مرکز مشاوره اینجامکث
اختلال دلبستگی واکنشی نوعی اختلال بسیار نادر مخصوص کودکان است که در آن کودک رفتارهای اجتماعی غیرعادی بروز میدهد. این اختلال معمولا به دلیل عدم مراقبت کافی و یا بی توجهی رخ میدهد. اختلال دلبستگی واکنشی (Reactive attachment disorder) حالتی است که کودک پیوند عاطفی سالمی با مراقبان خود (والدین یا پرستار) ایجاد نمیکند. این حالت ممکن است به دلیل بی توجهی عاطفی یا سواستفاده در سنین پایین باشد. کودکان مبتلا به این اختلال در مدیریت احساسات خود مشکل دارند. آنها در تلاش هستند تا با افراد دیگر، ارتباطی معنادار ایجاد کنند. کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی کمتر به دنبال آرامش هستند و معمولا به دیگران واکنشی نشان نمیدهند. این کودکان ممکن است در کنار والدین خود بسیار مضطرب باشند، حتی زمانی که والدینشان با آنها با محبت برخورد میکنند.
این اختلال در میان کودکانی که تجربه بی توجهی، آزار جسمی یا عاطفی داشته اند، رایجتر است. بطور کلی این اختلال شایع نیست اما میتواند در کودکان برزگتر نیز رخ دهد. کودکانی که دارای شرایط زیر هستند، بیشتر احتمال دارد که به اختلال دلبستگی واکنشی مبتلا شوند:
گاهی اوقات، والدینی که بدون اطلاع از تاریخچه زندگی کودک، کودکی را به فرزندی قبول میکنند، ممکن است مشاهده کنند که کودکشان در ایجاد پیوند با اعضای جدید خانواده خود دچار مشکل شده است، بخصوص اگر کودک دارای بی ثباتی هیجانی باشد. اگر شما نیز کودکتان را به تازگی به سرپرستی گرفته اید و فرزندتان علائم اختلال دلبستگی واکنشی را نشان میدهد یا در برقراری ارتباط با آنها مشکل دارید، بهتر است به روانشناس مراجعه کنید.
میزان دقیق شیوع این اختلال هنوز مشخص نشده است؛ چرا که ممکن است در بسیاری از موارد گزارش نشود. اما این اختلال میتواند در 1٪ تا 2٪ از کودکان رخ دهد. کودکانی که در مکانهای دیگری مانند مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست بغیر از خانه خود بزرگ میشوند، بسیار بیشتر احتمال دارد که به اختلال دلبستگی واکنشی مبتلا شوند. میتوان گفت تقریبا نیمی از این کودکان در مقطعی از زندگی خود در ایجاد روابط با مشکل مواجه هستند.
علائم اختلال دلبستگی واکنشی برای هر کودک منحصر به فرد است. علائم شایع در میان کودکان خردسال مبتلا به RAD عبارتند از:
پیشنهاد میکنیم انجام دهید: سنجش آنلاین و رایگان هوش کودک
اختلال دلبستگی واکنشی (RAD) و اختلال تعامل اجتماعی بی قید و بند (DSED)، ارتباط زیادی با یکدیگر دارند اما تفاوتهایی نیز میان آنها وجود دارد. کودکان مبتلا به RAD از اتفاقاتی که در اطرافشان میافتد آگاه هستند اما واکنش عاطفی نشان نمیدهند. این کودکان ممکن است به مراقبین یا اطرافیان خود محبت نشان ندهند یا به دنبال کسب محبت دیگران نباشند و ترجیح دهند تنها باشند. علائم این اختلال عبارتند از:
کودکان مبتلا به اختلال تعامل اجتماعی بی قید و بند نسبت به غریبه ها بسیار صمیمانه رفتار میکنند و حتی ممکن است بدون اجازه والدینشان، به دنبال افراد غریبه بروند. در اغلب موارد این کودکان کمتر از سن خود عمل میکنند و به شیوه ای ناامن به دیگران محبت میکنند. علائم اختلال تعامل اجتماعی بی قید و بند عبارتند از:
یک دلیل مشخص برای ابتلا به این اختلال در کودکان وجود ندارد. مطالعات نشان میدهند که عوامل متعددی میتواند باعث شود کودکی با مراقبان خود ارتباط برقرار نکند. در ادامه به برخی از این عوامل خواهیم پرداخت:
کودکان و نوباوگان زمانی روابط سالم ایجاد میکنند که نیازهای اساسی آنها بطور مداوم مورد توجه قرار گیرد. در این شرایط حس اعتماد بین کودک و مراقب شکل خواهد گرفت. اگر نیازهای جسمی و عاطفی کودک برآورده نشود، در معرض خطر ابتلا به اختلال دلبستگی واکنشی قرار خواهد گرفت.
بطور کلی در درمان اختلال دلبستگی واکنشی، تمرکز بر ایجاد پیوند سالم بین کودک و مراقبان او است. درمانگر به لحاظ هیجانی کودک را تقویت میکند تا بعدا کودک در سایر روابط سالم نیز شرکت کند. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
طبیعتا بدون درمان، کودک مبتلا به RAD میتواند علائم را تا بزرگسالی تجربه کند که عملکرد او در جامعه را تحت تاثیر قرار میدهد. درمان این اختلال میتواند کمی طولانی باشد. همچنین هیچ جدول زمانی مشخصی برای بهبود علائم وجود ندارد چرا که بهبود علائم بسته به شرایط کودکان میتواند متفاوت باشد. اما درمانها زمانی که با حمایت مراقبین همراه شود، به بهترین نتیجه منجر خواهد شد.
بهترین راه برای پیشگیری از این اختلال این است که اطمینان حاصل شود که کودک، پیوندهای سالمی با والدین یا سایر مراقبان اولیه خود ایجاد میکند. پیوندهای سالم زمانی شکل میگیرد که مراقبان حدالامکان موارد زیر را رعایت کنند:
منبع: clevelandclinic.org
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.