مرکز مشاوره اینجامکث
به طور کلی کودکان در طول رشد خود یک مرحله وابستگی به مراقب را پشت سر میگذارند. این کاملا طبیعی است که کودکان خردسال وقتی از والدین خود جدا میشوند، احساس اضطراب کنند. به هر حال والدین آنها کسانی هستند که با عشق و امنیت همراه آنها میشوند. اما اگر این رفتار چسبیده به مراقب و وابستگی شدید ادامه پیدا کند، ممکن است نشانه اضطراب جدایی باشد. البته در ادامه نشانه های اضطراب جدایی و روند درمان اضطراب جدایی را به شکلی کامل توضیح داده ایم. کودک مبتلا به اضطراب جدایی با تصور دوری از والدین، علائم فیزیکی مانند سردرد یا درد شکم را تجربه میکند. این ترس از جدایی میتواند برای کودک و همچنین سایر اعضای خانواده بسیار ناراحت کننده باشد. با گذشت زمان، این ناراحتی میتواند در روند رشد و مشارکت آنها در فعالیتهای عادی مانند رفتن به مدرسه و دوست یابی اختلال ایجاد کند.
اضطراب جدایی در کودکان شش ماهه تا سه ساله رایج است. بنابراین اگر در این بازه سنی، بیش از حد وابسته به نظر میرسند نگران نباشید. در واقع این وابستگی اغلب نشانه ای از این است که چقدر خوب با هم پیوند خورده اید. ما میدانیم که ترک کردن کودک شما در حال گریه کردن چقدر می تواند دشوار باشد، اما این نباید برای همیشه ادامه داشته باشد. اکثر کودکان پس از سه سال از این مرحله خارج میشوند. با این حال اگر اضطراب آنها بدتر یا تشدید شود، این خطر وجود دارد که به یک اختلال اضطراب جدایی تبدیل شود. در زیر برخی از علائم رایج اضطراب جدایی در کودکان آورده شده است.
اگر نگران اضطراب فرزندتان هستید، اولین کار، تماس با پزشک عمومی شما است. آنها میتوانند وضعیت را ارزیابی کنند و درمان مناسب را توصیه کنند یا شما را برای حمایت بیشتر به روانشناس یا مشاوره ارجاع دهند.
تصور میشود که اضطراب جدایی می تواند پس از تجربه استرس یا ضربه شدید (تروما) در کودک ایجاد شود. این ممکن است شامل یک بیماری باشد که منجر به بستری شدن در بیمارستان، مرگ یکی از عزیزان یا تغییر محیط، مانند تغییر خانه یا تغییر مدرسه باشد. باید به این نکته اشاره کرد که، اضطراب جدایی فقط کودکان را تحت تاثیر قرار نمی دهد، در واقع، بسیاری از والدین نیز می توانند اضطراب جدایی را تجربه کنند. والدین ممکن است در مورد رها کردن فرزندشان، احساس گناه کنند و ممکن است در مورد سازگاری آنها هنگام شروع مدرسه یا رفتن نگران باشند. بنابراین، اگر والدینی اضطراب جدایی را تجربه کنند، کودک ممکن است اینگونه رفتارها را درک کند. همچنین ممکن است منجر به تبدیل اضطراب هر دو والدین و کودک به اضطراب دیگری شود.
روانپزشک عمومی شما ممکن است کودک شما را برای کمک و حمایت به خدمات بهداشت روانی کودکان و نوجوانان ارجاع دهد. بسته به سن، ممکن است کودک شما مایل به صحبت با روانپزشک نباشد. اگر چنین است، بدانید که منابع دیگری مانند خدمات مشاوره کودکان و نوجوانان با خطوط آنلاین یا تلفنی در دسترس هستند. مشاوره اضطراب جدایی می تواند هم برای فرزند شما و هم برای بقیه اعضای خانواده مفید باشد. مشاور کسی است که می تواند به نگرانی ها و احساسات شما گوش دهد و تکنیک های مقابله ای را به شما ارائه دهد. درمان شناختی رفتاری (CBT) یک روش درمانی رایج برای اضطراب جدایی است. این یک درمان گفتگو محور است که می تواند به کودک شما کمک کند تا با تغییر نحوه واکنش و رفتار در موقعیت های خاص، نگرانی های خود را درک و مدیریت کند.
اگر کودک شما خیلی کوچک است، CBT ممکن است روش موثری نباشد. بسته به سن، رفتار و شدت اضطراب، مشاور ممکن است درمان های دیگری مانند بازی درمانی، خانواده درمانی یا هنر درمانی را پیشنهاد کند. بازی درمانی می تواند به طیف وسیعی از مسائل مانند انواع اضطراب ها، اضطراب جدایی و روابط در مدرسه یا با خواهر و برادرشان کمک کند. نکته مهم این است که مهم نیست در اتاق بازی درمانی چه چیزی ارائه میشود، این رابطه درمانی است که از اهمیت زیادی برای درمان اضطراب جدایی برخوردار است. این رابطه درمانی بین کودک و درمانگر است که مهمترین و تعیین کننده ترین معیار برای موثر بودن درمان خواهد بود.
شما می توانید به فرزندتان کمک کنید تا با اضطراب جدایی در هر سنی کنار بیاید. در اینجا 4 راه ساده و موثر برای درک اضطراب جدایی و حمایت از کودک از طریق آن آورده شده است.
وقتی می بینید که کودکتان به وقت تنهایی رضایت خود را نشان میدهد، به او اجازه دهید چند دقیقه ای تنها باشد. با تجربه لحظات کوچک تنهایی (البته در حالی که شما نزدیک هستید)، کودک شما یاد میگیرد که می تواند در طول بازی مستقل ایمن، شاد و مطمئن باشد. اگر کودک بزرگتری دارید که اضطراب جدایی را تجربه میکند، بدانید که برای تشویق استقلال فرزندتان در هر سنی هیچ وقت دیر نیست. درست مانند نوزادان، کودکان نوپا و پیش دبستانی می توانند از زمان انفرادی برای بازی های تخیلی بهره مند شوند. در این مدت برای بازی آزاد، کودکان می توانند تجربه کنند که مستقل بودن چگونه است، حتی اگر شما هنوز در نزدیکی باشید.
برای والدین نوزادان یا برخی از کودکان عصبی، ممکن است همیشه امکان برقراری ارتباط کلامی وجود نداشته باشد که احساس آنها را درک کنید و به آنها اطمینان دهید که دوباره برمی گردید. به جای اینکه سعی کنید با آنها از آنچه تجربه می کنند صحبت کنید، تصدیق کنید که احساسات آنها معتبر است و نشان دهید که آنها را درک کرده و حمایت می کنید. بعنوان مثال شما میتوانید به آنها اجازه دهید احساسات خود را بیان کنند. از خفه کردن آنها یا بیان جملات استدلالی مانند «ما اینکار را هر روز انجام میدهیم» یا «هیچ دلیلی برای ناراحتی وجود ندارد» خودداری کنید.
یک اسباب بازی، پتو، یا نشانه دیگری که در زمان دوری به فرزندتان می دهید، به کودکتان کمک می کند حتی زمانی که نمی تواند شما را ببیند احساس ارتباط کند. این نمونه ای از تفکر ملموس است. وقتی بچه ها چیزی «مشهود» یا ملموس دارند که شما را به آنها متصل کند، می توانند ارتباطشان با والدینشان را محکم تر به خاطر بسپارند، اتفاقات بعدی را پیش بینی کنند و به طور کلی راحت تر موقعیت خود را هدایت کنند.
الگوبرداری از آرامش و اعتماد به نفس شما برای فرزندتان در موقعیت هایی که ممکن است اضطراب جدایی ایجاد شود، می تواند به ایجاد احساس امنیت کمک کند. در زمان جدایی از کودکتان بهتر است خداحافظی را خیلی طولانی نکنید.
یاد آوری: ترک کردن کودکان اشکالی ندارد، حتی اگر احساس گناه یا غفلت از ترک کردن آنها دارید، سعی کنید به خود یادآوری کنید که گذراندن زمان جدا از هم برای هر دوی شما مهم است.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.