مرکز مشاوره اینجامکث
اختلال سکوت انتخابی یا لالی انتخابی از جمله اختلال های اضطرابی در دوران کودکی می باشد که طی آن کودک قادر به صحبت کردن در برخی از موقعیت ها نیست. کودکان مبتلا به این اختلال در خانه و محیط های آشنا که افراد آشنا در آنجا حضور دارند به راحتی و بدون مشکل صحبت می کنند، اما در موقعیت هایی مانند مدرسه که اندکی اضطراب اجتماعی را تجربه می کنند قادر به صحبت کردن نمی باشند. بسیاری از کودکانی که دچار اختلال سکوت انتخابی می شوند هیچگونه مشکل گفتاری ندارند و فقط در برخی موقعیت ها و در حضور برخی افراد قادر به صحبت نیستند. نشانه های سکوت انتخابی در سنین پایین و حدود 3 تا 4 سالگی بروز می یابد، اما تا زمان رفتن به مدرسه ممکن است قابل تشخیص نباشد.
دلیل نام گذاری این اختلال نیز به این دلیل است که کودکان به طور انتخابی در برخی موقعیت های خاص صحبت نمی کنند، اما به طور کلی قادر به صحبت کردن هستند. این کودکان معمولاً کمرو و خجالتی هستند و برخی از آنها دستخوش اضطراب هایی مانند اضطراب جدایی نیز می شوند. این اختلال اختلال نادری است و تعداد بسیار کمی از کودکان به آن مبتلا می شوند. در صورت نادیده گرفتن این این اختلال کودکان ممکن است در بزرگسالی به اختلال های اجتماعی مختلف دچار شوند و از نظر اجتماعی بسیار گوشه گیر و منزوی شوند.
تشخیص به موقع بهترین روش برای درمان سکوت انتخابی است، زیرا با افزایش سن درمان ممکن است به مراتب دشوارتر شود. در کنار درمان هایی که روانشناس برای کودک در نظر می گیرد صحبت کردن با والدین و گفتن نکات لازم به آنها بسیار اهمیت دارد، زیرا حمایت اجتماعی در این اختلال و اختلال های مشابه بسیار اهمیت دارد. از طرفی بسیاری از کودکان ممکن است به دلیل مشکلات والدین خود دچار این اختلال شوند و نیز والدین آنها بیش از اندازه کنترل کننده باشند. بنابراین نقش والدین در بروز این اختلال و نیز درمان سکوت انتخابی بسیار اهمیت دارد.
یکی از درمان های موثر و موفقیت آمیز در درمان سکوت انتخابی، رفتار درمانی است. در این درمان به کودک آموزش های لازم داده می شود تا بتواند در حضور افراد مختلف و در موقعیت های مختلف صحبت کند بدون آنکه دستخوش اضطراب شود.
درمان دیگر برای لالی انتخابی درمان شناختی-رفتاری است که ترکیبی از درمان رفتاری و شناختی می باشد و علاوه بر یاد دادن مهارت های لازم به کودک، افکار منفی موثر در بروز این اختلال را نیز تغییر می دهند.
گفتار درمانی نیز برای اختلال های ارتباطی و نیز اختلال سکوت انتخابی موثر است و در این درمان برای هر فرد درمان مختص آن را در نظر می گیرند و در زمان های لازم با والدین و اطرافیان کودک نیز جلساتی برگزار خواهند شد.
در برخی مواقع که درمان های گفته شده و سایر درمان ها قادر به رفع مشکل کودک نباشند، درمان های دارویی که شامل درمان هایی است که افسردگی و اضطراب را با استفاده از دارو رفع می کنند و به تبع آن کودک قادر به صحبت خواهد بود را بکار می گیرند.
در DSM-5 لالی انتخابی اختلالی است که قبل از سن 5 سالگی شروع می شود، اما تا زمان رفتن به مدرسه یعنی زمانی که نیاز به صحبت کردن در جمع و تعامل اجتماعی وجود دارد قابل تشخیص نیست. ملاک و نشانه های تشخیص لالی انتخابی در DSM-5 عبارتند از: ناتوانی مداوم و پی در پی در صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی که در آنها انتظار صحبت کردن وجود دارد مانند مدرسه (با توجه به صحبت کردن در شرایط و موقعیت های دیگر مانند خانه).
این اختلال باعث می شود که پیشرفت های تحصیلی، شغلی و اجتماعی کودک دچار مشکل شوند و فرد نتواند عملکرد مطلوب خود را ارائه دهد. لالی انتخابی در DSM-5 همچنین با اختلال های ارتباطی دیگر مانند لکنت زبان توجیه نمی شود. تشخیص اختلال سکوت انتخابی ممکن است اندکی دشوار باشد، زیرا کودکان قبل از مدرسه جز در برخی از موقعیت ها به خوبی صحبت می کنند و بعد از آن در مدرسه نیز به عنوان کودکان کم حرف و خجالتی شناخته می شوند.
در صورتیکه این اختلال دیر تشخیص داده شود باعث می شود کودک نتواند در مدرسه به خوبی صحبت کنند و همین امر عملکرد اجتماعی و پیشرفت تحصیلی کودک را با مشکل جدی مواجه می کند. این کودکان همچنین در بازی های مختلفی که نیاز به تعامل اجتماعی دارد و در دوران مدرسه بیشتر می شود شرکت نخواهند کرد. این کودکان در صورتی که در مدرسه و سایر مکان ها با آنها صحبت شود ممکن است جواب ندهند و زمانی که در موقعیت هایی قرار می گیرند که نیاز به صحبت کردن است شروع به صحبت نمی کنند، اما ممکن است از برخی نشانه های غیر کلامی با دیگران ارتباط برقرار کنند.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.