مرکز مشاوره اینجامکث
طبیعی است که کودکان هر از گاهی احساس نگرانی یا اضطرب کنند. مانند زمانی که مدرسه یا مهد کودک را شروع میکنند یا به مکان جدیدی نقل مکان میکنند. اما برای برخی از کودکان، اضطراب هر روزه بر رفتار و افکار آنها تأثیر میگذارد و در مدرسه، خانه و زندگی اجتماعی آنها اخلال ایجاد میکند. در این شرایط ممکن است برای مقابله با آن به کمک نیاز داشته باشیم.
علائمی که باید در کودک خود به آنها توجه کنید عبارتند از:
اضطراب جدایی در کودکان کوچکتر رایج است، در حالی که کودکان بزرگتر و نوجوانان، بیشتر نگران مدرسه یا اضطراب اجتماعی هستند.
اگر کودک شما با اضطراب مشکل دارد، کارهای زیادی می توانید برای کمک به او انجام دهید. مهمتر از همه، این است که با کودک خود در مورد اضطراب یا نگرانی های او صحبت کنید. بسیاری از کودکان در سنین مختلف ممکن است اضطراب هایی داشته باشند که پس از مدتی با اطمینان شما و ایجاد فضای قابل اعتماد از طرف شما برطرف می شود. با این حال، اگر فرزندتان دائماً مضطرب است، بهتر است به دنبال کمک و راهنمایی حرفه ای و تخصصی باشید.
شما می توانید به تنهایی یا با فرزندتان با پزشک یا درمانگر صحبت کنید، یا ممکن است فرزندتان بتواند بدون شما یک قرار ملاقات داشته باشد. اگر پزشک فکر می کند فرزندتان ممکن است اختلال اضطرابی داشته باشد، ممکن است او را برای ارزیابی به خدمات بهداشت روانی کودکان ارجاع دهد.
نوع درمان ارائه شده به سن کودک شما و علت اضطراب او بستگی دارد. مشاوره می تواند به فرزند شما کمک کند تا بفهمد چه چیزی او را مضطرب می کند و به او اجازه می دهد تا با این موقعیت کار کند. درمان شناختی رفتاری (CBT) یک گفتار درمانی است که می تواند به کودک شما کمک کند تا با تغییر طرز تفکر و رفتار، اضطراب خود را مدیریت کند.اگر اضطراب کودک شما شدید باشد یا با گفتار درمانی بهبود نیابد، ممکن است داروهای اضطراب به او پیشنهاد شود. آنها معمولاً فقط توسط پزشکانی که در زمینه سلامت روان کودکان و جوانان تخصص دارند تجویز می شوند.
برخی از کودکان به طور ژنتیک مضطرببه دنیا می آیند و کمتر می توانند با استرس کنار بیایند. کودکان همچنین می توانند رفتارهای مضطرب را از حضور در اطراف افراد مضطرب دریافت کنند. برخی از کودکان پس از رویدادهای استرس زا دچار اضطراب می شوند، مانند:
کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات طیف اوتیستیک بیشتر احتمال دارد که مشکلات اضطرابی داشته باشند.
اگر نگران اضطراب کودکتان هستید، تشویق او به صحبت کردن می تواند بسیار مفید باشد، چه پدر و مادر، پدربزرگ و مادربزرگ، دوست یا معلم او باشید. وقتی مشکلاتی در خانه وجود دارد، مانند دعوای والدین، طلاق یا مرگ در خانواده، بچه ها می توانند گوشه گیر و ناراحت شوند. صحبت کردن با فردی غیر از والدین گاهی اوقات برای کودکان بسیار مفید است. پدربزرگ و مادربزرگ، عموها، خاله ها، معلمان و یا حتی یک مشاور همگی می توانند در این کار حمایت کنند.
کودکان خود را از طریق بازی و همچنین کلمات بیان می کنند. شما می توانید با صرف وقت با آنها و تماشای بازی آنها چیزهای زیادی در مورد احساس آنها یاد بگیرید. کودکان پر استرس و ناراحت اغلب با اسباب بازی های خود بازی های جنگی انجام می دهند. در این مورد با گفتن دعواهای زیادی در جریان است یا بسیار ترسناک به نظر می رسد نظر دهید. این می تواند به آنها کمک کند تا در مورد چیزی که آنها را آزار می دهد صحبت کنند. حتی اگر مکالمه ای را شروع نکنید، باعث می شوید کودک با شما احساس راحتی بیشتری کند و راه را برای او هموار کنید تا در مورد مشکلاتش با شما صحبت کند.
اگر می توانید آنها را وادار به صحبت کنید، به آرامی بپرسید چه مشکلی دارد. اما اگر کودک نمی خواهد حرف بزند، موضوع را رها کنید. سپس می توانید این فرآیند را در زمان دیگری تکرار کنید تا زمانی که آنها آماده باشند به شما بگویند چه چیزی آنها را آزار می دهد.
یک کودک ممکن است درک نکند که مورد آزار قرار گرفته است. آنها ممکن است به سادگی آن را به عنوان عصبانیت یا آزرده شدن والدین با آنها ببینند. کودکانی که مورد آزار جنسی قرار می گیرند اغلب در مورد آن صحبت نمی کنند زیرا فکر می کنند این تقصیر آنهاست یا توسط آزارگر متقاعد شده اند که این یک امر عادی یا یک راز خاص است.
اگر کودکی دعوا می کند یا پرخاشگر است، این کار را به دلایلی انجام می دهد و صحبت کردن ممکن است به شما در کشف دلیل کمک کند. ابتدا با گفتن این که رفتار بد او غیرقابل قبول است و چرا؟ برای مثال چون به دیگران آسیب می رساند یا آنها را به دردسر می اندازد شروع کنید. سپس به آنها فرصت دهید تا در مورد دلیل عصبانیت خود صحبت کنند. این روش ممکن است فوراجواب ندهد زیرا یک کودک عصبانی ممکن است فوراً به شما گوش ندهد. تسلیم نشو. کودکان از زمانی که رفتار بدی دارند آگاه هستند، و مهم است که دلایل آن را بیابید. درباره کمک به فرزندتان در مورد مشکلات خشم بیشتر ببینید.
در این عصر دیجیتال، تقریباً غیرممکن است که کودکان را از اطلاع از رویدادهای خبری ناراحت کننده مانند تروریسم، جنگ و جنایات خشونت آمیز که ممکن است آسیب زا بدانند، بازدارند. توصیه های بنیاد سلامت روان شامل موارد زیر است:
کودکان خردسال همیشه معنی مرگ را درک نمی کنند. توضیح آن با گفتن نانا مرده است. او دیگر با ما نخواهد بود.اگر یکی از نزدیکان آنها مرده است، کودکان را با دقت تماشا کنید. اگر آنها گریان یا گوشه گیر به نظر می رسند، آنها را تشویق کنید تا با صحبت کردن در مورد فردی که مرده است، احساسات خود را باز کنند. می توانید چیزی شبیه این بگویید: خیلی غم انگیز است که نانا درگذشت یا من از مرگ نانا ناراحت هستم، و گاهی اوقات درک اینکه چرا مردم می میرند دشوار است.
اگر پس از صحبت با فرزندتان همچنان نگران او هستید، برای مشاوره بیشتر به روانشناس متخصص درمانگر کودک مراجعه کنید. استفاده از هنر درمانی برای درمان اضطراب در کودکان اضطراب یک احساس طبیعی است که همه آن را تجربه می کنند و ناشی از واکنش ستیز و گریز بدن است که منجر به ترشح آدرنالین می شود. مقدار کمی از اضطراب می تواند بی خطر باشد، اما زمانی که کودک در معرض استرس فیزیکی یا احساسی بیش از حد قرار می گیرد، تولید بیش از حد آدرنالین می تواند باعث شود که او اغلب احساس اضطراب کند، که معمولا به عنوان یک اختلال اضطراب شناخته می شود. در یک مطالعه اخیر NHS، مشخص شد که در بریتانیا 300,000 جوان در حال حاضر با یک اختلال اضطرابی زندگی میکنند.
فرمت پرسش و پاسخ گفتار درمانی می تواند برای کودک اضطراب انگیز باشد، به ویژه که ممکن است واژگان محدودی برای بیان آنچه برایشان اتفاق افتاده و احساسشان نسبت به آن دارند داشته باشند. کودکانی که دوران کودکی دشواری داشته اند ممکن است در بیان احساسات خود توسط بزرگسالان خود مورد سرزنش قرار بگیرند. در هنر درمانی، آنها می توانند داستان خود را بدون گفتن کلامی، که می تواند احساس امنیت بیشتری داشته باشد، بیان کنند.
هنردرمانی به کودکان و نوجوانان راه ساده تر و مستقیم تری برای بیان خود نسبت به گفتار درمانی به تنهایی ارائه می دهد. کودکان به طور طبیعی خلاق تر از بزرگسالان هستند زیرا هنوز به آنها گفته نشده است که خلاقیت برای آنها مناسب نیست. آنها خیلی راحت تر از آنچه در کلمات هستند، احساسات خود را با مداد و رنگ ابراز می کنند.
هنردرمانی یک نوع مداخله مناسب تر برای کودکان است، زیرا این اثر هنری است که گفتگو بین کودک و درمانگر را آغاز می کند. آنچه یک کودک تجربه می کند به طور کاملا طبیعی در هنری که می سازد وجود خواهد داشت، زیرا آثار هنری آنها مستقیماً به افکار و احساسات زیربنایی آنها مرتبط است. این امر کودک را تحت کنترل قرار می دهد و به او اجازه می دهد تا درمان با سرعتی که برای او قابل تحمل است توسعه یابد، به طوری که احساس غرق شدن نکند.
ذهن آگاهی، تکنیک تمرکز ذهن بر اینجا و اکنون، به یک عمل پذیرفته شده در درمان اضطراب تبدیل شده است. هنر درمانی بر اساس همان اصل عمل میکند، زیرا استفاده از مواد هنری و عمل خلاقیت چرخه های فکر و نگرانی تکراری را متوقف میکند. این باعث آرامش بدن و متعاقباً ذهن میشود. آرام کردن بدن به کودک این امکان را میدهد که مدارا کند و از نظر عاطفی به آنچه برای او اتفاق میافتد فکر کند تا بتواند احساسات و رویدادها را پردازش کند. مواد و ابزار هنری میتوانند اثر آرام بخشی برای کودک داشته باشند. مثلاً نقاشی یا استفاده از خاک رس می تواند یک تجربه آرامش بخش باشد. هر چه سیستم عصبی کودک بطور منظم تر آرام شود، وقتی بدن یاد میگیرد خود را دوباره تنظیم کند، کمتر احساس اضطراب میکند.
هنر درمانی به طور گسترده ای در مدارس مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا معلمان مدت هاست فواید آن را برای کودکان و جوانان تشخیص داده اند. اگر کودکی تجربه بدی از فرزندپروری داشته است، یا شاید نظرات والدین را از دست داده باشد، هنرسازی با یک درمانگر مورد اعتماد نشان دهنده یک تجربه مراقبتی خوب است که می تواند اعتماد او را به بزرگسالان بازگرداند و به آنها اجازه دهد احساس امنیت و مراقبت کنند. این می تواند به آنها در ایجاد روابط سالم تری در آینده کمک کند.
هنر درمانی همچنین چیزی را تشویق می کند که متخصصان رشد کودک از آن به عنوان توجه مشترک یاد میکنند. این تجربه حضور در کنار یک بزرگسال دلسوز و توجه و مشاهده مشترک اشیا یا رویدادها و انتقال واکنش آنها از طریق ژست و تماس چشمی است. این به کودک نشان میدهد که میتواند مانند سایر افراد چیزها را احساس کند. علاوه بر کمک به رشد عاطفی و زبانی، این اشتراک احساس آغازی برای رشد همدلی است. کودکان آسیب دیده اغلب احساس همدلی ندارند و ارتباط چشمی برایشان مشکل است زیرا هیچ کسی با آنها وقت گذرانده است. هنر درمانی این فرآیند را تشویق میکند و به کودکان کمک میکند تا احساس کنند که میتوان آنها را دید، شنید و درک کرد. به اشتراک گذاشتن احساسات و درک آنها می تواند افکار دوره ای را که یکی از دلایل اصلی اضطراب هستند، متوقف کند.
منبع: nhs.uk
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.