مرکز مشاوره اینجامکث
در این مقاله خوابگردی در کودکان و راه های کمک به کودک خوابگرد را بررسی می کنیم. آیا چند ساعت بعد از اینکه کودک به خواب رفت، او را در حال قدم زدن در اتاق پذیرایی در حالتی سردرگم و گیج می یابید؟ اگر کودکی دارید که خوابگردی می کند، نگران نباشید زیرا این مسئله ای شایع بوده و کودکان و نوجوانان زیادی به خوابگردی دچار هستند. معمولا خوابگردی در کودکان با افزایش سن برطرف می شود. اما با بکارگیری بعضی راهکارهای ساده می توانید کودک خوابگرد خود را در امنیت قرار داده و گذار از این دوره را برای او تسهیل کنید.
علی رغم نام خوابگردی در کودکان (که سومنامبولیسم هم خوانده می شود)، این مسئله چیزی بیشتر از راه رفتن صرف است. رفتارهای خوابگردی می تواند شامل طیفی از رفتارهای متنوع از رفتارهای بی خطر (مانند نشستن) تا رفتارهای خطرناک مانند (بیرون رفتن از خانه) و یا رفتارهای ناشایست (برای مثال باز کردن درب کمد و ادرار کردن در آن) باشد. گذشته از رفتارهایی که کودک در حین خوابگردی انجام می دهد، غیر محتمل است که کودک بعداً بتواند آنچه را در حین خوابگردی انجام داده به یاد آورد.
همان طور که در مقاله دیگری توضیح داده شده، خواب از دو مرحله کلی تشکیل می شود. خواب با حرکات سریع چشم و خواب با حرکات غیر سریع چشم. مرحله خواب با حرکات غیر سریع چشم، خود از چهار مرحله تشکلیل می شود، عمق خواب با افزایش مراحل در خواب با حرکات غیر سریع چشم فزایش می یابد. باید گفت که خوابگردی معمولاً خوابگردی در کودکان در مراحل سوم و چهارم خواب با حرکات غیر سریع چشم رخ می دهد. در طی این دو مرحله (مراحل سوم و چهارم خواب با حرکات غیر سریع چشم)، به سختی میتوان فرد را از خواب بیدار کرد و اگر فرد بیدار شود، برای دقایقی احساس گیجی و سردرگمی خواهد داشت.
پیشنهاد می کنیم بخوانید: درد های مزمن در کودکان
اغلب کودکان بعد از 1 یا 2 ساعت پس از بخواب رفتن، خوابگردی می کنند، خوابگردی می تواند از چند ثانیه تا حداکثر نیم ساعت به طول انجامد. این اختلال در کودکان دارای شیوع بیشتری نسبت به بزرگسالان است و معمولاً با افزایش سن (نهایتاً تا نوجوانی) برطرف می شود. خوابگردی دارای جنبه ارثی است و اگر شما و یا همسرتان سابقه خوابگردی داشته اید، به احتمال کودکتان هم خوابگردی خواهد کرد.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
عواملی که می توانند منجر به خوابگردی در کودکان می شوند
به وضوح بارزترین علامت خوابگردی در کودکان برخاستن از تخت و راه رفتن در حالت خواب است. اما خوابگردهای کوچکتر ممکن است علامت هایی مانند آنچه که در ادامه مطرح می شود را نیز داشته باشند:
علی رغم اینکه چشم های خوابگردان، در حین خوابگردی باز است، اما آنها مانند زمان بیداری نمی بینند.
گاهی بعضی مسائل دیگر در حین خوابگردی ظاهر می شود مانند:
خوابگردی به خودی خود خطرناک و آسیب رسان نیست. اما از آنجاییکه کودکان خوابگرد در حین خوابگردی هوشیار نبوده و متوجه آنچه که انجام می دهند (مانند پایین رفتن از پله و یا باز کردن پنجره) نیستند، این مسئله می تواند خطر آفرین و نگران کننده باشد. معمولا نمی توان خوابگردی را نشانه ای از وجود مشکل در سازمان روانشناختی و یا هیجانی کودک در نظر گرفت و خود این مسئله هم هیچ آسیب هیجانی به کودک نمی زند. این کودکان در مورد خواب گردی خود چیزی به خاطر نخواهند داشت.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
اگرچه گفته شد که اختلال خوابگردی به خودی خود خطرناک نیست، اما با رعایت بعضی موارد ایمنی، می توانید از بروز حوادث ناگوار (مانند افتادن، بیرون رفتن از خانه) برای کودک خوابگرد ممانعت بعمل آورید:
به طور معمول نیازی به درمان خوابگردی وجود ندارد، اما از آنجاییکه تکرار مداوم این مسئله می تواند موجب رفتارهای پرخطر در خواب، خواب آلودگی و کاهش توجه کودک در زمان بیداری شود، بهتر است در صورت برطرف نشدن مسئله و تکرار آن، با یک متخصص مشورت کنید. در این هنگام می توانید در مورد علل احتمالی دیگر خوابگردی مانند مشکلات تنفسی خواب با پزشک مشورت کنید.
ممکن است پزشکان برای کودکانی که اغلب خوابگردی می کنند از برنامه درمانی «بیدار شدن منظم» استفاده کنند. این برنامه منجر به قطع چرخه طبیعی خواب شده و در نهایت جلوی خوابگردی کودک را می گیرد. در موارد نادر، ممکن است پزشک دارویی را برای کمک به خواب کودک تجویز کند.
خستگی و کمبود خواب می تواند منجر به راه رفتن مکرر در خواب و همچنین وحشت شبانه شود. اگر کودک شما نیاز به بیدار شدن در صبح دارد، به این معنی است که او به زمان خواب زودتر نیاز دارد. هر شب زمان خاموش شدن چراغ ها را به 15 دقیقه زودتر منتقل کنید تا زمانی که کودک شما بتواند صبح ها خود بیدار شود.
راه رفتن در خواب در کودکان بسیار رایج است. بیشتر بچه هایی که در خواب راه می روند فقط گاهی این کار را انجام می دهند و در سنین نوجوانی از آن بیشتر می شوند. بچه ها معمولاً در عرض یک یا دو ساعت بعد از خواب راه رفتن در خواب را انجام می دهند و ممکن است از چند ثانیه تا 30 دقیقه در اطراف راه بروند.
اگر کودک شما اغلب دچار ترس از خواب یا راه رفتن در خواب می شود، توجه داشته باشید که چه مدت پس از خواب، کودک خود را 15 دقیقه قبل از انجام فعالیت بیدار کنید. آنها را کاملاً بیدار و به مدت 5 دقیقه بیرون از رختخواب نگه دارید. این کار را برای یک هفته کامل (7 شب) تکرار کنید. اجازه دهید فرزندتان بداند که این کار را انجام خواهید داد برای استفاده از این روش حتما از یک روانشناس کودک کمک بگیرید زیرا هر کودک با کودک دیگر متفاوت است.
حالا چرا باید از روانشناس کودک کمک بگیریم زیرا کودک ابتدا باید ارزیابی و بررسی شود زیرا ممکن است راه رفتن در خوب با اختلال دیگری در ارتباط باشد. علاوه بر این، افزایش دفعات حرکات بدن در طول خواب در کودکان مبتلا به ADHD گزارش شده است و از آنجایی که سندرم RLS / حرکت دوره ای اندام (PLMS) و ADHD ممکن است مسیرهای عصبی مشترک داشته باشند، و همچنین بیماری های همراه (مانند پاراسومنیا، ADHD، اختلال نافرمانی مقابله ای، اضطراب و افسردگی) است.
به طور معمول، والدین از سن 4 تا 8 سالگی متوجه این رفتار می شوند. در حالی که بیشتر موارد در دوران بلوغ برطرف می شوند، راه رفتن در خواب، حتی اگر مکرر نباشد، می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.
منبع: webmd.com، kidshealth.org
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.