مرکز مشاوره اینجامکث
رواندرمانی پویشی کوتاه مدت (ISTDP) یک روش درمانی است که طی آن رواندرمانگر و به کمک مراجع مشکلات درونی او را را کشف می کند، آنها به سراغ پیدا کردن ریشه های مشکل می روند و در این مسیر موانع را کنار می زنند تا مراجع با کشف خود حقیقی اش، بتواند به رنج هایی که ناشی از نقاب ها و اجتناب از احساسات اصیل انسانی مانند غم و خشم و عشق و گناه است، پایان دهد. از آنجایی که در این روش درمانی استقلال و اراده مراجع در محوریت درمان قرار دارد، درمانگر نه راهکاری ارائه می دهد و نه توصیه ای راجع به چگونه زندگی کردن به مراجع پیشنهاد میکند؛ چرا که چنین چیزی را مغایر با اصل آزادی انسان میداند. روان درمانی پویشی نشأت گرفته از روان تحلیل گری است با این تفاوت که محدودیت زمانی دارد یعنی در بازه زمانی کوتاه تر از روانکاوی کلاسیک (حدوداً بین 12 تا 30 جلسه) و با تمرکز بر مشکلات گذشته و فعلی به کند و کاو آسیب های گذشته، اختلالات روانپزشکی مراجع می پردازد. گروه روانشناسی اینجا مکث به شما امیر میرزانیا را پیشنهاد می دهد.
نتایج پژوهشی درباره روان درمانی پویشی کوتاه مدت بدین شرح است: این مطالعه 6 ماه طول کشید و شامل 60 شرکت کننده بود که به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شده بودند: ISTDP و درمان همیشگی که شامل مشاوره، CBT و افزایش دارودرمانی بود. گزارش ها توسط مراجعین و ارزیابان برای مشاهده پیامدها سه و شش ماه بعد از درمان انجام شد.
جانشینان فروید سعی کردند تا رویکرد او را کامل کنند. این نوفرویدی ها اکنون به درمانگران روان پویشی شهرت دارند. از جمله آن ها آلفرد آدلر بنیانگذار روان شناسی میان فردی و کارل یونگ بنیانگذار روانشناسی تحلیلی است. اتو رنک با تأکید بر حق انتخاب درمانجو مبدع اراده درمانی است. از پیشگامان دیگر این رویکرد آنا فروید و هارتمن می باشند که با تأکید بر روانشناسی ایگو بر صمیمیت و ایجاد هویتی محکم تمرکز داشتند. ملانی کلاین، کرنبرگ و وینیکات نیز معتقدند که بازنمایی ذهنی روابط میان فردی باید اصلاح شود. کوهات بر تحول و گسترش خودمختاری و سالیوان بر زمینه میان فردی اختلالات تأکید دارد. ویلهلم اشتکل و هانس اشتروب نیز بر تفسیر تاریخی برای کنار آمدن تأکید دارند.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
روان درمانی پویشی کوتاه مدت یا ISTDP & DISTDP متأثر از کارهای پژوهشی لِستر لوبورسکی، دیوید مالان درسال در 1976،هانس استراپ است و بویژه در فعالیت های روانپزشک ایرانی به نام حبیب دوانلو در سال 1980 ریشه دارد. روان پویشی کوتاه مدت یکی از انواع مدل هایی است که دیدگاه های مختلف را در تبیین ماهیت رنج انسان در یک نظریه جامع از ذهن یکپارچه می کند. ویژگی های مشترک این محققان در روش درمانی خود عبارتند از: تعیین محدودیت زمانی برای درمان، اصل انتخاب برای تشخیص توانایی درمان برای بیماران، تمرکز درمان بر موضوعات مشخص مانند غلبه بر دفاع یا انتقال، فعالتر بودن درمانگر و بکارگیری انتقال در مسیر درمان است.
مان (1973) که از جمله پیشگامان این روش می باشد جلسات درمانی را به کمتر از 12 جلسه رساند و از آن در جهت موفقیت درمان بهره برد. مالان و سیفنئوس هر دو به فعال بودن درمانگر و خنثی نبودن او و تأکید کتر بر تفسیر به عنوان یک روش درمانی عقیده داشتند. با این حال این درمانگران تعداد کمی از بیماران را توانستند با این روش درمان کنند. در بین آن ها دوانلو تنها کسی بود که با تدوین روش های منظم توانست طیف گسترده ای از بیماران را معالجه کند. او روش خود را ابتدا روان پویشی کوتاه مدت و فشرده (STDP) و سپس در نسخه های بعدی و پس از اصلاح آن، آن را DISTDP نامید.
دوانلو بر بینش درمانجو نسبت به مکانیسم های دفاعی خود تأکید دارد ولی نه فقط مکانیسم های دفاعی رسمی بلکه بر مکانیسم های دفاعی تاکتیکی مانند جلوه های بدنی و حالت های چهره مثل خنده و گریه نیز تمرکز میکند، زیرا آن ها را سدی در مقابل نزدیکی بیمار با درمانگر می داند. دوانلو پیمان درمانی را به عنوان روشی برای غلبه بر مقاومت های درمانجو استفاده می کند. به طور کلی دو نوع پیمان درمانی داریم: پیمان درمانی هشیار و پیمان درمانی ناهشیار.
در پیمان ناهشیار حمایت درمانگر سبب می شود که بیمار به شکل ناهشیار بیشتر همکاری کند. اما در پیمان هشیار خود بیمار داوطلبانه کمک می کند. درمانگر پیمان ناهشیار و مکانیسم های دفاعی را در مقابل هم قرار می دهد که باعث اضطراب و در نهایت نفوذ به لایه های عمقی و ناهشیار بیمار میشود. پس در روش روان پویشی کوتاه مدت دوانلو مکانیسم های دفاعی و پیمان درمانی هر دو اهمیت زیادی دارند.
روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بیمار را هدایت می کند تا بر مقاومت خود غلبه کند و احساسات واقعی خود را نسبت به گذشته و حال تجربه کند. احساساتی که بیمار به دلیل اضطراب انگیز بودنشان آن ها را پس زده است، بیمار باید از مکانیسم های دفاعی خود که سبب پنهان کردن احساساتش می شود آگاه شود و نسبت به آن ها بینش یابد.
در این عنوان با سه واژه پویشی، فشرده و کوتاه مدت سروکار داریم. رویکرد مذکور از این جهت پویشی می باشد که بر نیروهای ناهشیار تأکید دارد، فشرده است زیرا بیمار را در مسیری پیش می برد و درمان را به گونه ای هدایت می کند که بیمار با شدت هرچه تمام تر احساسات سرکوب شده خود را تجربه کند و همچنین این نوع درمان کوتاه مدت است از این لحاظ که محدودیت زمانی و سرعت در آن نقش مهمی دارد. دو مثلث تعارض و مثلث شخص نقش پررنگی در روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت دارند.
منظور از مثلث تعارض روشی است که فرد با آن در مقابل احساسات واپس زده خود که اضطراب برانگیزند از خود دفاع می کند. در مثلث شخص ارتباط های مهم زندگی فرد یعنی گذشته (ارتباط با خانواده)، حال (ارتباط با همسر، همکار) و انتقال (ارتباط با درمانگر) مثل شخص را تشکیل می دهند.
از جمله تفاوت های روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت با روان درمانی پویشی عبارتند از:
روان درمانی پویای کوتاه مدت فشرده (ISTDP) مانند بسیاری از درمان های روان پویشی، ISTDP بر تعارضات و احساسات ریشه ای فرد تمرکز دارد. این ممکن است به عنوان تقویت درک عمیق تر و طولانی تر از آنچه که با درمان شناختی-رفتاری (CBT) انجام شود، که در درجه اول بر زمان حال متمرکز است، در نظر گرفته شود.
در یک RCT با کیفیت بالا، ISTDP نسبت به درمان سلامت روان جامعه (دارو و عمدتا CBT) به طور معمول برای افسردگی مقاوم به درمان عملکرد بهتری داشت و بالاترین میزان بهبودی منتشر شده را در بین هر درمانی در پیگیری (40٪) داشت است. (تاون و همکاران.، 2017، 2020).
مجموعه گسترده ای از شواهد تحقیقاتی در سال 2023 منتشر شده از کارآیی ISTDP به عنوان درمانی برای طیف گسترده ای از مشکلات عاطفی پشتیبانی می کند. اینها عبارتند از افسردگی، اضطراب، بیماری روان تنی و اختلالات شخصیت.
AEDP بسیاری از حالات دگرگونی و تأثیرات مثبت مختلف را طبقه بندی می کند و به ردیابی اولین نشانه های تغییر و تحول کمک می کند. ISTDP یک سیستم بسته تر از مداخله ساختاریافته به گونه (اگر و آنگاه) است، که ممکن است به عنوان درمانی سخت و اگرسیو تر احساس شود، اما ساختاری روشن به مراجع می دهد.
پروتکل درمان روان پویشی کوتاه مدت (ISTDP یا Intensive Short-Term Dynamic Psychotherapy) یک روش درمانی مبتنی بر تئوری های روان پویشی است که هدف آن کمک به بیماران برای دسترسی سریع تر و مؤثرتر به احساسات عمیق تر و پنهان تر است. این روش توسط دکتر دوانلو توسعه یافته است. در ادامه به برخی از اصول و مراحل این پروتکل اشاره می کنم:
اصول اصلی ISTDP:
مراحل درمان ISTDP:
ارزیابی اولیه:
ایجاد اتحاد درمانی:
شناسایی و تحلیل دفاع ها:
موارد کاربرد:
اگر نیاز به اطلاعات بیشتری دارید یا سوال خاصی دارید، خوشحال می شوم که کمک کنم.
کتاب های بسیاری در زمینه روان درمانی پویشی کوتاه مدت (ISTDP) نوشته شده اند که توسط متخصصان این حوزه تألیف شده اند. در ادامه به معرفی چند کتاب معروف و معتبر در این زمینه می پردازم:
این کتاب یکی از منابع اصلی و بنیادین در زمینه ISTDP است که به تئوری ها و تکنیک های این روش درمانی می پردازد.
این کتاب مجموعه ای از مقالات و نوشته های دکتر داوود لوی است که به مباحث مختلف ISTDP می پردازد و شامل موارد مطالعاتی و تحلیل های دقیق است.
این کتاب به عنوان یک منبع مرجع برای درمانگران استفاده می شود و شامل راهنمایی های عملی و نظری در مورد اجرای ISTDP است.
این کتاب به بررسی رابطه درمانی و نقش آن در فرایند درمانی ISTDP می پردازد و تکنیک های مختلف برای بهبود ارتباط درمانی را ارائه می دهد.
این کتاب به بررسی اهمیت و تکنیک های مصاحبه اولیه در ISTDP می پردازد و شامل راهنمایی های عملی برای انجام این مصاحبه ها است.
این کتاب به بررسی و تحلیل موارد مطالعاتی واقعی پرداخته و نشان می دهد که چگونه ISTDP می تواند زندگی افراد را متحول کند.
این کتاب به تکنیک های عملی و راهبردهای خاص برای اجرای مؤثر ISTDP می پردازد و به عنوان یک راهنمای جامع برای درمانگران مورد استفاده قرار می گیرد.
این کتاب ها منابعی عالی برای درمانگران و دانشجویان روان درمانی هستند که به دنبال یادگیری و تسلط بر روش های روان درمانی پویشی کوتاه مدت هستند.
روانکاوی و روان درمانی پویشی کوتاه مدت (ISTDP) دو رویکرد متفاوت در درمان روانشناختی هستند که هرکدام ویژگی ها و تکنیک های خاص خود را دارند. در ادامه به مقایسه این دو رویکرد می پردازم:
بنیان گذار اصلی روانکاوی زیگموند فروید است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به توسعه این نظریه پرداخت.
روانکاوی معمولاً یک فرایند طولانی مدت است که ممکن است سال ها به طول بیانجامد. جلسات معمولاً چندین بار در هفته برگزار می شوند.
یکی از چهره های اصلی در توسعه ISTDP، حبیب دوانلو یا داوود لوی است که در اواسط قرن بیستم به توسعه این روش پرداخت.
ISTDP به عنوان یک روش درمانی کوتاه مدت طراحی شده است و معمولاً طی چند ماه به نتیجه می رسد. جلسات ممکن است هفتگی یا بیشتر باشند اما به طور کلی مدت زمان کمتری نسبت به روانکاوی دارند.
هر دو رویکرد می توانند بسته به نیازها و ترجیحات فردی بیمار، موثر باشند. انتخاب بین این دو روش بستگی به شرایط خاص هر مراجع و اهداف درمانی او دارد.
درمان روان پویشی کوتاه مدت (ISTDP) به طور مداوم در حال توسعه و پیشرفت است و تحقیقات جدید به طور مداوم بر روی بهبود تکنیک ها و کارایی این روش متمرکز است. در ادامه، به برخی از تازه ترین تحولات و تحقیقات در زمینه ISTDP اشاره می کنم:
پیشرفت در تکنیک های درمانی:
استفاده از فناوری های نوین:
گسترش کاربردهای ISTDP:
تحقیقات بالینی و اثربخشی:
آموزش و سوپرویژن:
منابع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر:
این تحولات و تحقیقات جدید نشان می دهد که ISTDP همچنان یک حوزه پویا و در حال رشد است که می تواند به بهبود روش های درمانی و افزایش کارایی درمان کمک کند.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.