مرکز مشاوره اینجامکث
وسواس احتکار در واقع به نوعی جمع کردن همه اشیاء در خانه و رفتارهای افراطی انبار کردن حتی آشغالها در خانه یا محل کار گفته میشود. در وسواس احتکار، فرد بطور گریز ناپذیری اشیاء را جمع آوری می نماید و در دور ریختن اشیاء بی مصرف ناتوان است. تا جاییکه نگه داشتن بیش از حد اشیا موجب در هم ریختگی و شلوغی فضای زندگی او و عدم دسترسی وی به تمامی فضای منزل میشود. به تبع آن امور روزمره زندگی فرد همچون آشپزی، خوابیدن، نظافت و غیره مختل میشود. فرد مبتلا به وسواس احتکار حتی تصور دور انداختن مقداری از اشیا غیرلازم را هم به ذهن خود راه نمیدهد.
این اختلال یکی از شاخه های اختلال وسواس فکری - عملی (OCD) است و میتواند زمینه ساز برخی بیماریهای جسمانی، پایین آمدن کیفیت عملکرد فرد در زمینه های مختلف زندگی و همچنین مشکلات مالی و اقتصادی شود. لازم به ذکر است که افراد دارای وسواس احتکار دارای انزوای اجتماعی نیز هستند.
اختلال احتکار یکی از اختلالهای روانشناختی است که می تواند به همراه آن وسواس فکری و اختلال موکنی نیز به همراه داشته باشد. این اختلال وسواس بر روابط بین فردی به ویژه روابط اعضای خانواده با فرد، تاثیرات منفی و شدیدی میگذارد. بطوریکه فرد را از خانواده و دوستانش دور و در بیشتر موارد منزوی میکند. افزون بر این، احتکار وسایل غیرضروری در منزل موجب میشود فضای کافی برای آشپزی، بهداشت، راه رفتن و حتی خوابیدن در خانه باقی نماند. موارد زیادی گزارش شده که علت آتش سوزی در یک منزل و یا انبار، به علت وجود وسواس احتکار در یکی از اعضاء آن خانه بوده است.
به علت مخفی بودن نشانه های این بیماری و همچنین به علت جمع آوری و تمیز کردن محیط زندگی توسط یکی از اعضاء خانواده و عدم رفت و آمد مبتلایان با بستگان و دوستان، اطلاع چندان دقیقی از تعداد مبتلایان به اختلال وسواس احتکار در دسترس نیست. عادت به انبار کردن اشیاء معمولا در نوجوانی و اوایل بزرگسالی آغاز میشود. این مشکل تا زمانی که فرد به سنین بزرگسالی نرسیده است چندان حاد به نظر نمی رسد. هر چه سن فرد بالا می رود، اندوختن وسایل در فرد بیشتر می شود، طوریکه اگر دقت کنیم به این وسایل نه نیاز دارد و نه فضای مناسبی برای آن در اختیار دارد.
میانسالی اوج وسواس احتکار است.
معمولا در میانسالی علائم این بیماری به قدری فراگیر می شود که درمان آن بسیار سخت تر خواهد شد. به عبارت دیگر این بیماری با گذشت زمان روز به روز وخیم تر می شود و فرد نیاز به دوری از جمع را احساس میکند. معمولا زمانی دیگران متوجه این اختلال میشوند که شلوغی بیش از حد محیط زندگی فرد، توجه آنان را به خود جلب می کند.
آمار و ارقامی که در بررسی این اختلال بدست آمده است و با توجه به تخمین هایی که از گزارشات موجود در کشورهای مصرفی داده شده است، پنج درصد از کل افراد بالینی جامعه به این بیماری دچار هستند. البته به علت دلایل فوق الذکر تعداد واقعی این افراد ممکن است بسیار بیشتر از این رقم باشد.
انگیزه فردی مبتلایان به اختلال وسواس احتکار در افراد مختلف متفاوت است ولی به طور کل می توان انگیزه آن ها را در یکی از دسته های زیر قرار داد:
انگیزه وسواس احتکار هر چیزی می تواند باشد ولی نتیجه اش این است که محیط زندگی چنین افرادی بسیار شلوغ است و چیزهایی که گردآوری کرده اند، بسیار نامرتب و به صورت وحشتناکی، تمام فضای زندگی فرد را اشغال نموده است. یکی از پیامدهای خانوادگی و اجتماعی اختلال وسواس احتکار این است که اعضای خانواده به دلیل شرمندگی از شرایط خانه شان، در خانه مهمانی نمی گیرند.
اختلال وسواس احتکار اجباری می تواند زمینه روانی و ژنتیکی و یا حتی تاثیرات محیطی باشد. گرچه به طور واضح مشخص نشده است که علت اصلی این اختلال چه چیزی می تواند باشد ولی آنچه که تحقیقات تا به حال نشان داده است، این است که مشکلات ژنتیکی، عملکرد مغز و وقایع استرس زای زندگی با این اختلال مرتبط اند. به علاوه از نظر بعضی روانشناسان اختلال وسواس احتکار با بیماری های روانی زیر نیز مرتبط است:
جمع آوری اشیا بیش از حد لزوم و ایجاد فضایی درهم و برهم و ناتوانی در دور ریختن وسایل غیرضروری، از نشانه های اولیه این اختلال است. به طور کلی نشانه ها و علائم این بیماری عبارتند از:
توجه کنید کسانی که به جمع آوری تمبر و یا کلکسیون ماشین و یا هر کلکسیون دیگری مبادرت می ورزند را نمی توان در زمره این افراد قرار داد. این افراد به طور عمد به دنبال مورد خاصی که برای تکمیل کلکسیون خود نیاز دارند، می گردند، آن ها را دسته بندی می کنند و با دقت از آن ها نگهداری می کنند و در حالاتی خاص آنها را به نمایش می گذارند. بعلاوه این وسایل هیچ زمانی درهم و برهم نخواهند بود و در فرد ایجاد نارضایتی و استرسی که از ملزومات اختلال وسواس احتکار است، نمی کند.
وسواس احتکار می تواند در خانواده تداوم یابد و به دیگر اعضا خانواده نیز انتقال یابد. به علاوه بسیاری از افراد مبتلا به وسواس احتکار متوجه وخامت مشکل خود نیستند و معمولا یک یا چند تن از اعضای خانواده به دلیل وجود اشیا متعدد و درهم ریخته احساس ناراحتی می کنند. فضای در هم ریخته منزل آن ها امکان نظافت را از آنها می گیرد و موجب می شود که احتمال وجود میکروب ها، قارچ ها و یا ویروس ها در محیط زندگی آنها بیشتر شود. به طور کلی جمع آوری زیاد وسایل و ناتوانی در دور ریختن آنها، موجب مشکلات زیر می شود:
اگر شما و یا یکی از نزدیکانتان نشانه های وسواس احتکار را دارید، حتما در اسرع وقت به یک روانشناس و یا روان پزشک مراجعه نمایید. چرا که همانطور که پیش تر عنوان شد با گذشت زمان و در سنین بالاتر درمان این اختلال سخت تر می شود. همچنین این اختلال حیطه های دیگر زندگی همچون روابط، بهداشت فردی و حتی جان شما را نیز تهدید خواهد کرد.
لطفا جهت مشاوره با شماره های زیر تماس بفرمایید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز مشاوره اینجامکث می باشد.