مرکز مشاوره اینجامکث
یادم می آید انگار دیروز بود. ایستاده ام و با درماندگی و اضطراب جدایی تماشا می کنم که بچه معمولاً آرام 4 ساله ام روی کف اتاق نشیمن جیغ میکشد و لگد میزند چون ما به زمین بازی نمیرویم. آنقدر مشت هایش را گره کرده و دندان هایش را به هم فشار میدهد که فکش میلرزد. این موقعیت آشنا بنظر میرسد؟ این نمایشهای دراماتیک و گاه وحشتناک خشم در کودکان خردسال، اغلب ناشی از فقدان زبان است. به عبارت دیگر کودکان نوپا نمیتوانند به شما بگویند چه چیزی اشتباه است یا به چه چیزی نیاز دارند. اما در عوض آنها این احساسات و نیازها را بصورت فیزیکی بیان میکنند. آنها گریه میکنند و جیغ میزنند، به اطراف کوبیده میشوند یا پاهایشان را لگد مال میکنند گویی هیچ کنترل خشمی در آن کودک وجود ندارد.
کودکان خردسال همچنین فاقد کنترل تکانه هستند، بنابراین هنگامی که ناامید یا عصبانی هستند، رفتارشان تقریباً به یک واکنش محرک و پاسخ تبدیل می شود. از آنجایی که آنها نمی توانند خواسته ها، نیازها یا احساسات خود را به طور مؤثر بیان کنند، ممکن است آن را با رفتارهای تهاجمی مانند ضربه زدن یا گاز گرفتن سرکوب کنند. کودکان آرزوها و خواسته های خود را فوری می بینند. کج خلقی نوعی اعتراض کودک در مورد خنثی شدن خواسته هایش و احساس ناتوانی خاصی است. در حالی که تماشای خشم و انفجار کودک نوپایتان از غم و اندوه ناشی از یک بازدید از دست رفته در زمین بازی میباشد، ممکن است شما چیزی جز طبیعی بودن آن را احساس کنید.
اما باید توجه داشته باشید که خشم یک احساس کاملا طبیعی است. همچنین مانند همه احساسات، کودکان را در تمام مراحل رشد تا بزرگسالی همراهی می کند. در طول همه گیری کووید-19، برخی از والدین به دلیل احساس ناامیدی کودکان، خشم بیشتری را مشاهده کردند. اما مهم است که به خاطر داشته باشید که والدین به هر حال با مسائل رشدی مربوط به ابراز فیزیکی خشم مواجه خواهند شد. بنابراین مهم نیست که چرا این شرایط رخ میدهد. وظیفه شما این است که بهترین راه ها را برای کنترل و مدیریت خشم به کودکان آموزش دهید.
نکاتی را که در ادامه، در مورد نحوه برخورد با کودک عصبانی و پرخاشگر و کمک به فرزند کوچک خود در مدیریت احساسات آنها می آوریم، بخوانید.
سخنرانی یا استفاده از کلمات زیاد چیزی نیست که کودک شما در هنگام احساس عصبانیت به آن نیاز دارد. به یاد داشته باشید زمانی که خشم تجربه می شود، بخشی از مغز آنها که می تواند گوش کند و به چیزها فکر کند، بسته شده است. صحبت کردن خود را به حداقل برسانید و تمام تلاش خود را برای حمایت از آنها انجام دهید.
به نظر میرسد که بسیار ساده به نظر میرسد که درست باشد اما در واقع، نفس عمیق خشم را تبخیر می کند.
مانند تنفس آرام، فضایی که کودک شما می داند برایش امن است به مغز او می گوید که چیزی برای آسیب رساندن به او وجود ندارد. یک مکان آرام برای هر کودک متفاوت به نظر می رسد. برای برخی، اتاق آنها خواهد بود. برای دیگران ممکن است برای چند دقیقه زیر یک پتو در وسط اتاق پنهان شدن، باشد. با آنها کار کنید تا بهترین موقعیت را پیدا کنید. یک هشدار در مورد استفاده از اتاق کودک به عنوان یک مکان آرام این است که اطمینان حاصل کنید که آنها می دانند که آنها را در اتاق خود می گذارید تا آرام شوند و نه به عنوان تنبیه برای عصبانیت.
بسیاری از کارهای مخربی که بچه ها هنگام عصبانیت می توانند انجام دهند، به این دلیل اتفاق می افتد که نمی دانند چگونه ارتباط برقرار کنند. (بسیاری از بچه ها پرخاشگری مانند لگد زدن، جیغ زدن، کتک زدن، گاز گرفتن را نشان می دهند، زیرا آنها به سادگی نمی دانند چگونه ناامیدی خود را به طریق دیگری بیان کنند). حتی اگر فرزندتان هنوز نمی تواند صحبت کند، با گفتن نام احساسات خود با صدای بلند به او کمک کنید تا احساسات خود را هدایت کند. حتی اگر آن قدر بزرگ هستند که یاد بگیرند اما هنوز نمی توانند ارتباط کلامی خوبی برقرار کنند، می توانید زبان اشاره را برای آن احساسات به آن ها آموزش دهید،
خشم یک «احساس» فیزیکی دارد و برای هر فردی متفاوت است. ممکن است صورت کودک شما داغ شود، بینایی او شروع به تونل زدن کند، یا دستانش را به حالت مشت گره بزنند. به آن ها کمک کنید نشانه های بدنشان را شناسایی کنند تا وقتی در آینده عصبانی می شوند، بتوانند این احساس را تشخیص دهند و قبل از تبدیل شدن به خشم، آن را کنترل کنند.
برای نسل ها، عصبانیت ها به عنوان تلاش هایی برای دستکاری در نظر گرفته می شد. کارشناسان قبلاً به والدین توصیه می کردند که با کودک، عصبانی و پرخاشگر رفتار کنند و به آنها اجازه دهند ((فریاد بزنند)) یا اگر این کار را نکنند خطر لوس کردن آنها را تهدید می کند. دیگر اینطور نیست. درعوض، پزشکان اطفال توصیه می کنند که با آرامش و مستقیماً با تاکتیک های مختلف با آنها رفتار کنید تا به کاهش تنش کمک کنید.
اگرچه والدین واقعاً می توانند در یک الگوی منفی از ارضای هر آرزوی کودک برای جلوگیری از فروپاشی قرار بگیرند، اما اجازه دادن به کودکان برای گریه کردن به آنها راه مثبت تری برای مدیریت خود نمی آموزد. در واقع، کودکان به کمک نیاز دارند تا از خشم خود بیرون بیایند، و راهنمایی آنها از طریق آن بهتر از این است که اجازه دهید در آن غرق شوند.
برخی از راه ها برای کمک به آنها عبارتند از:
این استراتژی ها به کودک شما کمک میکند تا از ناامیدی دور شود و به سمت چیزی برود که او را هیجان زده کند. بطور کلی مانند هر بخش دیگری از فرزندپروری، بررسی کنید که آیا نحوه برخورد با خشم کودکتان به او کمک میکند یا به او آسیب میرساند. حقیقت واضح و ساده این است که زبان خشم به کودک میتواند به معنای واقعی کلمه باعث زخمی شدن آنها شود. به گفته محققان دانشگاه هاروارد، کودکانی که آزار و اذیت کلامی والدین و همسالان خود را تجربه میکنند، معادل زخم هایی را روی مغز در حال رشد خود تجربه میکنند که تا بزرگسالی ادامه می یابد. سه ناحیه از مغز بیشتر تحت تأثیر زبان خشن و خشمگین قرار می گیرند: ناحیه ای که پردازش زبان را مدیریت می کند، ناحیه ای که (در صورت آسیب) با افسردگی و گسستگی مرتبط است و بخشی که با اضطراب مرتبط است.
پس در مورد نحوه مدیریت خشم خود نیز با خودتان صادق باشید. اگر به خوبی با آن کنار می آیید، کوشا باشید. اگر این کار را انجام دهید، فرزندتان کسی را برای تقلید خواهد داشت. اگر با مدیریت خشم خود دست و پنجه نرم می کنید، صادق بودن در مورد تمایل خود برای بهتر انجام دادن راهی فوق العاده قدرتمند برای ترغیب فرزندتان به انجام همین کار است. کار با هم برای مدیریت خشم می تواند چیزی باشد که کودک شما را بیشتر برای یادگیری تشویق می کند.
منبع: parents.com و littlesunshine.com
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.