند در حالی که نگران تمیزی نیستند. آنها به این عنوان شناخته شده اند که بخش عمده ای از روز خود را بارها و کافه هابه انجام این فعالیت ها میگذرانند.
میسوفوبیک ها همچنین ممکن است مبالغ هنگفتی را صرف خرید محصولات پاک کننده و بهداشتی کنند که می تواند حتی راهکاری برای تخلیه اضطرابشان باشد و کم کم اعتیاد به خرید و ولخرجی پیدا کنند که به آن acting out می گویند. افراد دارای اختلال میسوفوبیا بیش از حد لازم خود را در معرض مواد شیمیایی مضری که بسیاری از آنها دارند، قرار می دهند. بسیاری از این افراد به دلیل مصرف و استشمام مواد خطرناک و قوی بهداشتی دچار آسیب در ریه میشوند.
تفاوت بین افراد تمیز و میسوفوبیا
مهم است که تفاوت بین «نظم / منظم بودن» با میسوفوب بودن را یادداشت کنیم. یک فرد میسوفوبیک عمدتاً نگران آلودگی و استریل کردن است، برخلاف یک فرد منظم و تمیز که فقط سطوح را تمیز می کند تا اطمینان حاصل شود که گرد و غبار وجود ندارد. بسیاری از افرادی که ترس شدید از میکروب ها دارند، همیشه به میکروب ها فکر می کنند. آنها همچنین از آلوده شدن به خاک، گرد و غبار، کثیفی یا افرادی که عطسه یا سرفه می کنند میترسند. هر چه یک فرد میسوفوب بیشتر مریض شود، احتمال بیشتری وجود دارد که نیاز به تمیز کردن را بیشتر حس کند. که این کار می تواند به شدت بر عملکرد روزانه فرد تأثیر بگذارد.
علل ترس از میکروب
- میسوفوبیا معمولاً از اختلال وسواس فکری جبری یا OCD سرچشمه می گیرد. در این اختلال فرد احساس نیاز به شستن مکرر دست های خود را دارد که یکی از ویژگیهای OCD است. به طور طبیعی، در مورد میسوفوبیا انگیزه شستشوی مکرر ناشی از ترس از میکروب ها است، برخلاف آنچه در OCD وجود دارد، جایی که بیشتر به دنبال روال معمول است. که می شود گفت؛ اغلب بیماران از هر دو بیماری رنج می برند. بنابراین یک ارزیابی روانپزشکی کامل برای تعیین اینکه آیا فرد به میسوفوبیا یا OCD مبتلا است ضروری است.
- اعتقاد بر این است که وراثت و ژنتیک ارتباط قوی با میکروب هراسی دارند. کودکانی که دارای والدین یا مراقب وسواسی هستند بیشتر به میسوفوبیا مبتلا می شوند.
- علاوه بر این، یک رویداد آسیب زا (شخصی یا شاهد) در گذشته یا گاهی اوقات حتی یک رویداد تصادفی می تواند باعث ایجاد میسوفوبیا شود.
- رسانه، یادگیری در مورد میکروب ها در مدرسه یا بیمار شدن پس از تماس با میکروبها، می تواند باور فرد را در مورد میکروبها تا حدی تقویت کند که فرد یاد می گیرد بیش از حد از میکروبها بترسد.
- در نظر داشته باشید که ترس از میکروب یا میسوفوبیا زیر مجموعه انواع فوبیا است که خود فوبیا هم زیر مجموعه اختلالات اضطرابی است.
علائم میسوفوبیا
بسته به میزان ترس، علائم مختلفی ممکن است در فرد دیده شود. علائم فیزیکی یک حمله پانیک (در مواردی که تصور میشود میکروب موجود است) مانند:
- لرزش
- خشکی دهان
- تعریق
- حالت تهوع
- ضربان قلب سریع
- و نامنظم و غیره در افرادی که از ترس بیش از حد میکروب رنج می برند، دیده می شود.
فرد همچنین ممکن است رفتار یا اعمال غیرمنطقی داشته باشد. مانند:
- شستشوی مکرر و بیش از حد
- امتناع از استفاده از حمام عمومی
- اجتناب از انواع فعالیت های اجتماعی یا مکان هایی که شامل تماس با افراد یا حیوانات «میکروبی» می شود
- امتناع از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند شانه، برس یا غذا با کسی.
به تدریج فرد ممکن است محدودیت های زیادی را بر خود تحمیل کند، از جمله امتناع از لمس مستقیم دستگیره های در یا دست دادن با کسی و همچنین استفاده مداوم از محصولاتی مانند ضدعفونی کننده های دست یا صابون ها، که در مقادیر زیاد استفاده می شوند. بنابراین، میسوفوبیا می تواند به شدت بر فعالیت های شغلی، اجتماعی و خانوادگی فرد تأثیر بگذارد.
درمان ترس از میکروب ها
ترکیبی از درمان ها برای درمان های فوبیایی، مانند میسوفوبیا و اختلالات اضطرابی مانند OCD توصیه می شود. این درمانها شامل دارو درمانی معمولا استفاده از داروهای SSRI مانند سیتالوپرام است، درمان شناختی رفتاری، درمان های مواجهه سازی و حساسیت زدایی تدریجی و همچنین آموزش تکنیک های آرام سازی مانند تمرینات تنفسی عمیق، یوگا و مدیتیشن که همگی ار تمرینات رویکرد CBT است می باشد. علاوه بر این، ورزش منظم می تواند است به کاهش استرس، اضطراب، وسواس و انواع فوبیا کمک کند. روانپزشکان معمولاً درمان دارویی را برای درمان میسوفوبیا پیشنهاد می کنند. با این حال، در برخی موارد، داروها ممکن است فقط علائم اضطراب را در کوتاه مدت کاهش دهند. در این خصوص، روانپزشک ممکن است بتا بلاکرها یا داروهای ضد افسردگی را تجویز کند.
انواع داروهای بتا بلاکر
بتا بلاکرها یا آنتاگونیست های بتا-آدرنرژیک داروهایی هستند که عملکرد بتا-آدرنرژیک را مسدود می کنند. این داروها به دسته های مختلفی تقسیم می شوند که اصولاً بر اساس نوع بتایی که توسط آنها مسدود می شود، مورد شناسایی قرار می گیرند. برخی از انواع اصلی داروهای بتا بلاکر عبارتند از:
- بتا بلاکرهای انتخابی بتا-1: این داروها عمدتاً بر روی بتای 1 اثر می گذارند و بر روی بتای 2 تأثیر چندانی ندارند. برخی از مثال های آنها شامل اتنولول، بیسوپرولول و متوپرولول هستند.
- بتا بلاکرهای غیرانتخابی بتا-1: این داروها بر روی هر دو زیرنوع بتای 1 و بتای 2 اثر می گذارند. برخی از نمونه های آنها شامل پروپرانولول و نادولول می شوند.
- بتا بلاکرهای مختلط بتا-1 و بتا-2: این داروها به هر دو زیرنوع بتای 1 و بتای 2 اثر می گذارند. مثال هایی از این دسته شامل کاروپرولول و لبتالول هستند.
- بتا بلاکرهای انتخابی بتا-2: این داروها عمدتاً بر روی بتای 2 اثر می گذارند. نمونه هایی از آنها شامل سلبوتامول و تربوتالین هستند.
همچنین، بتا بلاکرها بر اساس نوع انسدادی که ایجاد می کنند، می توانند غیرانتخابی (غیرانتخابی کامل یا غیرانتخابی نسبی) یا انتخابی باشند. انواع داروهای بتا بلاکر ممکن است برای درمان شرایط مختلفی از جمله فشار خون بالا، آریتمی، اختلالات قلبی و عروقی و برخی اختلالات تنفسی مورد استفاده قرار گیرند. اما استفاده از هر نوع دارو باید توسط پزشک تجویز شود و باید با دقت و با توجه به شرایط هر بیمار مورد استفاده قرار گیرد. در نظر داشته باشید که در فوبیا برای ایجاد شرایط پاراسمپاتیک از این دارو استفاده می شود.
کاربرد بتا بلاکرها برای فوبیا
بتا بلاکرها می توانند به کنترل علائم فیزیکی اضطراب مانند ضربان قلب سریع و لرز کمک کنند. اثربخشی داروهای ضد افسردگی ممکن است چندین هفته طول بکشد، اما برای افرادی که دارای اضطراب شدید هستند بتاباکرها سریع عمل می کند و می توانند مفید باشند. توجه به این نکته ضروری است که دارو درمانی برای میسوفوبیا درمان کنند کامل نیست و تنها جلوی علامت ها را می گیرد و مراجعین باید برای مدیریت یا درمان کامل علائم خود به روان درمان یعنی درمان غیر داروی زیر نظر یک تراپیست ادامه دهند.
مواجهه درمانی برای میسوفوبیا
هدف این روش درمانی، کمک به فرد دچار فوبیا است تا نحوه برخورد تدریجی با میکروب ها را دوباره بیاموزد تا زمانی که بتواند از شستن دست ها خودداری کند.افراد همچنین یاد می گیرند که روی تکنیک های آرامبخش تمرکز کنند و توانایی ماندن در یک «محیط آلوده» بدون حمله پانیک را توسعه دهند.
درمان های شناختی رفتاری
درمانی شناختی رفتاری CBT برای میسوفوبیا، این روش درمانی به فرد مبتلا به میسوفوبیا کمک می کند نگرش و افکار خود را در مورد میکروب ها تغییر دهد. که این شامل نوشتن افکار منفی و مثبت مانند (می ترسم بر اثر میکروب بمیرم) تا (میکروب ها گاهی اوقات برای ما سالم و مفید هستند) و غیره است. سپس از بیماران خواسته می شود تا در مورد باورهایی که برای آنها سالم تر و مفیدتر است تصمیم بگیرند.
بطور کلی، میسوفوبیا یک فوبی خاص است که باعث اضطراب شدید و ترس از میکروب ها میشود. افراد مبتلا به میسوفوبیا ممکن است علائم جسمی و روانی را زمانی که تهدید آلاینده هایی مانند میکروب ها را درک می کنند، تجربه کنند. در حالی که میکروب ها بخشی ضروری از زندگی ما هستند، اما افرادی هستند که بیش از حد از میکروب ها ترس دارند. زندگی می تواند بسیار پر استرس و پیچیده باشد. با این حال، امید و گزینه های درمانی زیادی وجود دارد که می تواند به بهبودی کامل از میسوفوبیا کمک کند. درمان معمول میسوفوبیا شامل رفتار درمانی و دارو است. با درمان، افراد می توانند یاد بگیرند که اضطراب خود را مدیریت کنند.
ترس از صدای بلند
علت ترس از صدای بلند چیست؟ علت فوبی از صدای بلند هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما برخی از فرضیات وجود دارد که ممکن است نقش داشته باشند.
- ارتباط با تجربیات گذشته: برخی از افراد ممکن است تجربیات ناخوشایندی مرتبط با صداهای بلند در گذشته داشته باشند که باعث شده تا در آینده به این صداها با واکنش منفی و حساسیت واکنش نشان دهند.
- عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده اند که فوبی از صدای بلند ممکن است به عنوان یک ویژگی ژنتیکی به ارث رسیده باشد.
- اختلال در پردازش حسی: برخی از افراد ممکن است دچار اختلالات در پردازش حسی شوند که باعث افزایش حساسیت نسبت به صداهای بلند شود.
- عوامل محیطی: ممکن است عوامل محیطی مانند استرس، فشارهای اجتماعی، یا تجربه های ناخوشایند در محیط های صوتی بلند، نقشی در ایجاد فوبی از صدای بلند داشته باشند.
- ارتباط با سایر اختلالات: فوبی از صدای بلند ممکن است با برخی اختلالات دیگر مانند اختلالات اضطرابی، اختلالات حسی، یا اختلالات تنظیم حالت خلقی مرتبط باشد.
به عنوان یک اختلال روانپزشکی، فوبی از صدای بلند ممکن است توسط عوامل مختلفی تحت تأثیر قرار بگیرد و تجربه آن برای هر فرد ممکن است متفاوت باشد. اما مطالعات بیشتری برای درک دقیقتر علت ها و مکانیسم های آن لازم است.
پیشنهاد می کنیم این مقاله را حتما بخوانید: انواع فوبیاهای عجیب و غریب
درمان فوبی صدای بلند
اگر فوبی از صدای بلند یا فوبی سطح صدا (Misophonia) دارید، می توانید با مدیریت آن و به کمک تراپی و یا روش های مختلفی از جمله روش های زیر، به آن غلبه کنید:
- آموزش تکنیک های آرامش: تمرین های تنفسی، مراقبه و روش های آرامش بخش می توانند به شما کمک کنند تا به شدت کاهش دهید.
- مدیریت استرس: کاهش استرس و اضطراب می تواند بر کاهش واکنش های فیزیولوژیک به صداهای بلند کمک کند.
- تغییر شیوه فکر: یادگیری رویکردهای مثبت و تغییر نگرش نسبت به صداهای بلند می تواند به شما کمک کند تا با آنها بهتر مقابله کنید.
- مراجعه به مشاور یا تارپیست: مشاوره روانی می تواند به شما در مدیریت احساسات ناخوشایند ناشی از فوبی از صدای بلند کمک کند.
- محافظت خود: استفاده از روش های حفاظتی مانند استفاده از هدفون های لغزنده یا میوفرن های نویز می تواند کمک کند تا صداهای بلند را کاهش دهید و از تحریک های ناخوشایند محافظت کنید.
- با توجه به اینکه هر فرد و شرایطی که با آن مواجه است متفاوت است، ممکن است برای شما موثرترین راه حل ها متفاوت باشد. بنابراین، مهم است که با یک متخصص روانشناس یا روانپزشک مشورت کنید تا راه حل مناسب برای شما تعیین شود.
ترس از ارتفاع
ترس از ارتفاع یکی از ترس های شایعی است که بسیاری از افراد با آن مواجه هستند. علت این ترس ممکن است به عوامل مختلفی برگردد، از جمله:
- تجربیات گذشته: تجربیات ناخوشایند یا حوادثی که در گذشته در ارتباط با ارتفاع رخ داده باشند می توانند این ترس را ایجاد کنند. مثلاً فردی که در گذشته از ارتفاع سقوط کرده باشد، ممکن است از آن ارتفاع ترسیده و اضطراب داشته باشد.
- عوامل ژنتیکی: تحقیقات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی ممکن است نقشی در ایجاد ترس از ارتفاع داشته باشند و این ترس به صورت وراثتی به فرزندان منتقل شود.
- شرایط محیطی: محیط هایی که ارتفاعات بالایی دارند و یا افراد برای اولین بار با مواجهه با ارتفاعات بلند روبرو می شوند، ممکن است ترس از ارتفاع را در آن ها ایجاد کند.
- عوامل روانی: عوامل روانی مانند اضطراب عمومی یا اختلالات دیگر روانی می توانند باعث تشدید ترس از ارتفاع شوند.
مدیریت و کنترل ترس از ارتفاع
تدریجی عادت به ارتفاعات بالا و مراجعه به محیط هایی که ارتفاع دارند.
- استفاده از تکنیک های آرامشی و تمرینات تنفسی
- مشاوره با یک تراپیست یا متخصص برای درمان مشکلات روانی مرتبط
- استفاده از روش های رفتاری مانند تکنیک های تفکر مثبت و تغییر نگرش نسبت به ارتفاعات
ترس از نردبان
ترس از نردبان یا فوبی یکی از ترس های شایع است که بسیاری از افراد با آن مواجه هستند. علل این ترس می تواند متنوع باشد و شامل موارد زیر می شود:
- تجربیات گذشته: تجربیات ناخوشایند یا حوادثی که در گذشته در ارتباط با نردبان رخ داده باشند می تواند این ترس را تقویت کند. مثلاً سقوط از نردبان یا تجربه ناخوشایندی در ارتباط با استفاده از نردبان ممکن است این ترس را ایجاد کند.
- عوامل ژنتیکی: برخی از افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی دارای ارتباطات عصبی متفاوتی باشند که باعث افزایش ترس از نردبان شوند.
- اضطراب عمومی: افرادی که دارای اضطراب عمومی هستند، ممکن است به طور عمومی حساسیت بیشتری نسبت به موقعیت های ترسناک داشته باشند، از جمله استفاده از نردبان.
- شرایط محیطی: محیط هایی که نردبان های بلند و ناپایدار دارند و یا افراد در محیط هایی با سقف های بلند قرار می گیرند، ممکن است ترس از نردبان را افزایش دهد.
مدیریت ترس از نردبان یا فوبیای نردبان
- تدریجی عادت به استفاده از نردبان ها و تمرین در محیط های ایمن
- استفاده از تکنیک های آرامش زا و تکنیک های تنفسی و بادی اسکن
- مشاوره با یک روان درمانگر یا متخصص برای درمان مشکلات روانی مرتبط
- استفاده از روش های رفتاری مانند تکنیک های تفکر مثبت و تغییر نگرش نسبت به نردبان ها
ترس از بادکنک
ترس از بادکنک، که به طور رسمی به عنوان (کولومپوفوبیا) شناخته می شود، یکی از ترس های نادر ولی واقعی است. علل این ترس ممکن است متنوع باشد و شامل موارد زیر می شود:
- تجربیات گذشته: تجربیات ناخوشایند یا حوادثی که در گذشته در ارتباط با بادکنک رخ داده باشند می تواند این ترس را تقویت کند. مثلاً انفجار بادکنک یا تجربه ناخوشایندی در ارتباط با بادکنک ممکن است این ترس را ایجاد کند.
- ترس از صداها و حرکات غیرمنتظره: بادکنک ها می توانند به طور ناگهانی و غیرمنتظره منفجر شوند که می تواند برخی افراد را ترسانده و اضطراب آن ها را افزایش دهد.
- عوامل روانی: عوامل روانی مانند اضطراب عمومی یا اختلالات دیگر روانی می توانند باعث تشدید ترس از بادکنک شوند.
- شرایط محیطی: محیط هایی که پر از بادکنک های بزرگ و تعداد زیادی از آن ها هستند، ممکن است افراد را ترسانده و اضطراب آن ها را افزایش دهد.
درمان ترس از بادکنک
برای درمان ترس از بادکنک یا درمان فوبیای بادکنک موارد زیر را به دقت بخوانید.
- اطلاعات و آگاهی: به دانستن در مورد بادکنک ها و روش ایمنی استفاده از آن ها می تواند کمک کند تا اضطراب کاهش یابد.
- تدریجی عادت: آرام آرام با بادکنک ها در معرض مواجهه شوید تا اضطراب کاهش یابد.
- مشاوره با متخصص: مشاوره با یک روان درمانگر یا متخصص درمان ممکن است به کنترل ترس کمک کند.
- استفاده از روش های رفتاری مانند تکنیک های تفکر مثبت و تغییر نگرش نسبت به بادکنک ها.
ترس از سقوط
ترس از سقوط یکی از ترس های شایع ترین فوبیا ها در کل جهان است که بسیاری از افراد با آن مواجه هستند. این ترس معمولاً به عنوان یک واکنش طبیعی به تجربیات گذشته، احساس ناتوانی یا اضطراب در مواقع خطرناک، و یا همینطور به عنوان یک واکنش نرمال به ارتفاعات و مکان های بالا ایجاد می شود.
عواملی که ممکن است در ایجاد ترس از سقوط نقش داشته باشند عبارتند از:
- تجربیات گذشته: تجربیات ناخوشایند یا حوادثی که در گذشته در ارتباط با سقوط رخ داده باشند می توانند این ترس را تقویت کنند، مثلاً سقوط از ارتفاع یا تجربه ناخوشایندی در ارتباط با سقوط.
- اضطراب عمومی: افرادی که دارای اضطراب عمومی هستند، ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به موقعیت های ترسناک داشته باشند، از جمله سقوط.
- شرایط محیطی: محیط هایی که احتمال سقوط و از دست دادن کنترل را افزایش می دهند می توانند این ترس و انواع ترس را تشدید کنند، مثلاً محیط هایی با ارتفاعات بلند یا شرایط ناپایدار مانند نردبان ها.
درمان ترس از سقوط یا راهکارهای درمان فوبیای سقوط
- تدریجی عادت: آرام آرام با مواجهه با موقعیت هایی که احتمال سقوط را ایجاد می کنند، به تدریج تسلط پیدا کنید تا ترس کاهش یابد
- استفاده از تکنیک های آرامشی، تنفسی و ریلکسیشن به کمک روانشناس
- مشاوره با یک تراپیست یا متخصص روانپزشکی برای درمان مشکلات روانی مرتبط
- استفاده از روش های رفتاری مانند تکنیک های تفکر مثبت و تغییر نگرش نسبت به موقعیت های سقوط
منبع: fearof.net و medicalnewstoday.com
