آرتریت روماتوئید (JRA یا JIA) ناشناخته نوجوان را قبلاً آرتریت روماتوئید یا آرتریت مزمن جوانان می نامیدند. یکی از شایع ترین اشکال مزمن التهاب مفصل کودکان است. آرتریت یک بیماری سردرگم کننده است که تشخیص آن برای پزشک اغلب مشکل و برای والدین غیر قابل درک است. علائم شایع آن عبارت اند از سفتی طولانی مفصل همراه با سفتی و تورم یک یا چند مفصل، درد و تب غیر قابل توجیه. اگر کودکتان هر یک از علائم فوق را نشان داد یا روش عادی راه رفتنش به خصوص صبح ها بعد از بیدار شدن از خواب تغییر کرده است، به پزشک مراجع کنید. اغلب کودکان مبتلا به آرتریت با پیدایش اولین نشانه بیماری از درد شکایتی ندارند.
آرتریت روماتوئید ناشناخته نوجوان اغلب در بین سنین سه تا شش سالگی یا در حدود بلوغ ظاهر می شود. پیدایش آن قبل از یک سالگی و بعد از شانزده سالگی غیر معمول است. اگرچه این بیماری می تواند ناتوان کننده باشد، ولی بیشتر کودکان با درمان صحیح با رسیدن به سن بلوغ، سلامت کامل خود را به دست می آورند.
علت آرتریت روماتوئید
علت دقیق آرتریت هنوز مشخص نیست ولی به نظر می رسد که احتمالاً مجموعه یا آمیزه ای از عوامل در بروز آن دخالت داشته باشند. آرتریت می تواند ناشی از عفونت های ویروسی در بچه هایی باشد که دچار اختلال در سامانه ایمنی شان هستند. در کودکان غیر حساس ویروس می تواند تنها یک بیماری خفیف بدون نتایج بلند مدت ایجاد کند. اما دستگاه ایمنی بعضی از کودکان نسبت به ویروس واکنش هایی بیشتر از اندازه به خصوص در مناطق مفصلی از خود نشان می دهد و در حقیقت این واکنش های مازاد سامانه ایمنی است که موجب التهاب، تورم، درد و آسیب رسانی به مفصل می شود. این نوع بیماری هایی را که دستگاه ایمنی بدن نسبت به خود شخص نشان می دهد، بیماری های خودایمنی می نامند.
علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید
علائم و نشانه ها و اثرات طولانی مدت بر حسب نوع آرتریت متغییر است. برای مثال نوعی از آنکه به نام آرتریت عمومی نامیده می شود نه تنها باعث تب و مفاصل دردناک می شود. بلکه می تواند آسیب اعضای داخلی بدن را نیز به دنبال داشته باشد. وقتی آرتریت عمومی به اعضای داخلی بدن حمله ور شود. می تواند کودک را به التهاب پرده ها یا غشاء های پوششی قلب یا خود عضلات قلب دچار کند.
دو نوع دیگر آرتریت وجود دارد که یک نوع آن را پوسی آرتیکولر می نامند که یک یا دو مفصل را گرفتار می کند و نوع دیگر پولی آرتیکولر است که بسیاری از مفصل ها را مبتلا می کند. آرتریت می تواند با التهاب چشم همراه شود، در این صورت باعث پیدایش آب مروارید یا آب سیاه می شود. آرتریت پوسی ارتیکولر شایع ترین شکل بیماری است و بیشتر دختر ها را گرفتار می کند.
درمان آرتریت روماتوئید
تا امروز کوشش های زیادی شده است تا بتوان آرتریت و سایر اشکال آرتریت را درمان کرد و کاملاً تحت کنترل گرفت. درمان بر حسب نوع آرتریت متفاوت است. ممکن است عبارت باشد از: استفاده از دارو، ورزش، فیزوتراپی یا استفاده از آتل. هر نوع درمانی که به وسیله پزشک توصیه می شود باید دقیقاً دنبال شود تا مطمئن شوید که بهترین نتیجه در انتظار کودکتان خواهد بود.
هدف از درمان آرتریت عبارت است از کاهش التهاب موجود. برای این منظور ابتدا آسپیرین را مورد استفاده قرار می دهند ولی در بعضی از افراد ممکن است بروز عوارض ناخواسته مثل ناراحتی معده شود. علاوه بر آن درمان با آسپیرین را باید هنگام ابتلای کودک به آبله مرغان یا آنفلوانزا قطع کرد چون ممکن است موجب بروز سندرم ری شود. اگر آسپیرین موثر واقع نشد یا عارضه جانبی غیر قابل انتظاری پیش آید، میتوان از داروهایی که اثرات مشابه آسپیرین را دارند مثل ایبوپروفن استفاده کرد.
برای کودکانی که به خصوص تعداد زیادی از مفصل هایشان گرفتار است، میتوان از داروهایی استفاده کرد که سرعت رشد التهاب بافت پوشاننده مفاصل را متوقف کند یا کاهش دهد. در صورتی که آرتریت شدید باشد و به درمان با داروهای ضد التهاب غیر استروییدی جواب ندهد. متخصص اطفال ممکن است برای درمان با چنین داروهایی کودک را به یک متخصص بیماری روماتیسمی معرفی کند. استفاده از این نوع داروها که می تواند زندگی کودک مبتلا به آرتریت را بهبود بخشد، نیاز به تنظیم دقیق میزان مصرفی آنها دارد.
درمان های دیگری نیز در دسترس هستند که باعث کمک به کودکان مبتلا به التهاب یک یا دو مفصل می شوند. برای مثال داروی ضد التهاب را میتوان مستقیماً به داخل مفاصل فرد مبتلا وارد ترزیق کرد که به سرعت تحرک مفصلی که به شدت گرفتار هستند را به حالت عادی بازگرداند.
اگرچه هیچ راهی برای پیشگیری از آرتریت وجود ندارد ولی این امکان هست که بتوان از پیشرفت آن جلوگیری کرد. مثلاً چون بی حرکتی موجب پیشرفت درد و تغییر شکل مفصل می شود گاه لازم است که والدین با وجود درد زیاد کودک را وادار به انجام حرکات ورزشی کنند تا از سفت شدن بیشتر مفاصل پیشگیری به عمل آید.
