مرکز مشاوره اینجامکث
آیا یک قرص می تواند شما را باهوش تر کند؟ آیا نوتروپیک، پیراستام، اکسیراستام، مودافینیل، جینسوزید RG1، می تواند ما را باهوش تر کند؟ اگر تاکنون فیلم بی حد و حصر را مشاهده کرده اید، می توانید تصور کنید که به چه شکلی خواهد بود (البته در نسخه اغراق شده هالیوود). ممکن است این یک داستان باشد اما واقعیت ممکن است خیلی متفاوت نباشد.
استفاده از مواد برای بهبود عملکرد شناختی در افراد سالم مطمئناً چیز جدیدی نیست. در حقیقت، یکی از اولین داروهای تقویت کننده شناختی، پیراستام، بیش از پنجاه سال پیش توسط روانشناس و شیمیدان C.C ساخته شد. Giurgea اگرچه او مکانیسم دقیقی را نمی دانست، اما او معتقد بود که این دارو قدرت مغز را تقویت می کند و بنابراین اکتشاف خود را به «قرص های هوشمند» یا نوتروپیک شروع کرد، اصطلاحی که وی از اصطلاح یونانی به معنای «ذهن» و ترپین ساخت.
در زیر مختصراً در مورد برخی از نوتروپیک هایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند ذکر شده است از جمله عوامل تقویت کننده بیداری مانند مودافینیل و چندین مورد در طبقه راکتام از داروهای گروه بندی شده به دلیل ساختار شیمیایی مشترک آنها. توجه داشته باشید که این توضیحات جامع نیستند.
نوتروپیک ها به تنهایی یا در ترکیب با دیگر نوتروپیک استفاده می شوند که به این حالت انباشته گفته می شود. این ترکیبات که می تواند طبیعی یا مصنوعی باشد، گسترده تر از ترکیباتی است که به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرد. داروهای روانپزشکی مانند Adderall و Ritalin در لیست زیر وارد نشده اند. استفاده غیرقانونی از این داروها به منظور تقویت شناختی در افراد سالم با هزینه بالایی از جمله اعتیاد و سایر عوارض جانبی همراه است.
اگر چه این داروها برای کمک به تمرکز، توجه و سایر عملکردهای شناختی برای افرادی که اختلال کمبود توجه دارند (ADHD) تجویز می شود نشان داده شده است که در هنگام استفاده برای اهداف غیر پزشکی، عملکردهای مشابه را مختل می کنند. نگران کننده تر این است که هنگامی که در دوزهای زیاد مصرف می شوند، این احتمال را دارند که بتوانند روان پریشی ایجاد کنند. اکثر نوتروپیک ها برای استفاده به عنوان داروی پزشکی یا مکمل های غذایی در ایالات متحده مورد تأیید نیست. این مورد و همچنین توجه به تحقیقات بالینی نشان می دهد که مشاوره با پزشک قبل از مصرف یک تقویت کننده شناختی یا «داروی هوشمند» باید انجام شود.
در مطالعات نشان داده شده است پیراستام یا به اصطلاح «قرص هوشمند اصلی» به طور قابل توجهی حافظه شناختی و کاری را در همه سطوح بهبود می بخشد. پیراستام نوعی از Racetam است که بیشترین تحقیق و بررسی روی آن انجام شده است با این حال پیراستام برای استفاده به عنوان داروی پزشکی یا مکمل رژیم غذایی در ایالات متحده تأیید نشده است.
به نظر می رسد که مشتق مصنوعی پیراستام، آنیراستام دومین نوتروپیک مورد استفاده در خانواده Racetam است که به دلیل اثرات تحریکی آن بسیار محبوب است زیرا به سرعت وارد جریان خون می شود. در ابتدا برای حافظه و یادگیری تهیه شده است، بسیاری از گزارش ها نیز ادعا می کنند که باعث افزایش خلاقیت می شود. گزارش های دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد این دارو برای کودکان مبتلا به سندرم داون مؤثر است. با این حال، مطالعات بالینی نشان می دهد که پیراستام عملکرد شناختی را در کودکان مبتلا به سندرم داون تقویت نمی کند.
Oxiracetam، یکی دیگر از racetam نشان داده شده است که در بهبودی از آسیب های عصبی و بهبود حافظه بلند مدت مؤثر است. اعتقاد بر این است که در بهبود مدت توجه، حافظه، ظرفیت یادگیری، تمرکز، درک حسی و تفکر منطقی نیز مؤثر است. همچنین به عنوان یک محرک برای افزایش انرژی ذهنی، هوشیاری و انگیزه عمل می کند.
مودافینیل، که تحت عنوان Provigil فروخته می شود، محرکی است که برخی لقب «قرص نبوغ» را داده اند. این ماده یک عامل تقویت کننده بیداری (مودافینیل) و فعال کننده گلوتامات (آمپاکسین) است. در ابتدا به عنوان درمانی برای narcolepsy و سایر اختلالات خواب ایجاد شده است، پزشکان اکنون برای افزایش توجه، حافظه و یادگیری، آن را برای پزشکان متخصص سلولی، قاضی، خلبانان هواپیمایی و دانشمندان تجویز می کنند.
تلاشهای علمی در طول قرن گذشته «برای تقویت هوش» تعداد کمی از مواد شیمیایی را مورد تایید قرار داده است، اما تنها مودافینیل آزمایش های سخت افزاری را برای تقویت شناختی پشت سر گذاشته است (یک ماده محرک و یک ماده کنترل شده)
جینسنوزید Rg1، یک مولکول موجود در جنس گیاه (جینسنگ)، به طور فزاینده ای به عنوان یک نوتروپیک اثر مورد بررسی قرار می گیرد. مزایای شناختی آن از جمله افزایش توانایی یادگیری و به دست آوردن حافظه و تسریع در پیشرفت عصبی است. این ماده عمدتاً گیرنده های NMDA و نیتریک اکسید سنتاز را هدف قرار می دهد که هر دو در هوش شخصی و عاطفی نقش مهمی دارند.
جستجو برای یافتن داروهای مؤثرتر برای افزایش توانایی ذهنی و توان هوشی بدون سمیت و عوارض جانبی جدی ادامه دارد. اما محدودیت هایی نیز در این راستا وجود دارد. اگرچه ممکن است این مواد به طور جداگانه دارای اثرات تقویت کننده شناخت باشند، اما آزمایشات کنترل شده تصادفی از اثرات ترکیبی از مواد تقویت کننده شناختی پراکنده است. همچنین نکته حائز اهمیت این است که برخی از افراد با سابقه اختلالات روانی یا مصرف مواد ممکن است به ویژه در مقابل اثرات منفی نوتروپیک آسیب پذیر باشند و این دلیل بیشتری است برای اینکه قبل از استفاده از این داروها با پزشک مشورت کنید.
نوروپلاستیسیتی یا توانایی مغز در تغییر و سازماندهی مجدد خود در پاسخ به عوامل ذاتی و بیرونی، نشان دهنده پتانسیل بسیار خوبی برای ما برای تقویت عملکرد مغز با مداخلات پزشکی یا سایر موارد است. نشان داده شده است که روان درمانی باعث ایجاد تغییرات ساختاری در مغز می شود. مداخلات دیگر که به طور مثبت بر نوروپلاستیسیته تأثیر می گذارد شامل مراقبه، ذهن آگاهی و دلسوزی است.
ورزش و تغذیه نیز نقش مهمی در نوروپلاستیک دارند. بسیاری از ویتامین ها و ترکیباتی که به طور طبیعی در محصولات غذایی یافت می شود، اثرات تقویت کننده شناختی دارند. برخی از این ویتامین ها شامل ویتامین های B6 و B12، کافئین، فنیدیلامین موجود در شکلات و ال-تانین است که در چای سبز یافت می شود.
مهم است که قبل از هر گونه استفاده از دارو یا مکمل، با پزشک خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که آن مناسب شرایط شماست و به درستی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین، استفادهٔ معقولانه و زیر نظر متخصص، از اهمیت بالایی برخوردار است تا عوارض جانبی و نامطلوب احتمالی جلوگیری شود.
ایدا لولیس ریاضی دان و نویسنده بریتانیایی، مشهور به عنوان اولین برنامه نویس کامپیوتر.
رتبه بندی کشورها بر اساس هوش به عوامل متعددی بستگی دارد و می تواند به روش های مختلفی انجام شود، از جمله میانگین نمره های آزمون های استاندارد بین المللی (مانند آزمون PISA)، میزان دستاوردهای علمی، تعداد برندگان جایزه نوبل و دستاوردهای تحقیقاتی و دانشگاهی. در زیر به فهرستی از کشورهایی که به طور کلی به عنوان برخی از باهوش ترین کشورهای جهان شناخته می شوند، اشاره شده است:
این فهرست بر اساس شاخص های مختلفی از جمله نتایج آزمون های بین المللی، دستاوردهای علمی، تعداد برندگان جوایز نوبل و کیفیت سیستم آموزشی تهیه شده است. هرچند این معیارها نسبی هستند و ممکن است بر اساس روش های مختلف ارزیابی، نتایج متفاوتی ارائه شود.
تعیین کشورهای (کم هوش) به همان اندازه که تعیین کشورهای "باهوش" دشوار است، بحث برانگیز و پیچیده است. استفاده از چنین عباراتی برای توصیف کشورهای مختلف می تواند به طور ناعادلانه ای باعث ایجاد برداشت های نادرست و کلیشه های منفی شود. هوش یک پدیده چندوجهی است که نمی توان آن را صرفاً به نتایج آزمون ها یا معیارهای محدود تقلیل داد. بسیاری از عوامل مانند دسترسی به آموزش، شرایط اقتصادی، وضعیت بهداشت و تغذیه، و فرصت های اجتماعی بر نتایج عملکردهای آموزشی و شناختی تأثیر می گذارند.
با این حال، برخی کشورها ممکن است در آزمون های استاندارد بین المللی نمرات پایین تری کسب کنند که اغلب به دلایل فوق الذکر است. برای نمونه،
نتایج آزمون PISA (Programme for International Student Assessment) که توسط OECD انجام می شود، می تواند شاخصی از کیفیت آموزش در برخی کشورها باشد. برخی از کشورهایی که در این آزمون ها نمرات پایین تری داشته اند، شامل موارد زیر هستند:
این کشورها معمولاً با چالش های متعددی مانند فقر گسترده، کمبود منابع آموزشی، مشکلات بهداشتی و تغذیه ای، و ناپایداری های سیاسی مواجه هستند. این عوامل می توانند به طور قابل توجهی بر کیفیت آموزش و نتایج تحصیلی تأثیر بگذارند. بنابراین، مهم است که به جای استفاده از عبارات تحقیرآمیز، به بررسی دقیق تر شرایط و تلاش های موجود برای بهبود این وضعیت ها بپردازیم.
منبع: verywellmind.com
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.
نظرات کاربران