مرکز مشاوره اینجامکث
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نوعی از داروهای ضد افسردگی هستند که بطور گسترده مورد استفاده قرار میگیرند. آنها عمدتا برای درمان افسردگی بویژه موارد مداوم یا شدید تجویز و اغلب در ترکیب با یک درمان گفتاری مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) استفاده می شوند. داروهای ضد افسردگی SSRI نوعی از داروهای ضد افسردگی هستند که باعث افزایش سطح سروتونین در مغز می شوند. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که اغلب از آن به عنوان هورمون احساس خوب و شادی بخش یاد میشود.
این انتقال دهنده پیام ها را بین سلول های مغز حمل می کند و به پایداری خلق و خوی، اشتها، تنظیم چرخه خواب و بیداری و ریتم بیولوژیک بدن کمک میکند. مهار کننده های انتخابی سروتونین با جلوگیری از بازجذب سروتونین توسط اعصاب، سطح سروتونین را در مغز افزایش میدهند. تمام داروهای ضد افسردگی SSRI این عملکرد را دارند.
داروهای ضد افسردگی SSRI به تسکین علائم افسردگی مانند خلق و خوی ضعیف، تحریک پذیری، احساس بی ارزشی، بی قراری، اضطراب و مشکل در خواب کمک می کنند. آنها یکی از رایج ترین داروهای ضد افسردگی تجویز شده هستند زیرا عوارض جانبی کمتری در مقایسه با برخی دیگر از داروهای ضد افسردگی دارند. علاوه بر افسردگی، SSRI ها ممکن است برای درمان طیف وسیعی از شرایط دیگر نیز استفاده شوند،
به عنوان مثال:
اثرات دارو یک تا دو هفته پس از مصرف مشاهده می شود. با این حال، ممکن است شش تا هشت هفته بعد از درمان اثرات کامل دارو مشاهده شود.
اگرچه تصور می شود که همه داروهای ضد افسردگی SSRI به یک شکل عمل می کنند، اما تفاوت هایی بین SSRIهای در مدت زمان ماندن در بدن، نحوه متابولیسم و میزان تداخل آنها با سایر داروها وجود دارد.
در درمان طولانی مدت SSRI، نگران کننده ترین عوارض جانبی اختلال عملکرد جنسی، افزایش وزن و اختلال خواب است.
تمام داروهای SSRIها عملکرد مشابهی دارند و عموماً می توانند عوارض جانبی مشابهی ایجاد کنند، گرچه برخی از افراد ممکن است هیچ کدام را تجربه نکنند. بسیاری از عوارض جانبی ممکن است پس از چند هفته اول درمان از بین بروند. داروهای SSRIها از نظر قدرت در مهار بازجذب سروتونین و سرعت دفع (متابولیسم) دارو توسط بدن متفاوت هستند.
عوارض جانبی احتمالی SSRIها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مصرف دارو همراه با غذا ممکن است خطر تهوع را کاهش دهد. همچنین، تا زمانی که داروی شما مانع از خوابیدن نمی شود، می توانید با مصرف آن در هنگام خواب، تأثیر تهوع را کاهش دهید.
انتخاب مناسب ترین داروی ضد افسردگی به تعدادی از مسائل مانند علائم و شرایط سلامتی بستگی دارد. از پزشک و داروساز خود در مورد شایع ترین عوارض جانبی برای SSRI بپرسید و راهنمای دارویی بیمار را که همراه با نسخه ارائه می شود بخوانید. هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی، پزشک خود را در مورد سایر داروهای تجویزی یا بدون نسخه، گیاهان دارویی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، مطلع کنید. برخی از داروهای ضد افسردگی می توانند با اثربخشی سایر داروها تداخل داشته باشند و برخی می توانند در صورت ترکیب با برخی داروها یا مکمل های گیاهی واکنش های خطرناکی ایجاد کنند.
برای مثال، SSRIها ممکن است خطر خونریزی شما را افزایش دهند، به ویژه زمانی که از داروهای دیگری استفاده می کنید که خطر خونریزی را افزایش می دهند، مانند داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، آسپرین، وارفارین (کومادین، جانتوون) و سایر رقیق کننده های خون.
به ندرت، یک داروی ضد افسردگی می تواند باعث تجمع سطوح بالای سروتونین در بدن شما شود. سندرم سروتونین اغلب زمانی رخ می دهد که دو دارویی که سطح سروتونین را افزایش می دهند با هم ترکیب شوند.
علائم و نشانه های سندرم سروتونین شامل:
اگر هر یک از این علائم یا علائم را دارید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای استفاده از داروهای ضد افسردگی صحبت کنید. برخی از داروهای ضد افسردگی در صورت مصرف آنها در دوران بارداری یا در دوران شیردهی ممکن است به کودک شما آسیب برساند. اگر داروی ضد افسردگی مصرف می کنید و قصد باردار شدن را دارید، در مورد خطرات احتمالی با پزشک خود صحبت کنید. بدون مشورت با پزشک خود، مصرف دارو را قطع نکنید، زیرا قطع ممکن است برای شما خطراتی ایجاد کند
اکثر داروهای ضدافسردگی عموماً بی خطر هستند، در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا زمانی که دوز آن تغییر می کند، افکار یا رفتار خودکشی افزایش یابد. هر فردی که داروی ضد افسردگی مصرف می کند باید از نظر تغییر علائم افسردگی یا رفتار غیرعادی به دقت تحت نظر باشد.
این گروه از داروها اعتیادآور نیستند. با این حال، قطع ناگهانی درمان ضد افسردگی یا از دست دادن چندین دوز می تواند علائمی شبیه ترک ایجاد کند. این گاهی اوقات سندرم قطع نامیده می شود. برای کاهش تدریجی و ایمن دوز خود با پزشک خود همکاری کنید.
علائم مشابه ترک می تواند شامل موارد زیر باشد:
منبع: drugs.com
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.