مرکز مشاوره اینجامکث
هرگز نگران مشورت با دکتر روانشناس خوب درباره اضطراب کودک خود نباشید. زیرا متخصصان می توانند شما را به سمت درمان مناسب راهنمایی کنند و ارزیابی مناسب انجام دهند. معمولاً درمان این کودکان شامل صحبت کردن و یا دارو و یا هر دو می باشد. درمان شناختی - رفتاری که یک نوع از رویکردهایی درمانی است، می تواند گزینه مناسبی باشد تا افکار غیر واقع بینانه، جای خود را به افکار واقع بینانه دهند.
والد یک کودک مضطرب برای اینکه بتواند به کودک خود کمک کند، ابتدا باید تلاش کند که او را بهتر بشناسد. خصوصیات و صفات منحصر به فرد او را بداند. واکنش کودک خود را نسبت به وقایع مختلف پیش بینی کند. علاوه بر این باید خودش با روش های کنار آمدن با مشکلات روزمره زندگی آشنا باشد. مهارت لازم برای حل مسئله را داشته باشد. نحوه کنار آمدن با کودک مضطرب را هم بداند.
ممکن است به عنوان یک والد بخواهید بدانید که ریشه وجود اضطراب در کودکتان چیست. اضطراب ممکن است به عوامل زیادی بستگی داشته باشد؛ یکی از این عوامل آموزش ناصحیح کودکان در مدارس و شیوه های برخورد نامناسب مدرسه و معلم با کودک است که باعث ایجاد ترس شدید و اضطراب در کودک می شود. علت بعدی می تواند به سبک های فرزندپروری والدین برگردد؛ برخی از والدین بسیار سخت گیر فرزندانی با اضطراب خواهند داشت. همچنین کودکانی که در محیط های ناامن زندگی می کنند نیز ممکن است دچار اضطراب شوند.
روش های متفاوتی برای کنار آمدن با اضطراب کودک وجود دارد. مثلاً می توانید او را مطمئن کنید که اوضاع بهتر خواهد شد و همیشه شرایط به این صورت باقی نمی ماند. والدین می توانند با بررسی آنچه کودک را ترسانده و مضطرب کردن و شرح جزئیات آن، مسئله را برای کودک روشن تر کنند. محکم و جدی باشید و اجازه اجتناب از موقعیت را به کودک ندهید. در عوض او را راهنمایی کند تا با مشکل به روشی درست برخورد کند. مشکل را ندیده نگیرید و حوصله به خرج بدهید.
والد کودک مضطرب بودن واقعاً دشوار است. گاهی والدین نمی دانند چه باید بکنند و ممکن است عکس العملشان باعث باقی ماندن اضطراب کودک شود. هنگامی که کودک شدیداً مضطرب است سعی نکنید که اوضاع را شما هدایت کنید. سعی نکنید که کودک را راهنمایی کنید و یا خودتان کارهایی برای کودک انجام ندهید. زمان بدهید، فرصت بدهید کودک شخصاً شرایط را تجربه کند و تصمیم بگیرد.
کودک مضطرب معمولاً تلاش می کند از بسیاری فعالیت ها اجتناب کند. شما به عنوان والد تا حد ممکن مانع اجتناب کودک شوید. فرصت درگیر شدن با مشکل را از او نگیرید. درگیر شدن اضطراب را کاهش می دهد و هم چنین اجتناب برای او عادت نمی شود. تا زمانی که کودک از موقعیت هراس آور اجتناب کند نمی تواند بر اضطراب خود غلبه کند.
از دیگر رویکردهایی که دکتر روانشناس به والدین پیشنهاد می دهد، بازی درمانی برای کودکان کوچکتر است که بسیار گزینه مناسب تری خواهد بود. گاهی برای برخی از کودکان داروهایی داده می شود که در کوتاه مدت یا بلند مدت می تواند علائم اضطراب را کاهش دهد. مهارکننده های بازجذب مجدد سروتونین از جمله شایع ترین داروها در درمان کودکان هستند.
همیشه گفتار و رفتار شما کمکی به کودک نمی کند. اگر حس کردید کودک عمداً به اضطراب خود چسبیده است و با اینکه توان انجام کار را دارد از آن اجتناب می کند، تحمل کنید؛ عصبانی شدن با کودک همه چیز را به نفع اضطراب تمام می کند. اگر فکر می کند نمی توانید تحمل کنید از والد دیگر کمک بگیرید.
مثلاً اگر فرزند شما اضطراب رفتن به مدرسه را دارد:
از او بپرسید چرا نگران است و از چه چیزهایی می ترسد. توضیح دهید که نگرانی در هفته های اول مدرسه عادی و طبیعی است. در زمان های خاصی در مورد آن صحبت کنید. سعی کنید با برنامه ریزی مشکل را کم کم حل کنید و اطمینان دهید که با کاهش نگرانی های کودک واقعه بدی رخ نخواهد داد. او را برای مقابله با مشکل راهنمایی کنید. می توانید برای این کار با او وارد بازی شوید و با تجسم آن موقعیت ایفای نقش کنید. با این کار اوضاع برای کودک کمی عینی تر می شود و بهتر با مشکل کنار می آید. در ضمن می تواند از راهکارهای شما را هم تقلید کند و در موقع لزوم به کار ببرد.
می توانید نکات مثبت هر شرایط برای برای کودک توضیح دهید و او را برای رویارویی ترغیب کنید و به او بیاموزید به جای تاکید بر مشکل به نکات مهم و جالب و مثبت موضوع تمرکز کند.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
اگر شما هم اضطراب داشته باشید کودک نمی تواند با اعتماد به نفس کافی با موضوع برخورد کند. روش هایی هم وجود دارد که والدین می توانند با استفاده از آنها به گونه ای موثر با اضطراب کودک برخورد کنند.
اصولاً والدین باید هنگام ارتباط با فرزندان برخی اصول را به خاطر بسپارند. از جمله اینکه لازم است با ثبات باشند، هیجان های خود را مهار کنید. گاهی اوقات هر کودکی می تواند عذاب آور و نگران کننده باشد. اما فراموش نکنید که هر قدر عصبی تر شوید به عنوان والد کمتر تاثیرگذار خواهید بود. پس بهتر است هیجان های خود را کنترل کنید.
در این موارد بهترین کار مشاوره گرفتن از یک دکتر روانشناس خوب است.
کاهش ویتامین B1 به طور غالب در افراد الکلی دیده می شود و منجر به سندرم کورساکوف می شود. مهم ترین عارضه سندرم کورساکوف فراموشی می باشد.
کاهش این ویتامین باعث بیماری پلاگر می شود که همراه با جنون، هذیان، افسردگی، کند ذهنی، اضطراب و اختلال در حافظه کوتاه مدت می باشد.
ویتامین B5 برای ساخت کورتیزول می باشد. کورتیزول اصلی ترین هورمون استرس در بدن می باشد که تولید آن در پاسخ به استرس های روانی افزایش می یابد. در نتیجه کاهش ویتامین B5 به واسطه کاهش کورتیزول باعث کاهش مقاومت بدن می باشد.
این ویتامین برای ساخت سرتونین در مغز لازم می باشد. با توجه به اینکه کاهش سروتونین باعث بروزافسردگی، مشکل در به خواب رفتن و توهم می شود، می توان انتظار داشت که کاهش ویتامین B9 به واسطه کاهش سروتونین اختلالات افسردگی افزایش یابد.
این ویتامین برای ساخت غلاف میلین در اطراف نورون ها لازم می باشد. بنابراین کاهش ویتامین B12 باعث بروز اختلالات حسی و حرکتی می شود مانند MS.
کاهش ویتامین C باعث بیماری اسکوروی می شود که همراه با خستگی و کاهش توان عصبی عضلانی می باشد.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
وقتی فرزند شما می گوید که نگران چیزی است ممکن است بگویید «نه چیز مهمی نیست» یا «نگرانش نباش، خوب میشی» این جواب ها ممکن است به کودک این پیام را بدهد که احساساتش اشتباه است. می توانید به کودک بگویید «مثل اینکه واقعا نگرانی» یا «منم مثل تو وقتی میرم بین جمعیت ممکنه که مضطرب شم»
به کودک خود بگویید که اضطراب برای ایمنی ما مفید است. مثلاً وقتی با یک شیر مواجه می شویم، مغز این پیام را مخابره می کند که در خطر هستیم و باعث می شود تصمیم به فرار بگیریم. اما گاهی اوقات مغز اخطارهای غیرواقعی می گیرد مثل صحبت کردن در جمع یا آماده شدن برای یک امتحان بزرگ. وقتی مضطرب است از او بپرسید که این یک پیام واقعی است یا غیرواقعی؟
بچه ها نیز مانند بزرگسالان درگیر افکار منفی می شوند. به آنها یاد دهیدکه افکار منفی خود را شناسایی کنند، به چالش بکشند و تغییر دهند.
به او بگویید یک پیتزا را تصور کن، آن را بو کن و سپس سعی کن با فوت کردن خنکش کنی.
وقتی در رابطه با چیزهایی که در کنترل خودش نیست مضطرب است، از او بپرسید «آیا تو می توانی در این زمینه کاری کنی؟» برای او توضیح دهید که همه چیز تحت کنترل ما نیست و سعی کنید موضوع را منحرف کنید مثلاً بازی را شروع کنید.
اگر بیش از حد کمالگرا یا کنترلگر باشید فرزند مضطربی خواهید داشت.
اگر بیش از دو هفته است که کودک شما مضطرب است می توانید از متخصص اطفال، روان پزشک یا روانشناس کمک بگیرید. ممکن است فرزند شما به اختلالات اضطرابی مبتلا باشد.
شایع ترین شیوه های درمانی اضطراب، دارو درمانی و روان درمانی هستند.
تعداد زیادی از داروهای ضد افسردگی، اضطراب را نیز درمان می کنند؛ نظیر فلوکستین، سیتالوپرام و سرترالین. برخی از داروهای انعقاد خون و دوز خیلی کمی از داروهای آنتی سایکوتیک می توانند در درمان بهتر اختلالات اضطرابی کمک کننده باشند. آرام بخش ها نیز می توانند برخی از علائم آن را کاهش دهند؛ نظیر داروی آلپروزولام و کلونازپام. معمولاً اینها برای اختلال اضطراب فراگیر و حملات وحشت زدگی تجویز می شوند.
پیشنهاد می کنیم بخوانید: اختلالات اضطرابی در کودکان
این یک فرایند درمانی است که معتقد است واکنش های احساسی و پاسخ های ما در برابر حوادث با بیماری های روانی ارتباط دارد. یک دکتر روانشناس کودک می تواند به شما کمک کند تا نحوه مواجه با اضطراب را یاد گیرید.
درمان شناختی - رفتاری یک درمان ویژه است که به شما کمک می کند تا الگوهای فکری و رفتاری اشتباه خود را متوجه شده و آن هایی را که باعث اضطراب می شوند، حل کنید. مرکز مشاوره کودک مکث همراه شما برای درمان اضطراب کودکان شما.
منبع: anxietybc.com، verywellfamily.com
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.