مرکز مشاوره اینجامکث
تست آنلاین
آدرس
رزرو وقت
واتس اپ

روانشناس در اندرزگو

مریم موسوی نیک 206 بازدید 11 فروردین 1403

امروزه بسیاری از افراد برای روان درمانی و مشاوره به روانشناس در اندرزگو، قلهک و شریعتی مراجعه می کنند. اما برای اغلب مراجعه کنندگان این سوالات بوجود می آید که چه چیزی باعث میشود درمان مؤثر باشد؟ آیا دستورالعمل خاصی وجود دارد که مراجع بتواند به کمک آنها به مشکلاتش غلبه کند؟ یا ترکیبی از کلمات وجود دارد که به درمانجو کمک کند بر افسردگی غلبه کند؟ در نگاهی واقع بینانه تر، آیا مجموعه ای از تکنیکها و استراتژیهای علمی وجود دارد که بتوان آنها را برای التیام زخم های عاطفی در کنار هم قرار داد؟

این درست است که برخی تکنیکها و مداخلات بر اساس نتایج علمی وجود دارد که به اثر بخش تر شدن درمان کمک میکند اما چند جنبه کمتر ملموس روان درمانی وجود دارد که به شدت با نتایج مثبت درمان مرتبط هستند. هنگامی که محققان درمانگران را مطالعه میکنند، برخلاف مطالعه یک نوع خاص از درمان، به داده های جالبی دست می یابند.

یک مطالعه نشان داد که یک درمانگر مؤثر، در مقایسه با درمانگر کمتر مؤثر، تاثیر قوی تری بر نتیجه درمان دارد تا اینکه آیا مراجع دارو دریافت می کند یا نه. نکته جالب اینجاست که پژوهش ها نشان داده اند تجربه درمانگر اهمیت زیادی ندارد! این بدان معناست کهدرمانگرانی که به مدت 15 سال تمریناند، نسبت به درمانگرانی که فقط 2 سال در این زمینه فعالیت داشته اند، موفقیت بیشتری در درمان مراجعین ندارند. علاوه بر این، تا زمانی که یک مداخله درمانی حداقل دارای پشتیبانی تحقیقاتی متوسط باشد، واقعا مهم نیست که چه شیوه ای مورد استفاده قرار میگیرد. پس واقعا چه چیزی موجب نتایج درمانی میشود؟ در حقیقت ترکیبی از عوامل هستند که دست به دست هم داده و موجب نتایج درمانی بهتر میشوند. اما چیزی که بسیار اهمیت دارد، تواناییهای روانشناس در جلسات است.

ویژگی های مشاور و روانشناس خوب در اندرزگو:

1) توانایی ایجاد یک رابطه قوی

شاید اگر بگوییم پایه و اساس هر درمانی رابطه است، اشتباه نکرده باشیم. تحقیقات دائما نشان داده است که یک رابطه قوی ممکن است به خودی خود، صرف نظر از نوع مداخله، خاصیت درمانی داشته باشد. در حقیقت بسیاری از صفات یافت شده در موثرترین درمانگران به توانایی آنها در ایجاد یک اتحاد درمانی قوی مربوط می شود. بدون یک رابطه قوی، درمانجویان بعید است که به کارایی مداخلات درمانگر خود باور داشته باشند، آنها ممکن است با درمانگر خود صادق نباشند یا تمایلی به اشتراک گذاشتن احساسات شخصی نداشته باشند، و به طبع کمتر احتمال دارد که درمان را تا پایان دنبال کنند. یک مطالعه نشان داد که بیمارانی که علائم روانپزشکی متوسط تا شدید دارند، زمانی که یک اتحاد درمانی قوی را تجربه کنند، سه برابر بیشتر احتمال دارد که درمان را تکمیل کنند.

2) همدلی

این مورد یعنی همدلی شامل ویژگیهایی از جمله گرمی، صمیمیت، درک و تایید احساسات می شود و ارتباط نزدیکی با ایجاد یک اتحاد درمانی قوی دارد. به طور مشابه، مراجعین گزارش می دهند که بهترین روابط را با درمانگرانی که در طول جلسه علاقه واقعی و احترام نشان می دهند، دارند. طبیعتا درمانگری که سرد و گوشهگیر است و نسبت به مشکلات مراجع بی اهمیت است، نمی تواند نسبت به درمانگری که فردی همدل و حمایت کننده است، خوب عمل کند.

3) انعطاف پذیری

وقتی صحبت از روان درمانی میشود، یک روش برای همه مورد استفاده قرار نمیگیرد. مؤثرترین درمانگران این را تشخیص داده و مداخلات خود را با شخصیت، نیازها و ترجیحات مراجعان سازگار می کنند. مراجعانی که نسبت به شیوه مداخله درمانگر خود اطمینان ندارند، احتمال بسیار کمتری برای تکمیل درمان دارند. درمانگران انعطاف پذیر تمایل دارند بحث را با ترجیحات مراجعان آغاز کرده و در صورت امکان با نظر مراجع درمان را جلو می برند. زمانی که ترجیحات مراجع معقول نباشد یا به نفع او نباشد، درمانگر آموزش‎هایی را ارائه می دهد تا به مراجع کمک کند انتخاب آگاهانه تری داشته باشد.

4) توانایی برقراری ارتباط مؤثر

روان درمانی تقریبا به طور کامل از گفتگو تشکیل شده است، بنابراین منطقی است که ارتباط مؤثر یک ویژگی کلیدی یک درمانگر خوب در نظر گرفته شود. درمانگران به طور مرتب وظیفه دارند مدل های نظری مورد استفاده در طی درمان را برای مراجعان توصیف کنند. البته این تنها صرف توضیح دادن نیست و شامل چک کردن با مراجع و پرسیدن احساس آنها در مورد درمان است. این در مورد حفظ یک گفتگوی باز، و ایجاد فضایی است که در آن همه به اندازه کافی احساس راحتی کنند تا آشکارا در مورد موضوعات دشوار صحبت کنند. درمانگرانی که این توانایی را نداشته باشند، کمتر با مراجعان خود ارتباط برقرار می کنند و مداخلات آنها نتایج خوبی به دنبال نخواهد داشت.

5) اعتماد به نفس در درمان

هنگامی که یک درمانگر از خود اعتماد به نفس و توانایی برای موفقیت در درمان را به مراجع نشان می دهد، احتمال اینکه درمان نتیجه موفقیت آمیزی داشته باشد بسیار بیشتر است. اعتماد به نفس یک درمانگر را می توان به طور صریح (من مطمئن هستم که می توانی بهتر شوی)، یا بطور ضمنی (نشان دادن اشتیاق به درمان یا بحث در مورد سابقه موفقیت گذشته) مشاهده کرد. درمانگران مؤثر مرتبا به موفقیت های مراجع و راه هایی اشاره می کنند که از طریق آنها در درمان پیشرفت کرده است. وقتی یک درمانگر به درمان خود اعتماد ندارد، چرا باید یک درمانجو باور کند که این درمان موثر خواهد بود؟ مراجعانی که به درمانگر خود اطمینان ندارند، احتمال کمتری دارد که مداخلات توصیه شده را دنبال کنند، و به دنبال آن احتمال کمتری دارد که نتیجه درمانی مثبتی داشته باشند.

6) آموزش مستمر و تکیه بر پژوهش

همه درمان های روانشناسی (مانند: درمان شناختی رفتاری، درمان های تحلیل، دارو درمانی) برابر نیستند. درمانگرانی که در تحقیقات بهروز هستند و از مداخلات مبتنی بر تحقیق استفاده می کنند بسیار موفق تر از کسانی هستند که این کار را نمیکنند. گفتنی است، تا زمانی که یک درمانگر از مداخله مبتنی بر تحقیق استفاده می کند، واقعا مهم نیست که از کدام یک استفاده میکند. نتایج در میان مداخلات تقریبا یکسان است.

7) توجه مثبت نامشروط

توجه مثبت بدون قید و شرط به این معنی است که حتی اگر با اقدامات شخصی مخالف باشید، همچنان به یک نگرش مثبت و حمایت کلی نسبت به آن شخص ادامه می دهید. این اصطلاح ابتدا برای درمان استفاده شد اما امروزه شما نیز در ارتباطات خود می توانید از این اصطلاح استفاده کنید. هنگامی که یک مراجع چیزی را به درمانگر خود می گوید که درمانگر با آن مخالف است، درمانگر باید بتواند همچنان در نگرش خود نسبت به مراجع مثبت بماند و به او کمک کند تا احساسات خود را در مورد مشکلات خود درک کند.

این کار موجب می شود تا مراجع احساس کند همان طور که هست و در یک محیط بدون قضاوت پذیرفته شده است. اجازه دادن به مراجع یا بیمار برای صحبت کردن در مورد هر چیزی که در ذهنش است بدون قضاوت باعث می شود که مراجع به چیزهایی درباره خودش پی ببرد. در حقیقت این احساس امنیتی که مراجع تجربه می کند، چیزی است که این تکنیک را بسیار موفق می کند.

کارل راجرز در این مورد می نویسد: «توجه مثبت نامشروط به این معنی است که بدون هیچ شرطی من تو را می پذیرم. این بدان معناست که صحبتی از این نیست که من تو را دوست دارم فقط در صورتی که چنین و چنان باشی. توجه مثبت نامشروط به معنای مراقبت از مراجع است، اما نه به صورت تملک یا به گونه ای که صرفا نیازهای خود درمانگر را برآورده کند؛ به معنای مراقبت از مراجع به عنوان یک فرد است».

منابع: therapistaid.com و practicalpie.com

لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید: