مرکز مشاوره اینجامکث
طبق پژوهشهای مرکز مشاوره اینجا مکث اختلال طیف اوتیسم که قبلا اختلالات نافذ رشد نامیده می شد، گروهی از سندروم های عصبی رشدی هستند که مشخصه آنها طیف وسیعی از تخریب ها در ارتباط اجتماعی و رفتارهای محدود و تکراری است و نکته مهم در تقسیم بندی جدید این است که کاربرد و رشد نابهنجار زبان یک ویژگی کلیدی برای در خودماندگی محسوب نمی شود. اختلالات طیف اوتیسم معمولا در خلال سال دوم زندگی مشخص می شود و در موارد شدید فقدان علاقه متناسب با رشد نسبت به تعاملات اجتماعی حتی در سال اول نیز خود را نشان می دهد. در موارد خفیف تخریب های کلیدی ممکن است تا سال ها شناسایی نشود. تقریبا در ٢٥ درصد موارد اختلالات طیف اوتیسم درجاتی از زبان رشد می کند و سپس از بین می رود.
بیشتر نوزادان و کودکان خردسال، موجوداتی اجتماعی هستند که برای شکوفا شدن و رشد، نیاز و تمایل به تماس با دیگران دارند. آنها لبخند میزنند، در آغوش دیگران می آیند، میخندند و به بازی هایی مثل دالی بازی مشتاقانه پاسخ میدهند. اما گاه کودک به این شکل تعامل بر قرار نمیکند. در عوض، به نظر میرسد در دنیای خویش است؛ و با رفتارهای تکراری، رفتارهای عجیب و غریب، وجود مشکلات در برقراری ارتباط باعث نگرانی والدین میشود. اینها خصوصیات یک اختلال به نام «اوتیسم» است.
لئو کانر از بیمارستان جان هاپکینز برای اولین بار اوتیسم را به معنای مدرن خود به زبان انگلیسی به کار برد، هنگامی که او در سال 1943 برچسب اوتیسم ابتدایی کودک را در گزارشی از 11 کودک با شباهت های رفتاری قابل توجه معرفی کرد اوتیسم کشف شد.
طبق پژوهشهای مرکز مشاوره اینجا مکث در طول دو دهه اخیر تشخیص طیف اوتیسم بسیار افزایش یافته است به طوری که هم اکنون حدود یک درصد در ایالات متحده گزارش شده است. البته از آنجایی که تعدادی از کودکان در سنین بالاتر تشخیص می گیرند میزان شیوع با افزایش سن در کودکان خردسال افزایش می یابد.
طبق تحقیقات صورت گرفته علت مشخص و کاملی برای ایجاد این اختلال شناسایی نشده است اما برخی نتایج نشان میدهد ژنتیک و جهش ژنتیکی نقش به سزایی در ایجاد این اختلال دارد. همچنین عوامل دیگری نظیر سن بالای پدر و مادر در بدو تولد کودک، دیابت بارداری، بر هم خوردن مکانیسم های شیمیایی مغز در ایجاد اختلال طیف اوتیسم نقش دارد.
در اینجا چند مثال وجود دارد که می تواند به والدین در تشخیص تفاوت بین رفتار طبیعی و مناسب سن کودک و علائم اولیه اوتیسم کمک کنند. همچنین کمک می کند بدانید چه موقع نگران اوتیسم نباشید.
والدین: به غرایز خود اعتماد کنید
تصور می شود که اوتیسم یک مشکل مادام العمر است، اما تعداد کمی از کودکان علائم اصلی اوتیسم را در طول درمان را از دست برخی از محققان در حال بررسی این مسئله هستند که چرا برخی از کودکان علائم اصلی اوتیسم را پشت سر می گذارند و برخی ناتوانند.
هیچ درمانی برای درمان کامل اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد و هیچ درمانی به اندازه یکسان اثر گزار نیست. هدف از درمان این است که با کاهش علائم اختلال طیف اوتیسم و حمایت از پیشرفت و یادگیری، توانایی عملکرد فرزندتان را به حداکثر برسانید.
عفونت ویروسی قبل از تولد علت اصلی غیر ژنتیکی اوتیسم نامیده شده است. قرار گرفتن در معرض بعضی مریضی ها قبل از تولد مانند سرخچه یا سیتومگالوویروس، پاسخ ایمنی مادر را فعال می کند و ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را به شدت افزایش دهد. سندرم مادرزادی سرخچه قانع کننده ترین علت محیطی اوتیسم است.
هیچ روش درمانی شناخته شده ای در مورد اوتیسم وجود ندارد. درمان مبتنی بر فرد است. که شامل کمک به افراد اوتیسم برای مقابله با علائم اصلی آن باشد کمکهایی که می تواند از طریق آموزش و پرورش، مهارت آموزی، خودیاری، معاشرت و بازی باشد.
اوتیسم یک پایه ژنتیکی قوی دارد، اگرچه ژنتیک اوتیسم پیچیده است و مشخص نیست که اختلال طیف اوتیسم (ASD) بیشتر توسط تعامل چند ژن یا جهش های نادر با اثرات عمده توضیح داده شود یا خیر اما بسیار ژنتیک در بروز آن تاثیر گزار است.
علت دقیق آسپرگر مشخص نیست. در حالی که تا حد زیادی با ژنتیک در ارتباط است، اما ژنتیک به تنهایی و به طور قطعی مشخص کننده آسپرگر نشده است و محیط هم در آن نقش دارد.
سندرم داون (DS یا DNS) که همچنین به عنوان تریزومی 21 شناخته می شود، یک اختلال ژنتیکی است که به دلیل وجود تمام یا بخشی از نسخه سوم کروموزوم 21 ایجاد می شود. معمولاً با تاخیر در رشد جسمی، ناتوانی ذهنی خفیف تا متوسط همراه است و ویژگی های بارز صورت آن را از اختلال های دیگر متمایز می کند.
CDD شباهتی به اوتیسم دارد و گاهی اوقات نوعی عملکرد کم توان تر اوتیسم محسوب می شود. در ماه مه 2013، اصطلاح CDD به همراه سایر انواع اوتیسم در اصطلاح تشخیصی واحد موسوم به «اختلال طیف اوتیسم» تحت کتابچه راهنمای جدید DSM-5 تلفیق شد.
رگرسیون رشد زمانی است که کودک عملکردی اکتسابی را از دست می دهد یا بعد از یک دوره رشد نسبتاً عادی، نمی تواند فراتر از یک فرد عادی و به مدت طولانی مدت پیشرفت کند.
اوتیسم کم کار (LFA) به افراد مبتلا به اوتیسم با اختلالات شناختی اشاره دارد. علائم ممکن است شامل اختلال در ارتباطات اجتماعی یا تعامل، رفتار عجیب و غریب و عدم تلافی اجتماعی یا عاطفی باشد. مشکلات خواب، پرخاشگری و رفتارهای آزار دهنده نیز از موارد مکرر آن هستند.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
اوتیسم یا درخود ماندگی را بیشتر میتوان یک اختلال نورولوژیکی که خودش را در سالهای اولیه کودکی (3 سال آغازین کودکی) نمایان میکند، معرفی نمود. این اختلال در بیماران اوتیستیک باعث میشود که مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی به درستی عمل کند و مانع او برای یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران به طور اجتماعی میشود. کودکان و بزرگسالان اوتیستیک در زمینه ارتباط کلامی و غیر کلامی، رفتارهای اجتماعی و بازی های نمادین دارای مشکل می باشند. شیوع این بیماری در سالهای اخیر شدت یافته و به 1 در 150 نفر رسیده است. اوتیسم در سنین خردسالی قابل تشخیص است. این بیماری اغلب زمانی کشف میشود که والدین نگران ناشنوایی کودک میشوند، کودک هنوز صحبت نمیکند، به آغوش والدین یا دیگران نمیرود و گاهاً ارتباط چشمی ندارند.
همچنین ممکن است رفتارهای عجیب مثل تکان دادن خود، حرکات دست یا نیاز وسواس گونه به حفظ نظم و ترتیب نشان دهند. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم اصلاً صحبت نمیکنند و مشکلات شدید تکلمی دارند. کودکانی که صحبت میکنند نیز ممکن است شعرگونه حرف بزنند، پژواک کلام داشته باشند (تکرار کلام خود مثل پژواک) و به خودشان به صورت «او» (سوم شخص) اشاره کنند یا از زبان عجیبی استفاده کنند. اصرار به یکسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.
خنده و گریه بی دلیل داشته و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند. به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند، با اسباب بازی درست بازی نمی کنند، چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند، احساس درد کمتر یا بیشتر از حد دارند، از خطرات نمی ترسند و پر تحرک و یا کم تحرک هستند. شدت اوتیسم از خفیف تا شدید متفاوت است. بعضی از کودکان بسیار باهوش هستند و هرچند مشکلاتی در تطابق با مدرسه دارند، در مدرسه عملکرد خوبی از خود نشان میدهند.
آنها ممکن است در بزرگسالی قادر به زندگی مستقل باشند. سایر کودکان اوتیستیک ممکن است استعداد فوق العاده ای در هنر، موسیقی یا موارد دیگر نشان دهند. علت اوتیسم ناشناخته است؛ اگر چه تئوریهای جدید، وجود مشکلی در عملکرد یا ساختمان سیستم عصبی مرکزی را علت آن میدانند. از آنجایی که علل توارث از عوامل مهم در بروز بیماری است، وجود یک خواهر یا برادر بیمار، احتمال ابتلای فرزند بعدی را افزایش میدهد.
کودکان مبتلا به اوتیسم نیازمند ارزیابی جامع و برنامه های رفتاری و آموزشی ویژه هستند. بعضی از کودکان اوتیستیک ممکن است از درمان دارویی نیز بهره ببرند. روانپزشکان کودک و نوجوان برای تشخیص اوتیسم و کمک به خانواده ها در طراحی و اجرای برنامه درمانی مناسب آموزش میبینند. آنها میتوانند به خانواده ها در انطباق با استرس ناشی از وجود کودک اوتیستیک کمک کنند. اگر چه اوتیسم درمان قطعی ندارد، درمان مناسب میتواند اثری مثبت بر تکامل کودک بگذارد و موجب کاهش کلی رفتارهای ایذایی و علایم بیماری شود. با وجود اینکه دلیل این بیماری به درستی مشخص نیست، آنچه که مسلم این است که این کودکان نیاز به آموزش و کمک دارند.
از جمله درمان هایی که برای آنها میتوان در نظر گرفت عبارتند از: دارو درمانی، رفتار درمانی، گفتار درمانی، کار درمانی، آموزش تربیت شنیداری و آموزش یکپارچگی حسی. برداشت کودکان اوتیسم از جهان، با برداشت ما کاملاً متفاوت است. موثرترین روش برای شناخت کودک این است که مدت زمان کوتاهی را در ابتدای ملاقاتمان با او بگذرانیم و عکس العمل او را در یک موقعیت ملاحظه کنیم. سعی کنید وارد دنیای کودک شوید، نه اینکه او را وادار به انجام فعالیتی کنید که شما می خواهید. برای چند لحظه سعی کنید بفهمید او از چه چیزی لذت می برد. آنچه که او انجام می دهد، شما هم تکرار کنید.
برای بعضی از بچه ها استفاده همزمان از چند حس مشکل است، بنابراین اگر آنها در حال نگاه کردن به چیزی هستند، شاید نتوانند کلمه به کلمه به حرف های شما توجه داشته باشند. نقش خانواده در روند بهبود و یادگیری مهارت این کودکان بسیار پررنگ است و با استفاده از روشهایی ساده می توانند کار مشاور و درمانگر را تسهیل بخشند، از جمله این روش ها عبارتند از:
ماساژ دادن قسمتی از بدن کودک که آن را تکان میدهد، میتواند روش موثری برای کمک به متمرکز شدن حواس او باشد. این استراتژی ساده، اغلب خیلی تاثیر گذار است.
خیلی از کودکان در شروع کار با مشکل مواجه می شوند. به کودک اجازه دهید شما را تماشا کند و چندین بار حرکات را انجام دهید. بعضی اوقات انجام حرکت هم زمان با کودک مفید می باشد. برای مثال کودکی که قادر نیست از روی صندلی بلند شود، اگر شما کنارش بنشینید و بگویید (حالا با هم بلند می شویم) و بعد با او بلند شوید، قادر خواهد بود این کار را انجام دهد.
برای بعضی از بچه ها، خواندن یک آواز با یک آهنگ مناسب یا شمردن برای شروع و ادامه دادن یک حرکت مفید می باشد. برای مثال اگر کودکان آهنگ مخصوصی را در زمان مناسبی می خوانند، شما با زدن ضربه با دستانتان روی میز و گفتن 3،2،1 به حرکتشان کمک کنید.
بعد از ورزش های قدرتی فیزیکی، بعضی از بچه ها قادرند برای مدتی اندام را به طور موثرتری هماهنگ کنند.
نتیجه: اوتیسم بیماری شایع قرن ماست که در کودکی تشخیص داده می شود. با تشخیص به موقع و انتخاب مناسب راهکارهای درمانی میتوان به این کودکان در یادگیری مهارت های لازم برای زندگی یاری رساند.
منبع: healthychildren.org
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.