جاذبه عشقی معمولا به نوعی در هر انسان متفاوت است. همانطور که رفتار هر فردی با افراد دیگر تفاوت هایی دارد و سلیقه یکسان نیستند جاذبه های عشقی هم به همان میزان در افراد تفاوت دارد. مثل خواست ها، نیازها و علایق ظاهری و بسیاری از موارد دیگر. مثلا ممکن است ما از شخصی خوشمان بیاید؛ بر فرض لباس پوشیدن آن شخص برایمان جذاب باشد اما وقتی در یک روز معمولی با همان شخص مواجه شویم که لباس مرتبی نپوشیده باشد، بنابراین ما جاذبه مان را به آن فرد از دست میدهیم. که این موضوع می تواند تنها یک جاذبه ظاهری باشد نه جاذبه عمیق عشقی.
در مورد عشق و جاذبه های عشقی بهتر است با نگاه روشن تری برخورد کنیم. مثلا بدانیم چه چیزهایی برایمان پر اهمیت، جذاب و خواستنی تر است و باعث میشود به خاطر این موارد از عیوب دیگر چشم پوشی کنیم.
اگر فردی عاشق باشد با تغییر لباس فرد عشقش کم یا زیاد نمی شود. مگر رفتار یا تفکری را از او بیند که در انتظار و تفکراتش نبوده باشد. بنابراین جاذبه های عشقی هم، مانند هر رفتار آموخته شده دیگری باید در ما رشد کند و سطحی نگر نمانیم. اینکه ما هر کسی را با یک معیار ساده دم دستی سنجش کنیم، بیانگر این اصل است که در رابطه با انتخاب و معاشرت با اطرافیانمان بالغانه تصمیم نمیگیریم. باید بداینم چه میخواهیم و این خواستن چه تاثیری بر ما و ادامه زندگیمان خواهد داشت.
جاذبه های عشقی در سنین جوانی
جاذبه های عشقی از سن جوانی به بعد و دقیقا از اوایل جوانی که بهترین فصل از روزهای پیدا کردن همسر برای یک جوان است شروع می شود. جالب است بدانید که طبق تحقیقات روانشناسی اسلامی مشخص شده است، جوانهایی که هر چه در الپایین تر ازدواج می کنند میتوانند در زندگی خود پیشرفت بیشتری داشته باشند. قطعاً همه ویژگی های ظاهری و مادی مثل لباس پوشیدن، مدل خاصی از چهره، میزان خاصی از ثروت و دارایی و محل خاصی از زندگی نمیتواند جاذبه های واقعی از عشق باشند. این جاذبه ها بر اساس میل درونی و خواسته هایی از سر (رفتار و هیجان) به وجود می آید.
پیشنهاد می کنیم بخوانید: درمان انواع اختلات رفتاری و هیجانی
مثلا دختری را فرض کنید که مدل خاصی از ماشین را دوست دارد؛ بنابراین پسری که همان مدل ماشین را دارد، راحت تر از هر پسر دیگری میتواند در آن دختر جاذبه عشقی به وجود بیاورد اما در اینجا صحبت از عشق است و تداوم رابطه. عشق و جاذبه های عشقی ظرفی از استعداد، توانایی، خودشناسی، گذشت و مهربانی است که جاذبه عشقی را به وجود می آورد.
دختر زیبایی را متصور شوید که توانایی محبت کردن یا درست اندیشیدن و یا گذشت را نداشته باشد؛ شاید در نگاه اول و در چند ماه برایتان جذاب باشد اما وقتی در روال عادی زندگی و در گذر زمان قرار میگیرید، این فرد چیزی به غیر از خشم در شما ایجاد نمیکند.
زمان و گذر آن در عشق و رابطه عشقی از مهم ترین و اساسی ترین ملاک ها است؛ زیرا عشق در مفهوم زمان از خود گذشتگی و محبت عمیق را ایجاد میکند، چیزی که در زمان کوتاه خودش را به تفصیل نمیتواند نشان دهد. بنابراین جاذبه های عشقی باید با ملاک های بالغانه ما مطابقت داشته باشد تا مشمول زمان شود و بتوانیم از آن بهره و لذت یک عشق را بچشیم؛ هر آن چیزی که سطحی، گذرا و دم دستی باشد، به آن اندازه که میتواند هیجانی و لذت بخش باشد، به همان اندازه میتواند زودگذر و آسیب رسان باشد.
آسیب از آن جهت که غیر واقبینانه و غیر واقعی باشد و ما را در انتظاری طولانی از برآورده شدن از دیگر خواسته هایمان قرار دهد؛ بنابراین اگر جاذبه های عشقی بالغانه را نشناسیم ممکن است سالها در این سرگردانی مداوم بمانیم که تجربه عشق واقعی کدام است و چگونه برایمان حاصل میشود و یا اصلا ایراد کار از کجاست.
جاذبه های عشقی بالغانه
- شناخت خودمان که باعث میشود بدانیم چه میخواهیم.
- خواسته ما در عشق باید با واقعیت خودمان و پیرامونمان مطابقت داشته باشد؛ دنیای واقعی جدای از داستان های فانتزی و علاقه های رویایی است.
- ما با رشد خودمان میتوانیم در خواسته هایمان تغییر ایجاد کنیم و به آنها دست پیدا کنیم؛ اگر در یک محیطی هستیم که امکان دوست داشتن کسی برایمان فراهم نیست، میتوانیم خودمان را رشد بدهیم، به استعداد ها، توانایی ها و هنر خودمان اضافه کنیم؛ به این صورت جاذبه متفاوتی برای افرادی که ما را در حال رشد و پیشرفت میبینند ایجاد میشود. برای افرادی که دارای بازداری هیجانی هستند هنر درمانی می تواند گزینه مناسبی باشد.
- از آنچه که هستیم لذت ببریم که البته این لذت به معنای قبول خودمان و داشتن عزت نفس است؛ برای ایجاد جاذبه عشقی نمیتوانیم خودمان را کسی دیگر جلوه دهیم که این جلوه به تعارضات ما اضافه کرده و ما را گیج و خیال پرداز میکند.
- هم سطحی با خواسته مان و ایجاد تعادل در آنها؛ باید دقت کنیم خواسته هایمان را مطابق با توانایی ها، شرایط و پیرامونمان هدف گذاری کنیم؛ جدا ماندن از خواسته ها و هدف های بسیار طولانی مدت و غیر قابل دسترس، ما را از ایجاد یک رابطه معمولی که میتواند تجربه عمیقی از یک عشق باشد دور نگه می دارد.
عشق شامل چند ویژگی است؟
عشق شامل 3 ویژگی است و می توان عشق را به عنوان یک احساس چند بُعدی و پیچیده توصیف کرد که شامل سه ویژگی (عاطفه و انگیزه، تعهد و تلاش برای حفظ رابطه، احترام و احساس ارزشمندی) اصلی زیر می شود:
- عاطفه و انگیزه: عشق معمولاً با احساسات قوی و عمیقی همراه است که شامل انگیزه برای ارتباط، مراقبت، حمایت و به اشتراک گذاری با دیگران می شود. این ویژگی از عشق ممکن است باعث ایجاد ارتباطات نزدیک و مفید با دیگران شود.
- احترام و احساس ارزشمندی: عشق به همراه احترام و توجه به مهارت ها، ویژگی ها، و احساسات فرد دیگر می آید. در عشق، فرد به دیگری ارزش می دهد و احترام می گذارد و این احساسات باعث ایجاد ارتباطات سالم و قابل اعتماد می شود.
- تعهد و تلاش برای حفظ رابطه: عشق شامل تعهد و تلاش برای حفظ و تقویت رابطه است. این ویژگی از عشق نشان می دهد که فرد آماده است برای کار کردن در رابطه، رفع مشکلات، و پشتیبانی از همسر یا شریک خود باشد، حتی در مواجهه با چالش ها و دشواری ها.
این ویژگی های اصلی عشق نشان می دهند که عشق یک تجربه عمیق و معنا دار است که ارتباطات مثبت، حمایت، و رشد فردی را ترویج می کند.
جاذبه های عشق چه چیزهایی هستند؟
جاذبه های عشق، عوامل و ویژگی هایی هستند که باعث می شوند فردی به فرد دیگر علاقه مند شود و احساس عشق نسبت به آن شخص را تجربه کند. این جاذبه ها می توانند متنوع و گوناگون باشند و برای هر فرد و هر رابطه ای متفاوت باشند. برخی از این جاذبه ها عبارتند از:
- جذابیت فیزیکی: جذبه فیزیکی و ظاهری از جمله اولین عواملی است که ممکن است فرد را به فردی دیگر جلب کند. ویژگی هایی مانند زیبایی، قدرت بدنی، صدا و چهره ممکن است نقش مهمی در جذبهای عشقی داشته باشند.
- تطابق انگیزه ها و ارزش ها: وقتی که دو نفر ارزش ها، آرزوها و اهداف مشترکی دارند، این تطابق می تواند جاذبه ای برای ایجاد رابطه عاطفی قوی باشد. اشتراک ارزش ها و ایده ها احساس ارتباط و انس با یکدیگر را تقویت می کند.
- شیوه زندگی و عادات مشترک: همسانی در شیوه زندگی، سلایق، و عادات می تواند جاذبه ای برای رابطه باشد. اشتراک فعالیت هایی مانند سفر، ورزش، هنر، و سرگرمی مشترک می تواند ارتباط و انس با یکدیگر را تقویت کند.
- پذیرش و پشتیبانی: احساس پذیرش و پشتیبانی از طرف فرد مقابل می تواند برای جذبهای عاطفی مهم باشد. همکاری، توجه و مراقبت از یکدیگر احساس امنیت و ارتباط عمیق تری را ایجاد می کند.
- شیفتگی و احساس عشق: شیفتگی و احساس عشق نیز جاذبه های مهمی برای رابطه هستند. این احساسات شامل احساسات شور و هیجان، احساسات غرق شدن در شخص دیگر و تمایل به انجام کارهای خاص برای رضایت او می شود.
به طور کلی، جاذبه های عشقی متنوعی وجود دارند و به عوامل مختلفی مانند شخصیت، تجربه های قبلی، و شرایط فردی بستگی دارند.
درمان رابطه عشقی چگونه است؟
درمان رابطه عاطفی و عشقی ممکن است برای حل مشکلات و بهبود کیفیت رابطه بسیار مفید باشد. این درمان ممکن است شامل روش های متنوعی باشد که به زوج ها کمک می کند تا با مشکلاتشان روبرو شوند و رابطه خود را قوی تر کنند. برخی از این روش ها عبارتند از:
مشاوره زناشویی یا سکس تراپی: مراجعه به مشاور زناشویی یا روان درمانگر می تواند به زوج ها کمک کند تا به راه حل های بهتری برای مسائلی مانند ارتباطات نامناسب، اختلافات، و بحران های رابطه برسند. این نوع درمان به زوج ها کمک می کند تا مهارت های ارتباطی بهتری را یاد بگیرند و با مسائل خود به صورت سازنده و مثبت برخورد کنند.
آموزش مهارت های ارتباطی: یادگیری مهارت های ارتباطی موثر می تواند به زوج ها کمک کند تا بهترین روش های برای بیان احساسات، انتظارات و نیازهای خود را یاد بگیرند. این شامل گوش دادن فعال، بیان احساسات به صورت باز، و حل مشکل ها به صورت سازنده است.
تمرین های توسعه مهارت های ارتباطی: تمرین هایی که به زوج ها کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را تقویت کنند می تواند بسیار مفید باشد. این تمرین ها ممکن است شامل نقش آفرینی، شناخت خود و شریک، و تمرین مهارت های گفتگو و برنامه ریزی باشد.
مدیریت خشم و استرس: یادگیری مهارت های مدیریت خشم و استرس می تواند به کاهش تنش ها و افزایش هماهنگی در رابطه کمک کند. این شامل یادگیری روش های تنفس عمیق، تمرینات مدیریت استرس، و تکنیک های خنثی سازی خشم است.
تقویت ارتباطات جنسی: تمرین و یادگیری نحوه برقراری ارتباطات جنسی ممکن است به بهبود رابطه جنسی و افزایش رضایت جنسی در رابطه کمک کند. این شامل صحبت کردن با شریک درباره نیازها و ترجیحات جنسی یا فتیش جنسی، ارتقاء ارتباطات غیرجنسی، و انجام تمرین های برای بهبود هماهنگی جنسی است.
در کنار این روش ها، انعقاد به تعهد به رابطه، احترام به یکدیگر، و پشتیبانی متقابل نیز از اهمیت بالایی برخوردارند.
تعریف عشق در روانشناسی
تعریف عشق در روانشناسی به عنوان یک احساس عمیق و پیچیده از وابستگی، ارتباط، و انگیزه توصیف می شود. این احساس عموماً به مراتب فراتر از یک احساس عابره و موقت می باشد، بلکه شامل ارتباط عاطفی و روحی عمیق با فرد مورد علاقه، توجه و مراقبت از آن شخص، پذیرش و پشتیبانی از او، تعهد و وفاداری به او، و احساسات قوی نسبت به او است. عشق در واقعیت نیاز به پذیرش فرد دیگر در کلیت ویژگی ها و نقاط ضعف و قوتش دارد و به طور معمول با مراقبت، همدردی، و تلاش برای رشد و توسعه رابطه همراه است. این تجربه عمیق انسانی می تواند به ایجاد روابط صمیمی، پایدار، و پر از معنا کمک کند، و در مواردی می تواند به عنوان یک منبع تحول و رشد فردی مهم شناخته شود.
ارتباط عاطفی
عشق به عنوان یک احساس عمیق از ارتباط و اتصال به فرد دیگر توصیف می شود. این ارتباط معمولاً به احساس برقراری ارتباط معنوی و روحی با شخص مورد علاقه، همچنین توجه و مراقبت از آن شخص اشاره دارد.
پذیرش و پشتیبانی:
عشق شامل پذیرش شخص دیگر با تمام ویژگی ها و نقاط ضعف و قوتش است. این احساس شامل حمایت و پشتیبانی از شخص مورد علاقه، حتی در شرایط دشوار، می شود.
توجه و احساسات:
عشق به عنوان یک احساس شدید از توجه، انگیزه، و احساسات نسبت به شخص مورد علاقه توصیف می شود. این احساسات شامل دلبستگی، شوق، شادی، و گاهی اوقات حتی درد و اندوه نیز می شود.
تعهد و وفاداری:
عشق شامل تعهد و وفاداری به شخص مورد علاقه است. این تعهد ممکن است شامل تصمیم به ایفای نقش در رابطه، مراقبت و حمایت از همسر یا شریک خود، و تلاش برای حفظ و تقویت رابطه باشد.
احساسات جسمانی:
عشق ممکن است با احساسات جسمانی مانند تپش قلب، تعریق، یا هیجان زدایی همراه باشد. این احساسات جسمانی نشان دهنده شدت و عمق عشق می باشند.
به طور کلی، تعریف عشق و حال خوب در روانشناسی به عنوان یک احساس عمیق و پیچیده از ارتباط، توجه، پذیرش، تعهد، و احساسات قوی نسبت به فرد مورد علاقه توصیف می شود. این احساس عموماً به عنوان یکی از تجربه های مهم و بارز انسان ها در زندگی تلقی می شود.
